ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ = ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ

Μία σύγχυση απλώνεται, παντού. Τά διεθνή προβλήματα περιπλέκονται συνεχώς οι Διεθνείς Όργανισμοί αρκούνται σε ευχολόγια. Τά κράτη αδυνατούν νά λύσουν τά προβλήματα τους.
Οι κοινωνίες διαβρώνονται, τά άτομα ζουν μέσα στό άγχος, τόν τρόμο, τό κυνηγητό γιά τήν επιβίωσή τους. Δέν υπάρχει εμπιστοσύνη καί ασφάλεια. Δέν γνωρίζουν, εξαιτίας της αποστασίας καί άπομακρύνσεώς τους από τόν αληθινό Θεό,τί νά πιστέψουν καί πού νά στηριχθούν πλέον. Γιά τήν κακοδαιμονία αυτή κάποιοι ισχυρίζονται ότι φταίνε: Ή εκμετάλλευση, ή κρατική κακοδιοίκηση, οι παράλογες εθνικές διεκδικήσεις, ό ιμπεριαλισμός, τό Διεθνές μεγάλο Κεφάλαιο, οι πολυεθνικές εταιρείες, οι σκοτεινές δυνάμεις. Αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν απλώσει παντού τά αδιόρατα καμουφλαρισμένα πλοκαμία τους καί κυβερνούν τόν κόσμο μέ μιά παγκόσμια μυστική Υπερκυβέρνηση.
Γι΄ αυτές τίς σκοτεινές δυνάμεις καί τήν Υπερκυβέρνηση,ένας μικρός αριθμός ανθρώπων έχει καί μόνο άποσπασματικά δείγματα, γιά τήν ύπαρξη καί τίς δραστηριότητές τους. Ό πολύς κόσμος υποψιάζεται, διαισθάνεται ότι κάτι δέν πάει καλά, ότι υπάρχουν πολλά στεγανά, ότι υπάρχουν μυστικές οργανώσεις πού άποπροσανατολίζουν καί λυμαίνονται τήν ανθρωπότητα καί ότι ή Σιωνιστική Όργάνωση είναι ή πλέον ισχυρή καί διαδεδομένη. Στά χρόνια μας έχουμε πλήρη καί σαφή στοιχεία περί των στόχων καί των ενεργειών της. Ένα άπό τά πολλά κείμενα,ίσως τό κυριώτερο σέ ευρεία κύκλοφορία είναι τά «ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ», περί της πιστότητος των οποίων δέν αμφιβάλλει κανείς.
Τά παλαιότερα εμπόδια των Σιωνιστών ήσαν οι Μοναρχίες καί οι Εκκλησίες. Γιά νά τίς γκρεμίσουν έπρεπε νά τίς διαβρώσουν άπό μέσα. «Διαδώσαμε φιλελεύθερες ιδέες στους λαούς, πολιτικά, ατομικά δικαιώματα, συνθήματα όπως: «ελευθερία, ίσότης, αδελφότης, ελευθερία συνειδήσεως». «Κατευθύναμε τους λαούς να ζητήσουν Δημοκρατίες, συντάγματα. Κοινοβουλευτισμό. Διαδώσαμε νέες θρησκευτικές δοξασίες καί φιλοσοφικές θεωρίες γιά τήν έμμεση διάβρωση του Χριστιανισμού».
«Καί αφού έμειώσαμε τή δύναμη των Μοναρχιών καί τών Εκκλησιών, έστραφήκαμε πλέον εναντίον τών λαών. Έστήσαμε ανθρώπους δικούς μας, ή ελεγχόμενους άπό μας στην εξουσία τών κρατών καί αφαιρέσαμε τά συνταγματικά δικαιώματα τών πολιτών διά τών άντιφατικών νόμων, στους οποίους πάντα άφήνομε χαραμάδες, γιά νά μή θιγούν τά συμφέροντα μας. Μέ τήν εναλλαγή τών Κυβερνήσεων καί τίς άλλες αναταραχές πού προκαλούμε, σκοπίμως, κρατούμε τους λαούς σέ μιά διαρκή σύγχυση, αγωνία, τρόμο, καί έτσι μπορούμε νά έργαζόμαστέ απαρατήρητοι. Στους λαούς διοχετεύομε τίς θεωρίες, απόψεις,γεγονότα, ερμηνείες καί προπαγάνδα πού μας εξυπηρετεί, αφού ό τύπος (καί τά μέσα ένημερώσεως) ανήκει σέ μας ή ελέγχεται άπό εμάς».
Ό έλεγχος τών οικονομικών τών κρατών μέσω της πολιτικής εξουσίας, τού χρυσού καί τών πολυεθνικών Εταιρειών, τους δίνει τήν ευχέρεια απαλλαγής τους απο φόρους καί ευχέρεια κινήσεων ώστε νά κατευθύνουν πλήρως τήν οικονομία. Διά τού κατευθυνόμενου πληθωρισμού εξανεμίζουν τήν αγοραστική αξία τού χρήματος καί θέτουν τους εργαζόμενους σέ μιά διαρκή φτώχεια καί αδυναμία αντιδράσεως καί εκφράσεως τους καί τους καθιστούν υποχείριους τών εργοδοτών τού κεφαλαίου. Αφού καί οι ίδιοι οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι τους είναι άνθρωποι τού κεφαλαίου καί ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα άπό αυτούς.
Το σχέδιο τους περιλαμβάνει έκτος άπό τήν πολιτικό-οικονομική κατάρρευση τού Ανατολικού μπλοκ, πτώση καί τού Δυτικού μπλοκ.
Μέσα άπό τήν αμφισβήτηση, τήν αβεβαιότητα, τίς ανακατατάξεις καί τους πολέμους θά επέλθει μία νέα εποχή. Θά είναι ή νέα εποχή μέ τόν μονάρχη της (πλανητάρχη), μέ τήν πανθρησκεία της καί τόν ψευτομεσσία της. Έτσι επιζητούν τήν ίδρυση επίγειου παγκόσμιου κράτους καί ενός άνθρώπου παγκόσμιου αρχηγού γιά νά κυβερνήσουν τόν κόσμο.
‘Όμως αγαπητέ άναγνώστα αυτά θά τά ένεργήση ό Εωσφόρος μέ τά όργανα του εξαιτίας τής μεγάλης άποστασίας τής άνθρωπότητος, τόν κυρίαρχο όμως ρόλο πάντοτε έχει ο Παντοδύναμος Θεός καί Δημιουργός τού σύμπαντος κόσμου, ό Όποιος ελέγχει πάντα όλες τίς διεργασίες.

Λέμε ὄχι καὶ στῆς… Πρωταπριλιᾶς τὰ ψέματα

Δὲν εἶναι, φίλοι, μόνο ἡ γιορτὴ τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου». Εἶναι καὶ μιὰ ἄλλη, νὰ αὐτὴ τῆς Πρωταπριλιᾶς! Τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς» κι αὐτή! Ποὺ εἶναι ξενόφερτη βέβαια κι αὐτή, ἀλλὰ κάποιοι θέλουν νὰ καθιερωθεῖ καὶ νὰ γίνει ὄχι μόνον Ἑλληνική, ἀλλὰ καὶ παγκόσμια!
Ἀξίζει νὰ τὴν δοῦμε, γιατί ὅλοι μας, λίγο ὡς πολλοί, συμμετέχουμε μὲ τὶς πλάκες μας σʼ αὐτὴ καὶ νὰ εἴμαστε πληροφορημένοι σʼ ὅλα αὐτὰ τὰ «παγκόσμια γλέντια». Κι ἄς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

Τὸ γεγονός!

Δυστυχῶς, ἔχει καθιερωθεῖ πιά, τὴν 1η Ἀπριλίου νὰ γιορτάζει τὸ ψέμα καὶ νὰ περιπαίζεται ἡ ἀλήθεια! Μὲ βάση τὸ ψέμα, νὰ γίνονται ἕνα σωρὸ πράγματα (ἀπὸ ἁπλὲς φάρσες καὶ ζαβολιὲς μέχρι χοντρὰ καὶ κακόγουστα ἀστεῖα) σὲ βάρος τῶν… ἀπονήρευτων!
Τὸ σύνθημα μοιάζει νὰ εἶναι τοῦ τύπου «Πέστε ἕνα ψέμα καὶ… δὲν χάλασε ὁ κόσμος»!Ἄς εἶναι καὶ τὸ πιὸ μικρό, φθάνει νὰ εἶναι… πετυχημένο! Φθάνει νὰ γίνει πιστευτὸ καὶ νὰ… παραπλανήσει! Φθάνει νὰ ἐκθέσει τοὺς «ἀφελεῖς», τὰ θύματα αὐτὰ τῆς ἀλήθειας! Ἄφησέ το νὰ ἁπλωθεῖ, σὰν παραμύθι, καὶ μὴ φοβᾶσαι γιά… τὴ μύτη σου! Τὸ σηκώνει, βλέπετε, ἡ ἡμέρα. Ἐξάλλου ἐσὺ στὰ… ψέματα λές, αὐτὸ ποὺ λές, δὲν ἔγινε καὶ τίποτα!
Τὸ «ἔθιμο» αὐτὸ πέρασε καὶ στὰ ΜΜΕ τὰ ὁποῖα, ὑπὸ τύπον ἀστείου, μεταδίδουν διάφορες εἰδήσεις καὶ σχόλια καταλήγοντας στὸ τέλος «καὶ τοῦ χρόνου, εἶναι Πρωταπριλιά»! Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν διεθνῆ τους ἐμβέλεια, δὲν κάνουν τίποτʼ ἄλλο, ἀπὸ τὸ νὰ καθιερώνουν τὴν Πρωταπριλιὰ ὡς παγκόσμιο γιορτὴ κατὰ τῆς ἀλήθειας!

Πῶς προῆλθε;

Λέγεται πὼς στὴ Γαλλία κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μεσαίωνα, ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ χρόνου ἦταν ἡ 1η Ἀπριλίου. Ἡ περίοδος τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἄρχιζε στὶς 25 Μαρτίου, διαρκοῦσε 8 ἡμέρες, καὶ τελείωνε τότε, τὴν 1η Ἀπριλίου. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ γιόρταζαν πανηγυρικὰ ὄχι μόνο τὸν ἐρχομὸ τοῦ νέου χρόνου, ἀλλὰ καὶ τῆς ἄνοιξης!
Τὸ 1562 μ.Χ. ὁ Πάπας Γρηγόριος μὲ τὸ γνωστό του ἡμερολόγιο καθιέρωσε ἡ πρωτοχρονιὰ νὰ ἑορτάζεται τὴν 1η Ἰανουαρίου. Τὸ 1564 ὁ Κάρολος Θ΄ υἱοθέτησε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ὁπότε καὶ μετέθεσε τὴν ἀρχὴ τῆς χρονιᾶς στὴν 1η Ἰανουαρίου, γιὰ νὰ συμβαδίζει ἔτσι καὶ μὲ τὶς ἄλλες Εὐρωπαϊκὲς χῶρες.
Αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ δυσαρέστησε πολλούς, οἱ ὁποῖοι συνέχισαν νὰ γιορτάζουν στὶς προηγούμενες
ἡμερομηνίες τὴν πρωτοχρονιά, ἐμ μένοντας στὴν παράδοση. Αὐτὸ ὅμως ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στοὺς νεωτεριστὲς νὰ τοὺς περιγελοῦν, στέλνοντάς τους εἴτε δῶρα κωμικά, εἴτε ψευτοευχές, εἴτε προσκλήσεις σὲ γλέντια ἀνύπαρκτα, περιγελώντας ἔτσι τὶς παλαιομοδίτικες ἀντιλήψεις τους! Ἐπιπλέον μετέδιδαν καὶ ψευδεῖς εἰδήσεις!

