ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Μετά τήν γελοίαν καί άνύπαρκτον «άρσιν» των αναθεμάτων (‘Ορθοδόξων-παπικών) τό 1965 ύπό του συγκρητιστού πατριάρχου Άθηναγόρα, έγένετο μεγάλη άναστάτωσις εις τό άγιον «Ορος. Διεκόπη ή μνημόνευσις του πατριάρχου Κων/πόλεως, σταδιακώς ύπό 15 Ί. Μονών του άγ. «Ορους.
Τό παράδειγμα τούτο ένέπνευσεν άργότερον καί τρεις μητροπολίτας τών λεγομένων «νέων χωρών» Φλωρίνης κ. Αύγουστίνον Καντιώτην, Έλευθερουπόλεως κ. Αμβρόσιον καί Παραμυθίας κ. Παύλον νά διακόψουν τό πατριαρχικον μνημόσυνον.
Μετά τόν θάνατον του πατριάρχου Άθηναγόρα καί τήν έπάνδρωσιν ύπό τών αδελφοτήτων τινών Ί. Μονών, τό μνημόσυνον ήρχισεν να επανέρχεται υπο τον νέον πατριάρχην Δημήτριον!
Τρεις καθηγούμενοι Ί. Μονών πού άντέστησαν εις τήν επανάληψιν του πατριαρχικού μνημόσυνου, ήτοι: Αγίου Παύλου αρχιμανδρίτης Ανδρέας, Ξενοφώντος άρχιμ. Ευδόκιμος καί Εσφιγμένου άρχιμ. Αθανάσιος, ή Ί. Κοινότης εν συνεργασία μετά των εν Φαναρίω Κων/πόλεως μητροπολιτών έκήρυξαν αυτούς έκπτωτους του αξιώματος των, παρανόμως καί άντικανονικώς, παραβαίνοντας τους Θείους καί Ίερους Κανόνας τήν μακραίωνα παράδοσιν του άγ. «Ορους καί τόν ισχύοντα Κατ. Χαρτ. Άγ. «Ορους.
Εν προκειμένω δέν ήλλαξεν μέ τήν έκλογήν του πατριάρχου Δημητρίου ή άντορθόδοξος γραμμή του πατριαρχείου Κων/πόλεως.
Όχι μόνον δέν άνηρέθη ή παράνομος καί άθεσμος «άρσις» τών αναθεμάτων καί της άκοινωνησίας της παπικής παρασυναγωγής, αλλά έορτάζετο ώς μεγάλο επίτευγμα. Προσέτι ό πατριάρχης Δημήτριος έδήλωσεν οτι θά άκολουθήση την γραμμήν του αιρετικού πατριάρχου Αθηναγόρα, τόν δέ πάπα, απεκάλεσεν «πρώτον της καθ’ όλου Έκκλησίας»!
Η έπανάληψις του πατριαρχικού μνημοσύνου ύπό τών, ώς άνω Επισκόπων καί τών 14 Ί. Μονών σημαίνει άναίρεσις της Όρθοδόξου ομολογίας των ένεκα δειλίας!
Αι άπειλαί, αϊ διώξεις καί άλλα άνελεύθερα μέσα, καθώς καί ή έντεχνος διαφήμισις της Όρθοδοξίας καί τών αρετών του νέου προκαθημένου, έξηπάτησαν τους ένισταμένους (Επισκόπους καί Ί. Μονάς) καί άντέστη έρρωμένως μόνον ή Ιερά Μονή Έσφιγμένου, ήτις έκοινώνησεν Έκκλησιαστικώς μέ τό ύπόλοιπον λείμμα, τών όμολογητών της νεοημερολογιτικής αναθεματισμένης καινοτομίας.
Διά τους μή γνωρίζοντας περί του «λείμματος» τών όμολογητών Αγιορειτών Πατέρων, της ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως έν Άγίω «Ορει, θά άντιγράψωμεν ολίγα άποσπάσματα άπό τήν απόρρητον έκθεσιν του μασώνου Βιζύης καί μετέπειτα Μαρωνείας Ανθίμου.
Τούτος έπρωτοστάτησεν -έργω καί λόγω- εις τήν ήμερολογιακήν καινοτομίαν ήτο ό πρακτικός καί θεωρητικός σύμβουλός της. Ό αυτός υπήρξε σύνεδρος τών έκπονητών καί υπογραψάντων την άθεον έγκύκλιον του έτους 1920. (Βλ. Μητροπολίτης Βιζύης «Ανθιμος). Οί Άγιορείται Πατέρες, δέν απεδέχθησαν τήν ήμερολογιακήν καινοτομίαν εις τό σύνολό των (19), πλήν (1) της Βατοπαιδίου, «προς άποτροπήν της οποίας -γράφει ό Μαρώνειας- άλλοι μεν πρόθυμοι είναι, άλλοι δέ καί εύχονται τήν εύκαιρίαν ίνα μαρτυρήσωσιν». (Βλ. Ήμερ. Αγίου «Ορους 1931, Περί έξαρχικής άποστολής Μαρωνείας Ανθίμου σελίς 4).