Τί συμβαίνει
στὸν ὑπόλοιπο κόσμο;

Ὡστόσο, λέγεται πὼς τὸ ἔθιμο αὐτὸ τῆς Πρωταπριλιᾶς, συναντᾶται σὲ πολλοὺς λαοὺς καὶ πολιτισμοὺς, ποὺ γίνεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο καὶ πάντοτε προσαρμοσμένο στὶς τοπικὲς παραδόσεις.
Στὴν Ἀγγλία ἡ Πρωταπριλιὰ ἐμφανίστηκε τὸν 18ο αἰώνα καὶ στὴ συνέχεια πέρασε στὴν Ἀμερικὴ ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, τοὺς Σκωτσέζους καὶ τοὺς Γάλλους.
Στὴν Πορτογαλία γιορτάζεται τὴν Κυριακὴ καὶ τὴ Δευτέρα πρὶν ἀπὸ τὴ Σαρακοστὴ (δηλαδὴ ἑορτάζεται δύο ἡμέρες ἐκεῖ!), ὅπου παραδοσιακὰ οἱ δρόμοι γεμίζουν μὲ ἀλεύρι, τὸ ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι πετοῦν στοὺς φίλους τους!
Στὴν Ἰνδία ὑπάρχει ἀνάλογο ἔθιμο ὀνομαζόμενο «ἡ γιορτὴ τοῦ Χούλι», τὸ ὁποῖο ἑορτάζεται τὸν
Μάρτιο. Ἡ τελευταία δὲ ἡμέρα τοῦ «Χούλι» εἶναι ἡ 31η Μαρτίου.
Ἡ Πρωταπριλιὰ ἑορτάζεται καὶ στὶς χῶρες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς (Περοῦ, Κολομβία, Μεξικὸ κ.λπ.), ἀλλὰ σὲ διαφορετικὴ ἡμερομηνία
(τὴν 28η Δεκεμβρίου) καὶ γιὰ διαφορετικοὺς λόγους.
Ἡ ἐγκυκλοπαίδεια «ΠΑΠΥΡΟΣ – ΛΑΡΟΥΣ» ἀναφέρει πώς, ἂν καί διαδόθηκε εὐρύτατα στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ξένο ἔθιμο γιὰ τὴ Χώρα μας.

Ἡ παγανιστικὴ προέλευση
τῆς Πρωταπριλιᾶς!

Ἂν προσέξουμε, ὅμως, καλά τά πράγματα καὶ θελήσουμε νὰ τὰ δοῦμε πέραν ἀπὸ τὴν ὅποια εὔθυμη πλευρά τους, τότε θὰ διαπιστώσουμε τὰ ἑξῆς:
1. Οἱ περισσότεροι τό ἔχουν γιὰ γούρι νὰ ξεγελάσουν ἢ νὰ παραπλανήσουν κάποιον μʼ ἕνα πρωταπριλιάτικο ψέμα! Αὐτὴ ἡ ἀντίληψη ἔχει καθαρὰ παγανιστικὲς (δηλ. εἰδωλολατρικὲς) ρίζες, κατὰ τίς ὁποῖες, ὅταν ξεγελᾶμε κατʼ αὐτὸ τὸν τρόπο κάποιον, στὴν οὐσία ξεγελᾶμε τὸν
ἐπίφοβο δαίμονα ἢ ἐχθρό, γι᾽ αὐτὸ κι ἐκεῖνος ,ποὺ θὰ ἀναδειχθεῖ νικητὴς στὴν ψευδολογία, θὰ τύχει μεγάλης εὐτυχίας!
Λέγεται πὼς σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Ἀνατ. Θράκης τὰ πρωταπριλιάτικα ψέματα, ποὺ γίνονται πιστευτά, κάνουν τὰ δένδρα νὰ καρποφοροῦν, στὴ δὲ Κομοτηνὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔτρεφαν μεταξοσκώληκες ἔλεγαν πὼς βοηθοῦσαν νὰ γίνουν τὰ… κουκούλια τους!
2. Γράφει πολὺ χαρακτηριστικά το περιοδικὸ «NEMECIS»:
«Ἀπρίλης: Ἡ ἄνοιξη ἀποχαιρετᾶ τὸν “παλουκοκαύτη” Μάρτη καὶ ὑποδέχεται ἀπʼ ἄκρη σ᾽ ἄκρη τὴν ἀναγέννηση τῆς φύσης. Τὰ λουλούδια ἀνθίζουν, τὰ δημητριακὰ μεγαλώνουν καὶ τὰ δέντρα εἶναι γεμάτα καρποφόρους ἀνθούς. Ἡ γενικὴ εὐφορία καὶ ἡ εὔθραυστη εὐτυχία ποὺ ἐπίκειται νὰ φέρει, καλλιέργησαν ἀνέκαθεν στὸν ἄνθρωπο ἕναν παγανιστικὸ φόβο. Εὔλογα, λοιπόν, τὴν κρίσιμη ὥρα τῆς διάβασης ἀπὸ τὴ νάρκη στὴν ἀφύπνιση τῆς φύσης, ὁ ἄνθρωπος ἐνστικτωδῶς ἐπιχειροῦσε νὰ παραπλα νήσει τὶς ἐλλοχεύουσες δυνάμεις τοῦ σκότους. Δυνάμεις ὑπερφυσικὲς ποὺ ἐπηρεάζουν ὄχι μόνον τὴν ἔκβαση τῆς σοδειᾶς, ἀλλὰ καὶ τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.
Ἔτσι τὴν Πρωταπριλιὰ εἴθισται ἡ ψευδολογία σὰν προφυλακτικὸ ἢ καὶ ἀλεξίκακο ἀντίδοτο. Τὰ ψέματα αὐτῆς τῆς ἡμέρας εἶναι ἕνα εἶδος ὑπερφυσικῆς, μαγικῆς πάλης γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ καλοῦ, μὲ νικητὲς πότε τὸν ἀρχιψεύταρο ποὺ ἔγινε πιστευτὸς καὶ πότε τὸν ρεαλιστὴ ποὺ δὲν ξεγελάστηκε…».
3. Παίρνοντας ἀκόμη καὶ τὴν εὔθυμη πλευρὰ τῶν πραγμάτων, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ θυμηθοῦμε
αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεται ὅτι συνέβαινε στὶς ἀρχαῖες (καὶ εἰδωλολατρικὲς) κοινωνίες, στὶς ὁποῖες οἱ
μάγοι προσπαθοῦσαν νὰ διώξουν τοὺς δαίμονες καὶ τὰ κακὰ πνεύματα, τὶς αἰτίες τῶν ἀσθενειῶν, μὲ ἀστεῖα, χοροὺς καὶ διασκεδάσεις!
4. Στὸ πρώιμο Ρωμαϊκὸ ἡμερολόγιο, ἡ 1η Ἀπριλίου ἦταν ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἄνοιξης. Πολλοὶ πολιτισμοὶ θεωροῦσαν αὐτὴν τὴν ἡμέρα, ὡς ἡμέρα ἀναγέννησης τῆς γῆς καὶ τῆς ζωῆς. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, γίνονταν πολλὲς γιορτές, θυσίες καὶ προσφορὲς στοὺς (εἰδωλολατρικοὺς) θεούς. Μὲ τὴν ἐπικράτηση, ὅμως, τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ μάλιστα ἐπὶ τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τὸ Πάσχα ἀντικατέστησε αὐτὲς τὶς τελετουργίες γιὰ τὴν ἄνοιξη. Οἱ παλιὲς γιορτές, μάλιστα, γελοιοποιήθηκαν καὶ διακωμωδήθηκαν. Σήμερα δὲν πιστεύουμε ὅτι γίνεται ἀναβίωση αὐτῆς τῆς γελοιοποίησης, ὅσο ἀναβίωση αὐτοῦ ποὺ καταργήθηκε!

Ὁπότε…

Συμμετέχοντας κανεὶς σʼ αὐτὴ τὴ διαδικασία, ἄθελά του, συμμετέχει στὰ κατάλοιπα ἢ καὶ σʼ αὐτὴ ἀκόμη τὴν προσπάθεια ἀναβίωσης παγανιστικῶν ἐθίμων. Πέραν αὐτοῦ, ὅσοι τὸ θεωροῦν τοῦτο ὑπερβολικό, ἄς σκεφθοῦν τουλάχιστον τὰ ἑξῆς:
1. Ἡ οὐσία εἶναι ὅτι κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ, ὅλα τα πράγματα τῆς ζωῆς μας, πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν, νὰ διατυπωθοῦν καὶ νὰ γίνουν κατὰ ἀντίθετο τρόπο! Τὸ «μήνυμα», ἄς τὸ ποῦμε ἔτσι, τῆς ἡμέρας εἶναι νὰ καταλάβουμε τί μπορεῖ νὰ σκαρώσει ἡ φαντασία μας, ἂν ἀφεθεῖ ἐλεύθερη καὶ ἀχαλίνωτη, προκειμένου νὰ φέρει τὰ πάνω – κάτω!
2. Μέσα ἀπὸ τέτοια ἔθιμα καὶ διαδικασίες, τὸ ψέμα γίνεται… ἀθῶο, οἱ δὲ ἀθῶοι γίνονται (ἢ θεωροῦνται) ἀφελεῖς! Στὸ τέλος δὲ εἶναι καὶ τὰ θύματα γιατί, ἁπλούστατα, δὲν σκέπτονται καχύποπτα ἢ ἀντίθετα! Ἐνῶ οἱ ἔξυπνοι ἐπικρατοῦν, γιατί χρησιμοποιοῦν τὸ ψέμα!
Κι αὐτὸ δὲν παύει νὰ εἶναι τὸ ἄλλο μήνυμα τῆς… παγκόσμιας αὐτῆς ἑορτῆς!
Ἔτσι δὲν εἶναι τυχαῖο, ποὺ στὰ Ἀγγλικὰ ἡ Πρωταπριλιὰ λέγεται «Foolʼs Day», δηλαδὴ «ἡ ἡμέρα
τῶν ἀνοήτων»! Στὴ Σκωτία αὐτὸς, ποὺ τὴν παθαίνει ἀποκαλεῖται «πρωταπριλιάτικος κοῦκος»! Στὶς δὲ χῶ-ρες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς ὀνομάζεται «Die de Los Inocentes», ποὺ σημαίνει «ἡμέρα τῶν ἀθώων»! Μόνο ποὺ τὴν ἑπομένη ἀκριβῶς (29η Δεκεμβρίου) ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ σφαγὴ τῶν 14.000 ἀθώων παιδιῶν ἀπὸ τὸν Ἡρώδη!
3. Ὁπότε δὲν γίνεται κι ἐγὼ κι ἐσὺ νὰ μὴ ποῦμε ἕνα ψέμα τὴ μέρα αὐτή! Νὰ καὶ τὸ τρίτο μήνυμα τῆς ἡμέρας! Ἔτσι τὸ ψέμα γιορτάζει, καθιερώνεται, ἐπικρατεῖ καὶ μάλιστα κατὰ πομπόδη τρόπο! Δηλαδὴ γίνεται κάτι, ἀκόμη καὶ ὑπὸ τύπον φάρσας ἢ ἀστείου, ποὺ δὲν γίνεται γιὰ τὴν Ἀλήθεια.
Ὁ Ἀμερικανὸς συγγραφέας Mark Twain ἔγραψε: «Ἡ 1η Ἀπριλίου εἶναι ἡ μέρα, ποὺ θυμόμαστε τί εἴμαστε τὶς ὑπόλοιπες 364 τοῦ χρόνου». Σωστά!
Κι ὅπως τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου» δὲν γίνεται νὰ μὴ εἶσαι ἐρωτευμένος καὶ νὰ μὴ συμπεριφέρεσαι ὡς ἐρωτευμένος, ὅπως τὰ Χριστούγεννα δὲν γίνεται νὰ μὴ ζεῖς καὶ νὰ μὴ σκέπτεσαι ἐντελῶς κοσμικὰ μὲ τὰ πάρτυ, τὰ ρεβεγιόν, τὰ χαρτιὰ κ.λπ. χάνοντας ἔτσι πλήρως τὸ νόημά τους, ἔτσι καὶ τὴν Πρωταπριλιὰ
δὲν γίνεται νὰ μὴ πεῖς κι ἐσὺ ἕνα ψέμα(τακι)!
«Ἡ 1η Ἀπριλίου ἔχει ἀναγνωριστεῖ διεθνῶς ὡς ἡ μέρα τοῦ ψέματος καὶ τῆς ζαβολιᾶς» θὰ μᾶς ποῦν καὶ θὰ μᾶς γράψουν φαρδιὰ – πλατιά τά «καλά» μας ΜΜΕ., θυμίζοντάς μας καὶ τὸ «ἔτσι κάνουν ὅλοι», τώρα δὲ καὶ στὸν… πλανήτη, γιὰ νὰ θυμόμαστε καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση τῶν ἡμερῶν μας! Κι ἐπειδὴ δὲν μποροῦν μὲ συγκεκριμένα στοιχεῖα νὰ ἀποδείξουν ὅτι αὐτὸ συμβαίνει πραγματικὰ σἔ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου, τὸ ἀποκαλοῦν «ἄναρχο ἔθιμο τοῦ κόσμου» γιὰ τὸ ὁποῖο «ἐλάχιστα πράγματα ἔχουν ἐπίσημα καταγραφεῖ», ὅπως καὶ οἱ ἴδιοι ἀναγκάζονται νὰ ὁμολογήσουν, μὴ κρύβοντας τὴν ἐπιθυμία τους γιὰ τὴν παγκόσμια ἐπικράτησή του!

Συμπέρασμα

Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε ἡ Πρωταπριλιὰ βρίσκεται πάντοτε στὴν περίοδο τοῦ Πάσχα. Τότε ποὺ ὅλοι ὑποκλινόμαστε σʼ Ἐκεῖνον, ποὺ εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ποὺ σταυρώθηκε γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Ἀληθινὴ ζωή.
Λοιπόν, παιδιά, Ἐκεῖνος μᾶς εἶπε πὼς ὁ διάβολος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἀνθρωποκτόνος καὶ μὲ τὸ ψεῦδος του τὸν παρέσυρε στὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο. Καὶ ἀκόμη πὼς «δὲν στέκεται στὴν ἀλήθεια, γιατί δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια σʼ αὐτόν.
Ὅταν λαλεῖ τὸ ψεῦδος, τὸ βγάζει ἀπὸ μέσα του καὶ τὸ λέει, γιατί εἶναι ψεύτης καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους, ὁ πρῶτος ἐπινοητὴς καὶ ὁ ὑποβολέας του». (Ἰω. η΄ 44).
Τώρα ποὺ καθιέρωσε καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ ψεύδους, θὰ σπεύσουμε νὰ τὴ γιορτάσουμε, παραβλέποντας πὼς εἴμαστε παιδιὰ καὶ πιστοὶ μαθητὲς Ἐκείνου;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Λέμε ὄχι στὴ γιορτὴ τοῦ
…Ἁγίου Βαλεντίνου!

Ὅπως εἶναι –δυστυχῶς– γνωστό, ἡ 14 Φεβρουαρίου λογαριάζεται σὰν ἡμέρα τοῦ… Ἁγίου Βαλεντίνου! Ποὺ σημαίνει γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, γιατί ὁ «Ἅγιος» Βαλεντῖνος, λέει, εἶναι ὁ προστάτης τους! Καὶ λέμε «δυστυχῶς», γιατί τὸ εἰσαγόμενο αὐτὸ «φροῦτο», ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ἀπολύτως σχέση μὲ τὰ Ἑλληνορθόδοξα ἔθιμά μας, ἔχει πάρει ἤδη μεγάλες διαστάσεις κι ἔχει μπεῖ στὴ ζωὴ ἐκείνων, ποὺ δὲν γνωρίζουν ἢ δὲν θέλουν νὰ μάθουν περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται. Στʼ ἀλήθεια τί συμβαίνει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν ἡμέρα; Πῶς καὶ γιατί ἐπικράτησε; Ἀπὸ ποῦ προέρχεται; Τί σημαίνει, ὄχι τόσο γιὰ τοὺς ἐρωτευμένους, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τοὺς νέους; Μήπως εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης; Ἄς τὸ δοῦμε…

Ποιὸς εἶναι ὁ λεγόμενος Ἅγιος Βαλεντίνος;

Πρόκειται γιὰ ἅγιο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος τῶν Τέρμι τῆς Ἰταλίας. Λατρεύεται ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα στὴ Ρώμη, στὸ παρεκκλήσι τῆς βασιλικῆς τῆς Via Flaminia. Θεωρεῖται προστάτης τῶν ἐπιληπτικῶν. Ὅπως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω, ὁ ἅγιος αὐτὸς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, δὲν ἔχει ἀπολύτως καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἑορτή. Πάνω σ᾽ αὐτό, σημειώνει ἡ «Βρετανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια»: «Ἡ μέρα τοῦ Ἁγ. Βαλεντίνου σὰν γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων, ἡ ἐκλογὴ ἐρωμένων καὶ ἡ ἐναλλαγὴ καρτῶν ἀπʼ τοὺς ἐρωτευμένους, δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Ἅγιο ἢ κάποιο γεγονὸς τῆς ζωῆς του»!

Τί γίνεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα;

Οἱ ἐρωτευμένοι θυμοῦνται, λέει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, λὲς καὶ τὸν ἄλλο καιρὸ εἶναι ξεχασμένοι! Ἡ ἐνθύμηση αὐτή ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀποστολὴ δώρων. Ἀνταλλάσσονται, δηλαδή, κοσμήματα, λουλούδια καὶ κατακόκκινα τριαντάφυλλα, χρυσοχάρτινες θῆκες γεμάτες σοκολατάκια σὲ σχῆμα καρδιᾶς, σοκολατένιες καρδιές, τοῦρτες στολισμένες μὲ καρδιὲς ἐπίσης, κάρτες μὲ «ρομαντικοὺς πίνακες» καὶ κείμενα, ποὺ ξεπερνοῦν σὲ τρυφερότητα, ὑπονοούμενα ἢ χιοῦμορ, κάθε φαντασία. Ἄλλοι παραγγέλνουν σὲ ζαχαροπλαστεῖα «βαλεντίνους», ὅπου ἡ ἀξία τους δὲν εἶναι διόλου εὐκαταφρόνητη. Φυσικὰ ὅλα αὐτά, συνοδεύονται καὶ μὲ πρόσθετες κάρτες ἢ λεζάντες, γεμάτες μηνύματα ἐρωτισμοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς ξεπερνοῦν κι αὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ γελοίου! Ὅσο μάλιστα «ἐρωτικὰ» καὶ «βαθυστόχαστα» εἶναι, τόσο ἐκφράζουν τὰ αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς τοῦ ἐρωτευμέ νου! Στὸ τέλος δέ, μπαίνει πάντα μιά…«ἐρωτικὴ σφραγίδα», ὅπως ἐκ φράζει τὸν «ἐρωτευμένο» καλύτερα!

Ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἔχει παγανιστικὴ προέλευση!

Ἂν κάνουμε μιὰ σύντομη ἱστορικὴ ἀναδρομὴ θὰ δοῦμε, πὼς ἡ γιορτὴ τούτη, εἶναι κατάλοιπο ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν ἐθίμων! Αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ, οἱ Ρωμαῖοι γιόρταζαν τὴν ἴδια ἐποχὴ (14-15 Φεβρουαρίου) μιὰ εἰδωλολατρικὴ αἰσθησιακὴ γιορτὴ πρὸς τιμὴν κάποιου Λούπερκους (Loupercus), κυνηγοῦ λύκων, ποὺ τὴν ἔλεγαν Λουπερκάλια (Luper-calia)! Τὸ ἔθιμο ἀνταλλαγῆς δώρων μεταξύ τῶν «ἀγαπημένων» συνηθίζονταν ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐποχή! Ἡ «Ἀμερικανικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια» ἀναφέρει πὼς τὰ ἔθιμα αὐτὰ «ἔρχονται σὲ μᾶς ἀπὸ τὴ Ρωμαϊκὴ γιορτὴ Λουπερκάλια, ποὺ γιορτάζονταν τὸ Φεβρουάριο καὶ ὅπου ἔβαζαν τὰ ὀνόματα νεαρῶν κοριτσιῶν σ᾽ ἕνα κουτὶ καὶ οἱ ἄντρες ἔπαιρναν ἐκείνη, ποὺ θὰ τοὺς τύχαινε στὸ λαχνὸ τ᾽ ὄνομά της». Αὐτὰ συνήθως ὁδηγοῦσαν τοὺς νέους στὴν πορεία μὲ τὰ ὄργια! Τὸ ἔθιμο ἔφεραν στὴν Ἀγγλία οἱ Ρωμαῖοι καὶ συνεχίστηκε καὶ στὴν Χριστιανικὴ ἐποχή. Μετὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ Χριστιανισμοῦ, σὰν ἐπίσημης Θρησκείας, ἔγιναν προσπάθειες γιὰ τὴν κατάργηση τῆς γιορτῆς. Ὅμως αὐτὸ ποὺ τελικὰ κατορθώθηκε, ἦταν ν᾽ ἀλλάξει ἡ γιορτὴ ἀπὸ Λουπερκάλια σὲ μέρα τοῦ … Ἁγίου Βαλεντίνου! Ἄς δοῦμε τώρα πὼς ἐπιλέχθηκε τὸ ὄνομα «Βαλεντῖνος». Σύμφωνα μὲ τὸ «Λεξικὸ Ἑλλ. καὶ Ρωμ. Βιογραφίας καὶ Μυθολογίας τοῦ Σμίθ», οἱ Ρωμαῖοι ταύτιζαν τὸν Λούπερκους μὲ τὸν θεὸ Πάνα, ποὺ λατρευόταν στὴν Ἀρκαδία σὰν θεὸς τοῦ φωτός. Ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ἄποψη, ὁ Πάνας ταυτίζεται μὲ τὸν Φοινικικὸ θεὸ Βάαλ, ποὺ ἀναφέρεται στὴν Π. Διαθήκη. Βάαλ, ὡστόσο, ἦταν κι ὁ τίτλος τοῦ Νεβρώδ, ἱδρυτῆ τῆς Βαβυλώνας καὶ θεοποιημένου ἥρωα, ποὺ εἰσήγαγε τὸ βαβυλωνιακὸ εἰδωλολατρικὸ σύστημα. Κάποιες παραδόσεις ἀναφέρουν ὅτι ὁ Νεβρώδ, κυνήγησε στὰ Ἀπέννινα ὄρη λύκους, ἀπʼ ὅπου καὶ ὀνομάστηκε Λούπερκους καθὼς καὶ Βαλεντῖνος (Valentinus) ἀπʼ τὸ ἐπίθετο valeus (= ἰσχυρός). Ὅσον ἀφορᾶ τὴ χρήση τοῦ συμβόλου τῆς καρδιᾶς εἰκάζεται ὅτι ἐπειδὴ στὴ γλώσσα τῆς Βαβυλώνας αὐτὴ προφέρεται βάλ, ἀπʼ τὴν ὁμοιότητα στὴν προφορὰ μὲ τὸ ὄνομά του, ἔγινε σύμβολο τοῦ Βάαλ!