«Συνεπεία τής τοιαύτης έν Άγίω «Ορει κρατούσης γνώμης καί πεποιθήσεως, ή Ιερά Κοινότης εις ούδεμίαν μέχρι τούδε (σ.σ. 18-3-1927) προέβη ένέργειαν έξ άφορμής τών περί ημερολογίου Πατριαρχικών έγκυκλίων. Έτήρει δέ σιγήν εις όλα τά Πατριαρχικά γράμματα, φρονούσα οτι η αυστηρώς ουδέτερα αύτη στάσις έν τω ήμερολογιακώ ζητήματι… καί χαρακτηρίζει ώς άψογον·».
Έν Άγίω «Ορει «… ή γενομένη διόρθωσις τού ημερολογίου έξακολουθεί νά θεωρήται ύπό τών πλείστων έν ταίς Ίεραίς Μοναίς εξαιρέσει τής Ίερας Μονής Βατοπαιδίου καί ταίς έξαρτήμασιν αυτών ώς καινοτομία, οι δέ συμμορφούμενοι προς τήν σχετικήν άπόφασιν τής Μ. Εκκλησίας, χαρακτηρίζωνται ώς αιρετικοί. Εντεύθεν καί έπαυσε πλέον ή θρησκευτική έπικοινωνία μετά τής Ίεράς Μονής Βατοπαιδίου. Εντεύθεν καί πολλοί άποφεύγουσι νά παραλάβωσι τά έπί τή βάσει αιτήσεως αυτών εκδιδόμενα έγγραφα παρά τής Ιεράς Κοινότητος, ίνα μή βάλωσι μετάνοιαν είς τόν Πρωτεπιστάτην αυτής Προηγούμενον Άνδριανόν, όντα Βατοπαιδινόν. Εντεύθεν καί έπαυσεν ήδη άπό ενός έτους, προσκαλούμένος εις Ίεροπραξίας ύπό τών πλείστων Ιερών Μονών, ό έν τώ «Αθω πρώην Μοσχονησίων, ίερουργήσας έν τή Ιερά Μονή τού Βατοπαιδίου». (Βλ. αυτόθι ώς άνω σελ. 34-35).
Τήν ώς άνω περιγραφομένην πατερικωτάτην στάσιν, τήν οποίαν ήκολούθησε τό σύνολον τών Αγιορειτών Πατέρων τό έτος 1924, κατά τήν άψευδεστάτην είδησιν τού Μαρωνείας Ανθίμου, ακολουθεί καί σήμερον ή Ιερά Μονή Έσφιγμένου καί τό ζηλωτικόν λείμμα άπό τού έτους 1924. Τήν καλήν ταύτην ένστασιν καί όμόνοιαν, έλυσε ό πονηρός έξαρχος «Ανθιμος μέ διάφορα επιχειρήματα, περιοδεύων τάς Ιεράς Μονάς καί τά εξαρτήματα ώς επισκέπτης! Έφοβείτο νά είπη οτι ήτο Πατριαρχικός έξαρχος διότι… θά έκινδύνευε εις αποδοκιμασίαν.
Ίσχυρίσθη τούτος οτι πρόκειται νά συγκληθή Οικουμενική Σύνοδος καί θά έξετασθή άπό αυτήν ή παραδοχή του ή ή άπόρριψίς του (του ημερολογίου). -Διά νά έκπροσωπηθήτε όμως- τους είπε -εις τήν μέλλουσαν Οικουμενικήν Σύνοδον τού έτους 1929 καί νά είπητε τήν γνωμην Σας, είναι ανάγκη νά δεχθήτε τό μνημόσυνον τού Πατριάρχου καί τήν κοίνωνίαν του. Τούτο τό επιχείρημα ύπτίωσε τους δοξομανείς Άγιορείτας καί έδέχθησαν καί έχοροστάτησεν έν Καρυαίς, ειδικώτερον εις τήν Ίεράν Μονήν Φιλόθεου, όπου εκλήθησαν ίερείς καί διάκονοι έξ άλλων Μονών.
Μετά ταύτα, αί Ί. Μοναί, επανέλαβαν τό μνημόσυνον καί τήν Κοινωνίαν μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/πόλεως, μέ τήν δήλωσιν εις έγγραφόν των «οτι θέλουν συμμορφωθή προς τήν άπόφασιν τής Οικουμενικής Συνόδου»… (η οποία δεν έγινε ποτέ!!) Δέν έφαντάζοντο τότε οί Πατέρες οτι αί Έκκλησίαι πού δέν άπεδέχθησαν τήν άλλαγήν σύ τώ χρόνω θά άλοτριώνοντο τής Όρθοδοξίας!
Τό περιχρυσωμένον τούτο χάπι, δέν κατεπόθη ύπό τών περισσοτέρων έξαρτηματικών Κελλιωτών καί Ερημιτών, λείμμα τού οποίου υπάρχει εισέτι (ήνωμένον μέ τήν Ίεράν Μονήν Έσφιγμένου)· διακρατούν (και θα διακρατούν) τήν πρώτην πατροπαράδοτον στάσιν, τήν οποίαν εκράτησαν και οι πάπποι των σημερινών Μοναστηριακών καί έξαρτηματικών Αγιορειτών, άπό του έτους 1924-1928, ότε έξηπατήθησαν ύπό τού λαοπλάνου Μαρωνείας Ανθίμου.