Παγανιστικὴ ρίζα ἔχει ἀκόμη καὶ ἡ ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ!

Ἂν ἀναρωτιέται κανεὶς γιατί ὁρίστηκε ἡ 14η Φεβρουαρίου σὰν ἡμέρα τῆς γιορτῆς, θὰ δεῖ πὼς ὑπάρχει κι ἐδῶ ἐξήγηση. Ἡ γέννηση τοῦ Νεβρὼδ-Βάαλ, τοποθετήθηκε στὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο. Στὸν 21ο αἰώνα π.Χ., αὐτὸ συνέπιπτε μὲ τὴν 6η Ἰανουαρίου καὶ ἡ Σεμίραμις Α´ ὅρισε τὰ γενέθλια τοῦ Νεβρώδ, νὰ γιορτάζονται αὐτὴ τὴν ἡμέρα! Ὡστόσο οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν τὴ μητέρα ἀκάθαρτη ὡς τὴν 40η, ὕστερα ἀπʼ τὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της. Μετρώντας 40 ἡμέρες κατὰ τὴν 6 Ἰαν., καταλήγουμε στὴν 15 Φεβρ. (ἢ τὸ βράδυ τῆς 14ης, ὅπως ὑπολόγιζαν τὶς ἡμέρες τότε ἀπʼ τὴ δύση τοῦ ἡλίου). Δηλαδὴ ἐρχόμαστε στὰ Λουπερκάλια ἢ τὴ σημερινὴ γιορτὴ τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου». Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα, πί- στευαν πὼς παρουσιάστηκε δημόσια πιὰ καθαρισμένη, ἡ μητέρα τοῦ Νεβρὼδ μὲ τὸν ἴδιο!

Εἶναι μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης!

Βλέπουμε, τελικά, πὼς ἡ «σύγχρονη» γιὰ μᾶς αὐτὴ γιορτή, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ ἕνα πανάρχαιο εἰδωλολατρικὸ ἔθιμο, ποὺ ὁ διάβολος πέρασε καὶ στὶς μέρες μας, ἐπικαλύπτοντάς το μὲ κάποιο Χριστιανικὸ ὄνομα καὶ «σύγχρονους» τρόπους ἔκφρασης. Μὲ ἄλλα λόγια πρόκειται γιὰ μιὰ ἀκόμη γιορτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, ποὺ τὴν περιφέρει καὶ τὴν ἐπιβάλλει σʼ ὅλο τὸν πλανήτη! Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχουν δύο διαστάσεις. Τὴν ἐμπορικὴ καὶ τὴν πνευματική. Μὲ τὴν ἐμπορικὴ κερδίζουν ὅλοι οἱ ἔμποροι μὲ πρωτοστάτες πάντα τὶς πολυεθνικές, ὁπότε ἔτσι ὑπὸ τὰ ἄκρατα ἐμπορικὰ συμφέροντα προωθεῖται παντοῦ σʼ ὅλο τὸν πλανήτη. Μὲ τὴν πνευματικὴ πλευρὰ ἔχει νὰ κάνει ἡ λεγόμενη «Νέα Ἐποχὴ»1, ἡ ὁποία διὰ τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ ὁποία τελικὰ εἶναι τὸ ὄχημά της, τήν προωθεῖ στὴν παγκόσμια κοινότητα …. Αὐτοὶ κρατοῦν καὶ τὴν γιορτὴ πάντα στὴν ἐπικαιρότητα καὶ δέν τὴν ξεχνοῦν ποτέ! Ὄχι, δὲν τὴν θυμοῦνται οἱ ἐρωτευμένοι! Οἱ περισσότεροι τουλάχιστον. Μέσα στὶς τόσες φροντίδες καὶ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ποιὸς προσπαθεῖ νὰ θυμᾶται τὴν 14η Φεβρουαρίου; Κι ὅμως τὸ «ἔθιμο» τηρεῖται! Γιατί, ἀκριβῶς, τὸ πῆρε στὰ χέρια του ὁ ἐπιχειρηματικὸς κόσμος (ἀνθοπῶλες, ζαχαροπλάστες κ.λ.π.) καὶ τὸ πλασάρουν παντοῦ, ἀφοῦ τὸ βρῆκαν σὰν τρόπο προώθησης τῶν προϊόντων τους. Οἱ ραδιοφωνικοί μας σταθμοὶ γιὰ νὰ διατηρήσουν ψηλὰ τὶς ἀκροαματικότητές τους, τὸ διακηρύττουν παντοῦ, ἐνῶ ὑπάρχουν καὶ εἰδικὲς ἐκπομπὲς, ὅπου οἱ ἐρωτευμένοι στέλνουν μηνύματα στοὺς «δικούς» τους. Οἱ ἐφημερίδες, πέραν ἀπʼ τὶς διαφημίσεις, δημοσιεύουν καὶ διαγωνισμούς, ὅπου ἂν ἀπαντήσουν σωστὰ οἱ ἐρωτευμένοι ἀναγνῶστες, θὰ ἔχουν δῶρα ἀνάλογα ταξίδια, ποὺ προσφέρουν διάφορες ἑταιρεῖες. Ὅμως, Τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴν νεολαία; Ἕνα τέτοιο ἔθιμο, μὲ μιὰ τέτοια ἱστορία, τί λέτε, εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει ἔστω καὶ κάποια θετικὰ στοιχεῖα; Μὲ μιὰ τέτοια βαριὰ εἰδωλολατρικὴ κληρονομιά, πῶς μπορεῖ νὰ μὴ ἔχει συγκεκριμένες ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις; Κι ἄς ἀπαριθμήσουμε μερικές… α. Δημιουργεῖ αἴσθημα μειονεκτικότητας, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν δεσμούς! Ναί, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ἐρωτικὲς σχέσεις, δημιουργεῖ ἕνα κόμπλεξ. Μιὰ κατωτερότητα! Ἐνῶ στὴν οὐσία, αὐτοὶ ποὺ μειονεκτοῦν, δὲν εἶναι βέβαια οἱ ἁγνοὶ κι ἀγωνιζόμενοι νέοι, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν ἐμπλακεῖ στὰ δίχτυα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πορνείας. Δηλαδή, παρουσιάζεται μιὰ τέλεια ἀντιστροφὴ τῶν πραγμάτων κι ἐπιχειρεῖται ἕνα ἀντιμήνυμα. β. Σ᾽ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν δεσμούς, ἀναπτύσσει τὸν ἐρωτισμό! Γιατί μὲ τὰ γελοῖα συνθήματα καὶ ἄλλα ὑπονοούμενα, ποὺ γράφονται στὶς κάρτες, ἐπιχειρεῖται μιὰ τόνωση τῶν ἐρωτικῶν σχέσεων καὶ δημιουργεῖται ἐντύπωση ὅτι, ὄχι μόνον κάνουν καλά, μ᾽ ἕνα τέτοιο δεσμὸ (ἰδιαίτερα ἂν δὲν κινεῖται σὲ σωστὰ πλαίσια), ἀλλὰ πρέπει νὰ κάνουν κι ἀκόμη περισσότερα! γ.Ἐντείνει τὸ λίβα τοῦ πανσεξουαλισμοῦ! Δὲν φθάνει ἡ ἤδη φορτισμένη ἀτμόσφαιρα, ὅπου ζεῖ σήμερα ἕνας νέος, ἔρχεται τώρα καὶ τούτη ἡ γιορτή, γιὰ νὰ κάνει ἀκόμη πιὸ φοβερό τό ὅλο πρόβλημα. Καὶ τοὺς μὲν πρώτους, προσπαθεῖ νὰ τοὺς στρέψει στὴν πορνεία ἐνῶ τοὺς ἄλλους νὰ τοὺς βυθίσει περισσότερο στὸ βοῦρκο, ὅπου ἤδη βρίσκονται! δ. Ἀμβλύνει τὴ συνείδηση!Ἀφοῦ οἱ ἐρωτικὲς σχέσεις, ποὺ ἔχει κάποιο ζευγάρι, εἶναι ἔξω ἀπʼ τὰ σωστὰ πλαίσια, ὁπωσδήποτε ὑπάρχουν οἱ συνεχεῖς καὶ ἀφόρητοι ἔλεγχοι τῆς συνείδησης. Τὸ ὅλο κλίμα τῆς γιορτῆς, προσπαθεῖ νὰ τὶς παραμερίσει, βάζοντας σὰν προστάτη της καὶ εἰδικά τῶν ἐρωτευμένων, ἕναν ἅγιο! Γιατί ἀφοῦ ἕνας ἅγιος προστατεύει τέτοιες σχέσεις, τότε γιατί αὐτὸ πού κάνουν εἶναι κακό; Αὐτὸ μάλιστα γίνεται μιὰ τέλεια παγίδα καὶ γι᾽ αὐτοὺς, ποὺ δὲν ἔχουν τέτοιους δεσμούς. Τοὺς φέρνει τὴν ἐντύπωση, πὼς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔχουν λανθασμένες ἀντιλήψεις, ἀφοῦ αὐτοὶ ἀπορρίπτουν ἀκόμη κι ἐκεῖνο, ποὺ ἕνας ἅγιος προστατεύει! Τί φοβερὰ πράγματα στ᾽ ἀλήθεια! ε. Καὶ βέβαια οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ τὸν ἄλλο ἔρωτα… Πρόκειται γιὰ τὸν Θεῖο ἔρωτα, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχει στὴ ζωή μας εἴτε εἴμαστε παντρεμένοι εἴτε ἀνύπαντροι, εἴτε πρὶν ἀπʼ τὸν γάμο μας εἴτε καὶ μετὰ ἀπʼ αὐτόν2! Αὐτὸν ἀπʼ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ διακατέχεται ἡ ζωὴ ὅλων μας καὶ ἀσφαλῶς καὶ τῶν νέων. Ὁ Χριστὸς στὸν νέο ἐκεῖνον, ποὺ τὸν ἐρώτησε τί νὰ κάνει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωὴ τοῦ ἀπάντησε πὼς τὸ πρῶτο εἶναι τό «νὰ ἀγαπήσεις τὸν Κύριο τὸν Θεό σου μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή σου»! Καὶ τὸ ὅλο φαινόμενο, θυμίζει τοὺς ἀρχαίους, ὅπου γιὰ κάθε καλὴ ἢ κακὴ συνήθεια τῆς ζωῆς τους, δημιουργοῦσαν κι ἕναν θεὸ, ὅπου τὴν προστάτευε! Ἔτσι, προσπαθοῦσαν νὰ ἔχουν τὸ κεφάλι τους ἥσυχο, σ᾽ ὁ,τιδήποτε μποροῦσε νὰ τοὺς ἐλέγξει! Ἡ ἴδια εἰδωλολατρικὴ τακτικὴ κι ἐδῶ!

Συμπέρασμα

Ἀντιλαμβάνεστε πιὰ φίλοι, πὼς μιὰ τέτοια γιορτή, εἶναι ἐντελῶς ξένη μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ καὶ μάλιστα τοῦ Ὀρθοδόξου. Ἐντελῶς ἔξω ἀπʼ τὶς παραδόσεις μας, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ «φροῦτο» αὐτὸ ἀποτελεῖ μακρόχρονη παράδοση ἄλλων λαῶν, ποὺ προσπαθοῦν κάποιοι νὰ θρονιάσουν καὶ στὴ Χώρα μας. Ἀκόμη καὶ στὴν περίπτωση, ποὺ οἱ σχέσεις μὲ τὸ ἄλλο φύλο βρίσκονται σὲ σωστὸ δρόμο (π.χ. ἀρραβωνιασμένοι) ἀπορρίψτε τὸ διαβολικὸ αὐτὸ ἔθιμο. Γιατί μὲ τὴν τήρησή του, τὸ ἑδραιώνουμε καὶ τὸ ἐπεκτείνουμε περισσότερο, μʼ ὅλες του τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Μακριὰ ἀπʼ τὴ ζωὴ μας οἱ παγκοσμιοποιημένες ἀνοησίες… Σημειώσεις: 1.Τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτή μπορεῖτε να τό δεῖτε στά βιβλία μας «Ἡ Παγκοσμιοποίηση καί οἱ Νέοι», «Ὁ Σατανισμός στή μουσική ρόκ», «Πίσω ἀπ᾽ τή βιτρίνα τῶν παιχνιδιῶν». 2.Περισσότερα βλέπετε στά βιβλία μας «Ὑπάρχει καί θεῖος ἔρωτας κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας».

(Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ)

Η «πίτα του Γέροντος Παϊσίου»

Αγαπητοί αδελφοί,

Η εποχή μας έχει ορθώς χαρακτηρισθεί ως εποχή ψεύδους και συγχύσεως. Ο άρχοντας του σκότους και πατέρας του ψεύδους έχει εξαπολύσει παντού τα όργανά του για να τραβήξει μαζί του στην κόλαση όσους περισσότερους ανθρώπους μπορέσει. Το χειρότερο απ’ όλα, αλλά και το πιο επιτυχές κόλπο του, είναι ότι δεν προσπαθεί να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Χριστό και την Εκκλησία αλλά να μολύνει αυτήν την σχέση συγχέοντας την ευλάβεια των πιστών με πράγματα αντίθετα προς την διδασκαλία της Εκκλησίας και άρα δαιμονικά. Επί παραδείγματι κάποιος φοράει τον Τίμιο Σταυρό στον λαιμό του και μαζί ένα «ματόχανδρο». Η χάρη του Σταυρού δεν ενεργεί αφού είναι βλασφημία να τίθεται δίπλα Του το σύμβολο της δεισιδαιμονίας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέρων Παΐσιος: «εάν πέσουν στα αυγά που τηγανίζουμε ακαθαρσίες τότε είναι για πέταμα τα αυγά μαζί με το τηγάνι».

Αυτή η σύγχυση συμβαίνει σε πάρα πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Όμως το παρόν έχει ως σκοπό να ενημερώσει για κάτι που έχει υποπέσει στην αντίληψή μας και το θεωρήσαμε άκρως επικίνδυνο για την πνευματική και κατά συνέπεια και για την σωματική μας υγεία. Τους τελευταίους μήνες αρκετοί μας ρωτούν για κάποιο προζύμι που περιφέρεται από χέρι σε χέρι- κυρίως γυναικών- και το οποίο όσοι το λάβουν προτρέπονται να το ζυμώσουν προσευχόμενοι (αναρωτιόμαστε σε ποιόν «θεό») για ό,τι επιθυμούν. Το ζυμάρι αυτό παρουσιάζεται με διάφορα ονόματα προέλευσης (π.χ. από τα Ιεροσόλυμα) ή φέρει το όνομα κάποιου συγχρόνου Οσίου (π.χ. του Γέροντος Παϊσίου). Φυσικά όποιος διακατέχεται από γνήσια ορθόδοξη πνευματικότητα μπορεί αμέσως να διακρίνει την πλάνη σε μια τέτοια περίπτωση. Από κανένα έμπιστο ή ειλικρινές πρόσωπο, που κατέχει υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία ή έστω που έχει ορθή σχέση μ’ Αυτήν, δεν πιστοποιείται κάποια τέτοια πρακτική. Οι Ορθόδοξες πρακτικές είναι γνωστές και συγκεκριμένες και γνωστές (αρτοκλασία, κόλλυβα κλπ.). Ακόμη και τα ιδιαίτερα έθιμα, όπως η πίτα του Αγίου Φανουρίου, καταλήγουν στην Εκκλησία για να ευλογηθούν και δεν παρασκευάζονται από κάτι «ειδικό» και «μυστήριο». Επίσης, είναι κραυγαλέα αντιευαγγελική η χρήση ψυχολογικής βίας ώστε να φοβηθεί όποιος σκεφθεί να μην παρασκευάσει την πίτα. Τις περισσότερες φορές η συνταγή που συνοδεύει ως συνήθως το ζυμάρι προειδοποιεί πως όποιος δεν εφαρμόσει την διαδικασία μπορεί να προκαλέσει στον εαυτό του διάφορα αρνητικά πράγματα. Και διερωτόμεθα: Τι σχέση έχουν οι εκφοβισμοί και οι εξαναγκασμοί με την ελευθερία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού; Ο Χριστός μας καλεί τον καθένα να Τον ακολουθήσει εν ελευθερία: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν».

Δυστυχώς έχουμε σαφείς πληροφορίες και στοιχεία πως η διαδικασία αυτή προέρχεται από χώρους αποκρυφιστών της Νέας Εποχής. Χρησιμοποιούν ανατολικές θρησκευτικές μεθόδους και διδασκαλίες αναμιγνύοντας σ’ αυτές ονόματα και άλλα στοιχεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στην αρχή του γράμματος περιγράψαμε πόσο φρικτό είναι αυτό.

Αγαπητοί αδελφοί, είναι ανθρώπινη η άγνοια ή η σύγχυση, όμως εάν ακολουθούμε την ασφαλή οδό της υπακοής θα είμαστε προστατευμένοι από κάθε κακό. Είναι θεμιτό να ρωτούμε τον Πνευματικό μας Πατέρα για κάθε θέμα που σχετίζεται με την πίστη. Εάν αφορούσε το θέμα την σωματική μας υγεία θα σπεύδαμε να πάρουμε την συμβουλή του γιατρού μας. Γιατί αδιαφορούμε τόσο και ενεργούμε απερίσκεπτα για την πνευματική μας υγεία; Γιατί δεν προστρέχουμε στους πνευματικούς μας ιατρούς που έχει ορίσει η Εκκλησία του Χριστού;

Κλείνοντας προτρέπουμε πατρικά όποιον έπεσε σ’ αυτήν την δαιμονική παγίδα να απομακρύνει ο,τιδήποτε έχει σχέση μ’ αυτήν την υπόθεση και να προστρέξει εν μετανοία στο μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως. Προτείνουμε επίσης και την τέλεση Αγιασμού στα σπίτια που εισήλθαν τέτοιου αντικείμενα.

 

Μετ’ ευχών και αγάπης εν Χριστώ,
Αρχιμ. Κύριλλος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΚΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

(Η ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΛΕΖΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟ ΜΕ ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ!!)

Ο Αποκρυφισμός στα κειμενά του, παραλάσσει και συγκαλύπτει την ταυτότητα των πονηρών αγγέλων και καθιστά ελκυστική κι επιθυμητή την επαφή, επικοινωνία και συνεργασία μαζί τους. Παραθέτουμε στη συνέχεια σχετικά αποσπάσματα.
Το βιβλίο <<CHANNELING-ΑΝΟΙΓΜΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ>> Εκδόσεις <<Έσοπτρον>>, 1994, είναι γραμμένο απο την Sanaya Roman και τον Duane Packer. Τα παρακάτω αποσπάσματα, απ το βιβλίο αυτό, είναι υπαγορεύσεις δύο <<οδηγών>> (διάβαζε πνευμάτων) με τα ονόματα <> και <>, προς τους συγγραφείς. <<Εμείς οι Orin και Da Ben, είμαστε όντα του φωτός. Λειτουργούμε σ ανώτερες διαστάσεις και ο σκοπός μας είναι να έλξουμε και σας προς αυτές, για να εξελιχθείτε έτσι γρηγορότερα. Νιώθουμε για σας πολύ μεγάλη αγάπη και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η εξέλιξη και η ανοδική σας πορεία, να γίνει όσο το δυνατόν πιο εύκολη και ευχάριστη. Δημιουργήσαμε, λοιπόν, αυτή τη σειρά μαθημάτων με μοναδικό σκοπό να σας βοηθήσουμε να έρθετε σ επαφή με τον οδηγό η τον ανώτερο εαυτό σας>> (σελ. 29). <<Οι ανώτεροι οδηγοί έρχονται σ επαφή μ εκείνους, που εκτιμούν και χρησιμοποιούν τις πληροφορίες που λαμβάνουν ( σαν την βασούλα δηλαδη;;)… Εμείς, σαν ανωτέρου επιπέδου οδηγοί,είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε την ανθρωπότητα και να συνεργασθούμε μαζί σας… Μη διστάζετε λοιπόν και μη αμφιβάλλετε για την ικανοτητά σας να έρθετε σε επαφή μ έναν οδηγό ( Σ.Σ. δαίμονα δηλαδή)….. Μπορείτε ακόμη να έρθετε σ επαφή με τον ανώτερο εαυτό σας η μ έναν οδηγό μέσα απο το διαλογισμό η την αυτόματη γραφή (σαν την βασούλα δηλαδή;;) Ακόμα στο <<ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ>> (Εκδ. <<Τετρακτύς>> 1994. Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι άγνωστος!! (γιατί άραγε;;) Περιέχει υπαγορεύσεις των <<Διδασκάλων της Λευκής Αδελφότητας>> (πονηρών πνευμάτων) με διάφορα ονόματα! Ένα απο αυτά, ήταν και <<Διδάσκαλος>> της γνωστής αποκρυφίστριας H.P. BLAVATSKY! Το όνομα του ήταν <<Κουτ Χούμι Λάλ Σίνγκ.

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ Η ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΓΡΑΦΗ; ΜΗΠΩΣ ΒΑΣΟΥΛΑ; Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ!

Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ἄλλο πράγμα εἶναι ὁ Santa Claus τῆς Coca Cola κι ἄλλο ὁ Ἅϊ Βασίλης τῆς Ὀρθοδοξίας!
Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει μὲ αὐτὸν τὸν παχύσαρκο ἀσπρομάλλη γέροντα τῶν πολυεθνικῶν, τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς Ν. Ἐποχῆς;
–Εἶναι λεπτός, ὀλιγαρκής, ἀσθενικός, μὲ μακριὰ μαύρη γενειάδα, ἀφοῦ δὲν πρόλαβε νὰ γεράσει
(ἔφυγε σὲ ἡλικία 49 ἐτῶν) καὶ γενικὰ πρόσωπο τῆς ἄσκησης κι ὄχι εὐτραφέστατος, μὲ προτεταμένη κοιλιά, ροδοκόκκινα μάγουλα, γαλανομάτης καὶ πονηρὸς γέρος, δηλαδὴ πρόσωπο τῆς καλοπέρασης ποὺ εἶναι ὁ ἄλλος!
–Ἔρχεται ἀπʼ τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας (Μ. Ἀσία) κι ὄχι ἀπὸ τὴν Λαπωνία τῆς Φιλανδίας ὅπως ὅρισε κάποιων ἡ φαντασία!
–Εἶναι Μέγας καὶ Θεοφόρος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἰδεώδης καὶ στοργικὸς Ποιμενάρχης της, ὀργανωτὴς τοῦ μοναχικοῦ βίου, ἀδαμάντινη ψυχή, ὄντως Ἅγιος, ταπεινὸς ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἀπέραντη ἀγάπη σʼ Αὐτὸν καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίστηκε μέχρι τέλους κι ἦρθε σὲ ρήξη μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀλλὰ καὶ τὶς τότε κοσμικὲς ἐξουσίες, κατατροπώνοντάς τους μὲ τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὴ δύναμη τοῦ πνεύματός του καὶ ὄχι … ντίλερ τῶν πάσης μορφῆς ἐμπορευμάτων ποὺ εἶναι ὁ ἄλλος!
–Μορφώθηκε πολύ, ἔγινε πανεπιστήμονας τῆς ἐποχῆς του (σπούδασε φιλολογία, μαθηματικά, φιλοσοφία, ρητορική, ἠθική, ἀστρονομία, ἰατρική, γεωμετρία καὶ διαλεκτικὴ) καὶ στὴ συνέχεια μέγας διδάσκαλος καὶ ἀπαράμιλλος παιδαγωγός, μὲ πολύτιμο καὶ ἀνυπέρβλητο συγγραφικὸ ἔργο, ποὺ τὸ μελετᾶ ἔκτοτε ἡ ἀνθρωπότητα (εἶπαν πὼς καὶ μόνον αὐτὸ θὰ ἀρκοῦσε νὰ τὸν δικαιώσει ὡς μεγάλο) γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ μὲν Ἐκκλησία τὸν ὀνόμασε Οἰκουμενικὸ Διδάσκαλο ἡ δὲ ἱστορία «Μέγα», ὅσο ἐλάχιστους ὡς τὰ σήμερα, ἐνῶ ὁ ἄλλος τῆς Δύσης, δὲν ἔχει κανένα
ἄλλο προσόν, πλὴν αὐτὸ τῆς προώθησης τῶν ἐμπορευμάτων!
–Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς τὰ κάλαντά μας λένε πὼς ἔρχεται ἀπὸ τὴν Καισαρεία, ὅπου «βαστάει πέννα καὶ χαρτί, χαρτὶ καὶ καλαμάρι», τὸ καλαμάρι τοῦ πνεύματος, ποὺ μʼ αὐτὸ «τὸ χαρτὶ ὡμίλει» (=μιλοῦσε) καὶ ὄχι τὸ σακκὶ, ποὺ εἶναι γεμάτο ἀπʼ τὴν ὕλη τοῦ ἐμπορίου! Κι ὅταν
ἀκουμπάει στὸ ραβδί του, τὸ κάνει γιὰ «νὰ πεῖ τὴν ἀλφαβήτα», δηλαδὴ ἀκόμη καὶ τότε ποὺ ξαποσταίνει ἀπὸ τὴν πεζοπορία, πάλι διδάσκει τοὺς ἀνθρώπους «γράμματα σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα» καὶ δὲν χαιρετάει τὰ πλήθη πετώντας μὲ τοὺς ταράνδους ὡς κομήτης (ἢ ὡς ξωτικό;)!
–Ποτὲ του δὲν μοίρασε δῶρα στὰ παιδιὰ ἀλλὰ τοὺς ἔδινε πάντοτε τὴν ἀπέραντη ἀγάπη του, τὰ διαχρονικὰ ἀγαθά τῆς παιδείας καὶ τὴν ἀρχιερατικὴ εὐλογία του καὶ τώρα ποὺ βρίσκεται μετὰ τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ μεσιτεύει καὶ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ γιʼ αὐτά, ἰδιαίτερα δὲ ὅταν τὸν ἐπικαλοῦνται, κι ὄχι μιὰ φορὰ τὸν χρόνο τὰ ἐφήμερα κάποτε δὲ καὶ ἐπιβλαβῆ προϊόντα τῆς κατανάλωσης!
–Ἔτσι προσφέρει τὰ μέγιστα στὰ παιδιὰ καὶ δὲν τὰ παραπλανεῖ ἢ καὶ τὰ ζημιώνει ὅπως ὁ ἄλλος!
– Ἀγαποῦσε πλήρως τὸν πάσχοντα καὶ τὸν φτωχό, ἦταν φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων, ἔδωσε ὅλη
του τὴν περιουσία πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό, ἐπιτέλεσε σπάνιο ἔργο ἀγάπης στὰ παγκόσμια χρονικὰ καὶ μὲ τὸ πρωτοφανὲς γιὰ τὴν ἐποχὴ του ὑπὲρ-ἵδρυμα, τὴν γνωστὴ Βασιλειάδα, παρεῖχε ὅ,τι καθένας εἶχε ἀνάγκη καὶ δὲν μοίραζε ἁπλῶς καὶ μόνο δῶρα, χωρὶς νὰ κάνει καμιὰ
ἀπολύτως ἄλλη φιλάνθρωπη πράξη ὅπως ὁ ἄλλος τῆς Δύσης, πού δέν
εἶναι φιλάνθρωπος ἀλλὰ ἔμπορος (στὴν καλύτερη περίπτωση)!
– Μὲ τὴν χάρη καὶ τὴν ἁγιότητά του κερδίζει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν μπαίνει ἁπλῶς
στὰ σπίτια τους γιὰ τὰ περιττὰ προϊόντα τῶν πολυεθνικῶν καὶ μάλιστα ἀπʼ τὶς καμινάδες, λὲς κι εἶναι κάποιο δαιμόνιο σὰν τὰ καλλικαντζάρια (ἢ εἶναι;), ὅπως ὁ ἄλλος!
–Δὲν πετάει μὲ ἕλκηθρα καὶ ταράνδους στὸν ἀέρα, πράξη μαγική, ἀλλὰ καταπολεμᾶ καὶ μὲ τὰ συγγράμματά του ὅλες τὶς μαγικὲς καὶ ἀποκρυφιστικὲς πρακτικές, ὅπως τὴν ἀστρολογία, τὴν μαντική, τὴν οἰωνοσκοπία κ.λπ.!
–Ἡ ἁγιασμένη του μορφὴ φαίνεται ἐπίσης στὰ κάλαντα πάλι, ὅπου πήγαινε πεζοπορώντας καὶ μὲ τὸ ραβδί του, τὸ ὁποῖο μόλις τὸ ἀκουμποῦσε κάτω γιὰ νὰ πεῖ τὴν ἀλφαβήτα, πετοῦσε ξαφνικὰ κλωνάρια «κι ἀπάνω στὰ κλωνάρια του πέρδικες κελαηδοῦσαν», δεῖγμα τῆς ἀντίληψης τοῦ λαοῦ, πὼς ἡ παρουσία ἑνὸς τέτοιου Ἁγίου, ἦταν μεγάλη εὐλογία!
–Ὅταν κάποιοι μιμοῦνται τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου κατὰ τὴν προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας «ἑορτὴ Ἁγίου, μίμηση Ἁγίου», κάποιοι ἄλλοι ντύνονται μὲ τὴν στολὴ τοῦ «Χοντροβασίλη»(!) καὶ κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους ἢ συμμετέχουν σὲ διάφορες ἐκδηλώσεις (ὡς καὶ στὸ βιβλίο τῶν ρεκὸρ Γκίνες εἶναι καταγεγραμμένη χορωδία ἀπὸ 408 τέτοιους Ἅϊ Βασίληδες!), λὲς καὶ εἶναι
ἀποκριά, γιατί δὲν ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ποὺ θὰ μποροῦσε αὐτὸς
νὰ τοὺς ἐμπνεύσει!
–Ἀναμφισβήτητα ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρξε σὲ ὅλα του Μέγας καὶ γιʼ αὐτὸ τὸ τροπάριό του λέγει πὼς «ὁ λόγος του ἀκούστηκε σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, δογμάτισε θεοπρεπῶς, τράνωσε τὴν φύση τῶν ὄντων (μέσα ἀπὸ τὶς ὁμιλίες του γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, τὴν ἀποκαλούμενη «Ἑξαήμερο») κι ἔβαλε σὲ τάξη τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων», ἐκεῖ ποὺ ὁ ἄλλος θέλει νὰ τὰ βάλει–με τὸν καταναλωτισμὸ καὶ τὸ μπούχτισμά μας μὲ τὴν ὕλη–σὲ πλήρη ἀταξία! Κι ὅμως αὐτὸν τὸν Μέγα Ἱεράρχη, ἔρχεται ὁ ἄλλος τῆς Δύσης, τὸ σύμβολο αὐτὸ τῆς παγκοσμιοποίησης τῆς ἑορτῆς μετὰ τὸ δένδρο, νὰ τὸν ἐπισκιάσει καὶ νὰ τὸν ὑποκαταστήσει πλήρως, ὡς καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομά του πῆρε!
Γιατί ἡ «Ν. Ἐποχὴ» αὐτὸν τὸν παχύσαρκο γέρο θέλει νὰ προσέχουμε καὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλοι, αὐτὸν κάθε φορά μὲ πολὺ λαχτάρα νὰ περιμένουμε καὶ νὰ ὑποδεχόμαστε, αὐτὸν νὰ ἔχουμε φωτισμένο στὰ σπίτια, τὶς αὐλὲς καὶ τὶς καρδιές
μας!
Ἡ Ἁγιότητα, ἡ πνευματικότητα, ἡ πίστη στὸ Χριστό, ἡ ἀφιέρωση στὴν ὑπηρεσία Του, ἡ ὄντως φιλανθρωπία, ἡ μόρφωση κ.λπ. εἶναι πράγματα παρακατιανὰ καὶ ἀπεχθῆ γιʼ αὐτὴν καὶ πρέπει νὰ περιφρονηθοῦν, νὰ προσπερασθοῦν, νὰ καταργηθοῦν! Ἐκεῖνο ποὺ προέχει εἶναι ἡ «μαγεία τῶν Χριστουγέννων» μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει!
Πρόκειται γιὰ ἕνα τέλεια κατασκευασμένο κοινωνικὸ ψέμα, καθαρὰ δυτικῆς προέλευσης κι αὐτό, γιὰ τὴν προσωποποίηση τοῦ «πνεύματος», ποὺ ἡ «Ν. Ἐποχὴ» θέλουν νὰ ἔχουν τὰ Χριστούγεννα, ἰδιαίτερα δὲ στὰ μάτια τῶν παιδιῶν, γιὰ κλασσικὸ προϊόν τῆς παγκοσμιοποίησης μὲ βάση τὸ ὁποῖο ἰσοπεδώνονται παραδόσεις, ἀξίες, ἀλλὰ καὶ μεγάλα ἢ καὶ ἱερὰ πρόσωπα τῶν λαῶν, ὅπως ὁ Ἱεράρχης Μέγας Βασίλειος, γιὰ κλασσικὸ παράδειγμα
ἑνὸς ἐξωτικοῦ προσώπου μιᾶς ἐξωτικῆς, ἐπιφανειακῆς, ψεύτικης καὶ γεμάτης … μαγείας (ὅπως τὴ θέλουν) ἑορτῆς κι ὄχι πνευματικῆς κι ἀληθινῆς, ὅπως τὴν θέλει ἡ Ὀρθοδοξία μας!
Τόσο ψεύτικος, λοιπόν, ποὺ δὲν θὰ τὸν βρεῖτε οὔτε στὰ παραμύθια τῆς γιαγιᾶς μας! Ἀκόμη κι αὐτὴ ἀναρωτιέται, ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ Ἅϊ Βασίλης, ποὺ ξαφνικὰ τώρα τελευταῖα φέρνει δῶρα καὶ γιατί δὲν τὰ ἔφερνε κάποια χρόνια πρίν; Τόσο ἐξωπραγματικός, ποὺ οὔτε καὶ τώρα δὲν μπορεῖ κάτι νὰ σκεφθεῖ γιὰ νὰ τὸν βάλει στὰ παραμύθια της!
Καὶ μετὰ εἶναι κάποιοι ποὺ ἀναρωτιοῦνται γιατί δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς γεμίσει ἐκεῖ στὸ καταχείμωνο τὶς καρδιές, οὔτε κι αὐτῶν τῶν μικρῶν παιδιῶν, ποὺ στὸ τέλος κυριεύονται κι αὐτὰ μὲ θλίψη!
Ναί, μονάχα οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔχουν καὶ μεταδίδουν τὴν τόσο
ἀπαραίτητη σὲ ὅλους μας Θεία Χάρη. Μὲ ὅλους καὶ μὲ αὐτὸν τὸν Μέγα Ἅγιο, ἄς πορευτοῦμε στὴ νέα χρονιὰ καλοί μου φίλοι…

(ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ.ΦΥΛ. 1812)

Τα Χριστούγεννα στον ‘κλοιό’ της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

«Ἐπί γῆς εἰρήνη καί ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ψάλλουμε τά Χριστούγεννα καί ἔτσι τονίζουμε τό οἰκουμενικό καί πανανθρώπινο μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως.

Ἡ σύγχυση, ὅμως, τῆς ἐποχῆς μας καί τά ἔξωθεν ἐρχόμενα ρεύματα τῆς ὑλιστικῆς καί ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως τείνουν νά μετατρέψουν τά Χριστούγεννα σέ ἕνα ἐμπορικό πανηγῦρι καί σέ μία ἀποθέωση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ καταναλωτισμοῦ. Τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως μιλοῦν γιά δῶρα, διακοπές στά χιόνια, γιά ρεβεγιόν καί ξενύχτια τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν παραδοσιακή ἑλληνορθόδοξη ἑορτή τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου. Προβάλλουν Χριστούγεννα …. χωρίς Χριστό!

Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ὁ ἀληθινός Ἅγιος καί Μέγας Βασίλειος καί μέ τό ὄνομά του ἐμφανίζεται μία στρουμπουλή κοκκινοφορεμένη κούκλα ἡ ὁποία κατακλύζει καταστήματα καί σπίτια. Τί σχέση μέ αὐτά τά ἐμπορικά τεχνάσματα μπορεῖ νά ἔχει ὁ σοφός Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ ὁποῖος χάριζε κυρίως πνευματικά δῶρα καί φώτιζε τούς συνανθρώπους του μέ τήν διδασκαλία καί τήν φιλανθρωπία του; Ἀκόμη καί ὡς πρός τό ὄνομά του ἡ παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχή τοῦ ἅη Βασίλη προκαλεῖ σύγχυση. Σάντα Κλάους τόν λένε οἱ Δυτικοί, ὄνομα πού παραπέμπει μᾶλλον στόν Ἅγιο Νικόλαο παρά στόν Ἅγιο Βασίλειο. Ἐμεῖς ἄς προσπαθήσουμε νά γιορτάσουμε ἑλληνορθοδόξως καί ἀνατολικῶς, γιά νά παραφράσουμε μιά σχετική φράση τοῦ Παπαδιαμάντη, καί ἄς διδάξουμε στά παιδιά μας ποιός ἦταν ὁ πραγματικός Ἅγιος Βασίλειος, ποιά ἦταν ἡ πατερική του σοφία, ποιό ἦταν τό τεράστιο κοινωνικό του ἔργο , πῶς δίδασκε τούς νέους νά μελετοῦν ἐπιλεκτικά τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα σάν τή μέλισσα πού ἐπισκέπτεται τά ἄνθη καί ἀποφεύγει τά ἀγκάθια.

Ἡ παραδοσιακή Θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων ἀντικαθίσταται ἀπό τά ξενύχτια , τά ρεβεγιόν καί τήν χαρτοπαιξία γιά νά φανοῦμε δῆθεν μοντέρνοι καί παγκοσμιοποιημένοι. Ὄχι, εὐτυχῶς, ἡ ἐπισήμανση αὐτή δέν ἀφορᾶ ὅλους τούς Ἕλληνες. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν πολλοί, μικροί καί μεγάλοι, πού θά σηκωθοῦν ἐνωρίς τά ξημερώματα γιά νά μετάσχουν τῆς Χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας καί νά μεταλάβουν μετά ἀπό τή νηστεία πού ἐτήρησαν. Ὑπάρχουν πολλοί, δόξα τῶ Θεῶ πού ἐπιμένουν ἑλληνορθόδοξα καί ἀρνοῦνται νά μποῦν στήν μηχανή τοῦ κυμᾶ πού ἀλέθει ἔθνη, πολιτισμούς, ἰδιαοπροσωπίες, ἀνεξαρτησίες.

Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀρκετοί συμπατριῶτες μας θυσιάζουν τά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα γιά νά ταξιδέψουν σέ διάφορους προορισμούς ἐκτός Ἑλλάδος. Ἐπικαλοῦνται τή συγκίνησή τους γιά τήν βραδυνή Θεία Λειτουργία πού θά παρακολουθήσουν σέ κάποιο χιονισμένο Ναό τῆς Κεντρικῆς ἤ Βορείου Εὐρώπης, ἀλλά τελικά ἀντί γιά τό Θεῖο Βρέφος καταλήγουν νά προσκυνοῦν τίς προθῆκες καί τά ράφια τῶν πολυκαταστημάτων τῶν πόλεων τῆς Ἑσπερίας καί ἐπιστρέφουν μέ βαλίτσες διπλᾶ φορτωμένες ἀπό τά…….. ἀποδεικτικά στοιχεῖα τῆς εὐλαβείας των.

Παγκοσμιοποιημένες εἶναι καί πολλές ἀπό τίς εὐχετήριες κάρτες πού λάμβάνουμε αὐτές τίς ἡμέρες. Θά μοῦ πεῖτε ὅτι σημασία ἔχει νά σέ θυμηθεῖ κάποιος καί ὄχι ἡ ἀπεικόνιση ἐπάνω στήν κάρτα. Δέν διαφωνῶ, ἀλλά ἀφοῦ ἀποφασίζεις, Χριστιανέ μου, νά στείλεις γραπτῶς τίς εὐχές σου σέ ὁρισμένους φίλους, γιατί δέν προτιμᾶς κάρτες μέ Ὀρθόδοξη βυζαντινότροπη εἰκονογράφηση καί μοῦ στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία μέ ταράνδους ἤ εὐτραφῆ ἀγγελούδια οὐδεμία σχέση ἔχοντα μέ τήν Πίστη μας καί τήν Λατρευτική μας τέχνη;

Τό σπουδαιότερο, ὅμως, δέν εἶναι οὔτε οἱ κάρτες οὔτε τά ρεβεγιόν οὔτε ἄλλές ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις. Τό σπουδαιότερο εἶναι νά προετοιμασθοῦμε πνευματικά. Ὁ ἐνανθρωπίσας Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἐξομολογηθοῦμε, νά νηστέψουμε καί νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔτσι θά τιμήσουμε τήν Γέννησή Του. Ἔσι θά ὑποδεχθοῦμε τόν σαρκωθέντα Λόγο καί θά κρατήσουμε βαθειά μέσα στήν ψυχή μας τό «μήνυμα τῶν Χριστουγέννων». Ὅτι , δηλαδή, ὁ Θεός ἐσαρκώθη ὡς ἄνθρωπος «ἵνα ὁ ἄνθρωπος θεωθῆ». Γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό σκότος τῆς πλάνης καί νά φωτισθεῖ ἀπό τήν ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἄς προετοιμασθοῦμε, λοιπόν, γιά ἀληθινά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα καί τότε δέν ἔχουμε τίποτε νά φοβηθοῦμε ἀπό τήν ἰσοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.

http://www.alopsis.gr/

Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» και η εφαρμογή τους !

Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»

(Πρόκειται για κείμενα των Ιουδαίων (Illuminati-Πεφωτισμένων) τα οποία αποκαλύφθηκαν το 1902 από τον Ρώσο Σέργιο Νείλο. Αμέσως μετά την αποκάλυψή τους οι Εβραίοι αγόραζαν όλα τα αντίτυπα, και αφού είδαν ότι δεν πετύχαιναν στο σκοπό τους, άρχισαν να λένε – μέχρι της σήμερα – ότι αυτά είναι ψέματα και προέρχονται από τους εχθρούς τους! Όπως όμως θα δούμε, σχεδόν όλα τα πρωτόκολλα έχουν επαληθευθεί ή επαληθεύονται στις ημέρες μας!)

Πρωτόκολλο Πρώτο

Οι Χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασσικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορές μας – οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων – οι υπάλληλοί μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των Χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες “γυναίκες του κόσμου” που μιμούνται με τη θέλησή τους τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειές τους.

Το σύνθημά μας είναι: Η ισχύς και η υποκρισία

Εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι πρώτοι έχουμε ρίξει στο λαό τις λέξεις: “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα”, λέξεις που επαναλαμβάνονται ύστερα από ανόητους παπαγάλους, οι οποίοι προσελκύονται από παντού μ’ αυτό το δόλωμα και δεν χρησιμοποιούνται για τίποτε άλλο παρά για να καταστρέψουν την ευημερία του κόσμου, την αληθινή ατομική ελευθερία, που άλλοτε προφυλασσόταν τόσο καλά εναντίον του εξαναγκασμού του συρφετού.

Πρωτόκολλο Δεύτερο

Οι άρχοντες, που θα τους εκλέγουμε εμείς από την τάξη του λαού ανάλογα με το δουλικό χαρακτήρα τους, δε θα είναι πρόσωπα προετοιμασμένα για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η διανοούμενη τάξη των Χριστιανών θα καυχιέται για τις γνώσεις της και, χωρίς να τις εξετάζει λογικά, θα ενεργοποιεί όλα τα διατάγματα της επιστήμης, τα οποία θα συγκεντρώνουν οι πράκτορές μας, για να οδηγούν τα πνεύματα των Χριστιανών στην κατεύθυνση που μας είναι αναγκαία.

Μη νομίσετε ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις μας είναι αβάσιμες. Παρατηρήστε τις επιτυχίες, τις οποίες μπορέσαμε να δημιουργήσουμε στο Δαρβινισμό, στο Μαρξισμό, στο Νιτσεϊσμό.

Ο τύπος ενσαρκώνει την ελευθερία του λόγου. Αλλά τα Κράτη δε μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη, και έτσι αυτή έπεσε στα χέρια μας. Με αυτή πετύχαμε επιρροή, μένοντας συγχρόνως αφανείς.

Πρωτόκολλο Τρίτο

Λίγο χρόνο ακόμη και οι αταξίες, οι χρεωκοπίες θα εμφανισθούν παντού.

Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και όλα θα ανατραπούν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους.

Όλα αυτά τα δήθεν “δίκαια του λαού” δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα.

Με την καθοδήγησή μας ο λαός έχει καταστρέψει την αριστοκρατία, που ήταν η προστάτριά του και η φυσική μητέρα τροφός του, της οποίας το συμφέρον είναι συνυφασμένο με την ευημερία του λαού. Τώρα που η αριστοκρατία είναι κατεστραμμένη, ο λαός έπεσε στο ζυγό των οποιωνδήποτε, των λωποδυτών που πλούτισαν, οι οποίοι τον καταπιέζουν χωρίς έλεος.

Το συμφέρον μας απεναντίας είναι να εκφυλίζονται οι Χριστιανοί.

Οι Χριστιανοί έχασαν την συνήθεια να σκέπτονται χωρίς τις επιστημονικές συμβουλές μας.

Θυμηθείτε τη Γαλλική Επανάσταση, την οποία χαρακτήρισαν “μεγάλη”. Τα μυστικά της προπαρασκευής της είναι πολύ γνωστά, διότι υπήρξε ολόκληρη έργο των χεριών μας.

Προς το παρόν είμαστε άτρωτοι σαν διεθνής δύναμη, διότι, όταν μας επιτίθενται σε ένα κράτος, μας υπερασπίζονται στα άλλα. Η λέξη “ελευθερία” βάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πάλη εναντίον κάθε εξουσίας, εναντίον κάθε δύναμης και αυτής ακόμη της δύναμης του Θεού και της Φύσης.

Πρωτόκολλο Τέταρτο

Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα στάδια.

Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται εδώ κι εκεί. Το δεύτερο είναι αυτό της δημαγωγίας, απ’ την οποία γεννιέται η αναρχία. Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός. Όχι δεσποτισμός νόμιμος και δηλωμένος και επομένως υπεύθυνος, αλλά δεσποτισμός αόρατος και άγνωστος, όμως αισθητός. Δεσποτισμός που ασκείται από μυστική οργάνωση, η οποία ενεργεί με πολύ μικρότερη ευσυνειδησία όσο χρόνο ενεργεί κάτω απ’ την κάλυψη διαφόρων πρακτόρων, των οποίων η αλλαγή όχι μόνο δεν τη βλάπτει, αλλά την ενισχύει κιόλας, απαλλάσσοντάς την απ’ το να ξοδεύει τους πόρους της στο να ανταμείβει μακροχρόνιες εκδουλεύσεις.

Ποιος θα μπορούσε να ανατρέψει μια αόρατη δύναμη; Διότι τέτοια είναι η δική μας. Η εξωτερική επιφάνεια του Μασονισμού δε χρησιμεύει παρά στο να καλύπτει τους σκοπούς μας.

Το σχέδιο της ενέργειας της αόρατης αυτής δύναμης και επιπλέον ο τόπος της διαμονής της θα μένουν πάντοτε άγνωστα στο λαό.

Να γιατί είναι αναγκαίο να καταστρέψουμε την πίστη, να αποσπάσουμε από το νου των Χριστιανών αυτή την ίδια την αρχή της Θεότητας και του Αγίου Πνεύματος, για να υποκαταστήσουμε στη θέση τους τους υλικούς υπολογισμούς και τις υλικές ανάγκες.

Και για να μη έχουν τα πνεύματα των Χριστιανών τον καιρό να σκέπτονται και να εξετάζουν τα σχετικά με τους εαυτούς τους, πρέπει να τα αποσπάμε με τις βιομηχανίες και το εμπόριο.

Οι κοινωνίες αυτές θα έχουν μία απόλυτη απέχθεια προς την ανώτερη πολιτική και προς τη Θρησκεία.

Πρωτόκολλο Πέμπτο

Ποια μορφή διοικήσεως μπορεί κανείς να δώσει σε κοινωνίες, στις οποίες η διαφθορά εισχώρησε παντού, στις οποίες δε φτάνει κανείς στον πλούτο παρά μόνο μέσω εκείνων των ικανών εκπλήξεων, που είναι ψευτολωποδυσίες, στις οποίες βασιλεύει η ακολασία των ηθών και η ηθική δε συγκρατείται παρά μόνο με τιμωρίες και με σκληρούς νόμους και όχι με εκούσια παραδεκτές αρχές, στις οποίες τα αισθήματα της Πατρίδας και της Θρησκείας καταπνίγονται από κοσμοπολίτικες δοξασίες; Ποια μορφή Κυβερνήσεως να δώσει κανείς σ’ αυτές τις κοινωνίες εκτός από την αυταρχική μορφή, την οποία θα περιγράψω παρακάτω; Θα κανονίσουμε μηχανικά τις πράξεις του πολιτικού βίου των υπηκόων μας με νέους νόμους. Οι νόμοι αυτοί θα καταργήσουν μία προς μία όλες τις πάρα πολύ μεγάλες ελευθερίες, οι οποίες χορηγήθηκαν από τους Χριστιανούς, και η βασιλεία μας θα εκδηλωθεί με έναν αυταρχισμό τόσο επιβλητικό, ώστε να είναι σε θέση σε κάθε χρόνο και τόπο να φιμώσει τους Χριστιανούς, οι οποίοι θα θελήσουν να μας κάνουν αντιπολίτευση και θα είναι δυσαρεστημένοι.

Όταν ο λαός θεωρούσε τα βασιλικά πρόσωπα ως μια καθαρή απόρροια της Θείας Θελήσεως, υποτασσόταν χωρίς ψίθυρο στην απολυταρχία των βασιλιάδων. Αλλά από την ημέρα που έχουμε υποβάλλει στους ανθρώπους την ιδέα των ατομικών τους δικαιωμάτων, θεώρησαν τα βασιλικά πρόσωπα ως απλούς θνητούς. Το “ελέω Θεού” έπεσε από το κεφάλι των βασιλιάδων, αφού τους αφαιρέσαμε την πίστη τους προς το Θεό. Η εξουσία μεταφέρθηκε στο δρόμο, δηλ. σ’ έναν τόπο δημόσιο, και έτσι εμείς την κυριεύσαμε.

Οι δυνάμεις δε μπορούν να συνάψουν ούτε την πιο ασήμαντη συμφωνία χωρίς να παίρνουμε εμείς μέρος σ’ αυτή.

Η επιστήμη της πολιτικής οικονομίας, που επινοήθηκε από τους σοφούς μας, μας δείχνει από πολύ καιρό το ακατανίκητο γόητρο του χρυσού.

Το κεφάλαιο, για να έχει τα χέρια ελεύθερα, οφείλει να πετύχει το μονοπώλιο της βιομηχανίας και του εμπορίου. Αυτό ακριβώς πραγματοποιεί συνεχώς ένα αόρατο χέρι σε όλα τα μέρη του κόσμου.

Το μεγαλειώδες πρόβλημα της Κυβερνήσεώς μας είναι να εξασθενίζουμε το δημόσιο φρόνημα μέσω της κριτικής, να κάνουμε τους λαούς να χάνουν την συνήθεια να σκέπτονται, γιατί η σκέψη δημιουργεί την αντιπολίτευση, να μετατρέπουμε τις δυνάμεις της σκέψης σε ρητορικές αψιμαχίες.

Θα οικειοποιηθούμε τη φυσιογνωμία όλων των κομμάτων, όλων των τάσεων και θα τις διδάξουμε στους ρήτορές μας, που θα μιλάνε τόσο πολύ, ώστε όλος ο κόσμος θα απαυδήσει ακούγοντάς τους.

Για την εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα χέρια μας, πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διάφορα μέρη και για πολύ χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι Χριστιανοί θα χαθούν στο τέλος μέσα στο λαβύρινθό τους και θα πιστέψουν τελικά ότι αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κάποιος καμία γνώμη στην πολιτική. Αυτά είναι ζητήματα που η κοινωνία δεν πρέπει να γνωρίζει. Δεν επιτρέπεται να τα γνωρίζει εκτός από εκείνον, ο οποίος τη διευθύνει. Αυτό είναι το πρώτο μυστικό.

Θα κουράζουμε τόσο πολύ τους Χριστιανούς μ’ αυτή την ελευθερία, ώστε θα τους εξαναγκάζουμε να μας προσφέρουν μια διεθνή εξουσία, η διάταξη της οποίας θα είναι τέτοια, ώστε να κατορθώσει, χωρίς να τις συντρίψει, να περιλάβει τις δυνάμεις όλων των Κρατών του Κόσμου και να σχηματίσει την Υπέρτατη Κυβέρνηση.

Πρωτόκολλο Έκτο

Λίγο αργότερα θα ιδρύσουμε τεράστια μονοπώλια, δεξαμενές των κολοσσιαίων πλούτων, από τα οποία και οι μεγάλες περιουσίες των Χριστιανών θα εξαρτώνται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε θα καταβροχθισθούν μέσα σ’ αυτά, όπως η αξιοπιστία των Κρατών την επόμενη μέρα μιας οικονομικής καταστροφής… Κύριοι οικονομολόγοι που είστε εδώ παρόντες, προσέξτε τη σπουδαιότητα αυτού του συνδυασμού!

Η αριστοκρατία των Χριστιανών σαν πολιτική δύναμη εξαφανίσθηκε. Δε χρειάζεται να την λάβουμε υπόψη. Αλλά επειδή είναι ιδιοκτήτρια εδαφικών περιουσιών, και μπορεί ως εκ τούτου να μας βλάψει λόγω των ανεξάρτητων πόρων της, είναι απόλυτα αναγκαίο να αφαιρέσουμε την κατοχή των γαιών της.

Πρέπει η βιομηχανία να αφαιρεί από τη γη τον καρπό της εργασίας, όπως και του κεφαλαίου, και μέσω της κερδοσκοπίας να έρχεται το χρήμα όλου του κόσμου στα χέρια μας. Ριχνόμενοι έτσι όλοι οι Χριστιανοί στις τάξεις των απόρων, θα σκύψουν ενώπιόν μας μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα της ύπαρξης.

Επιπλέον θα υποσκάπτουμε με επιτήδειο τρόπο και βαθιά τις πηγές της παραγωγής, συνηθίζοντας τους εργάτες στην αναρχία και τα οινοπνευματώδη ποτά και παίρνοντας κάθε μέτρο για ν’ απομακρύνουμε από τη γη τους διανοούμενους Χριστιανούς.

Πρωτόκολλο Έβδομο

Η αύξηση των εξοπλισμών και του προσωπικού της αστυνομίας είναι αναγκαίο συμπλήρωμα του σχεδίου που εκθέσαμε. Πρέπει να μην υπάρχουν πια στα Κράτη, εκτός από μας, παρά μάζες απόρων, κάποιοι εκατομμυριούχοι αφοσιωμένοι σε μας, αστυνομικοί και στρατιώτες.

Σ’ όλη την Ευρώπη, όπως και στις άλλες Ηπείρους, πρέπει να ξεσηκώνουμε την ταραχή, τη διχόνοια και το μίσος. Το όφελος είναι διπλό.

Ο ασφαλέστερος δρόμος της επιτυχίας στην πολιτική είναι η μυστικότητα των ενεργειών της. Ο λόγος του Διπλωμάτη δεν οφείλει να συμφωνεί με τις πράξεις του.

Η κοινή γνώμη θα μας βοηθήσει σ’ αυτό, αυτή η κοινή γνώμη, την οποία η “μεγάλη δύναμη”, δηλαδή ο τύπος, έχει ήδη βάλει μυστικά μέσα στα χέρια μας. Πράγματι, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, τις οποίες είναι περιττό να λάβουμε υπόψη, ο τύπος είναι εντελώς στην εξουσία μας.

Πρωτόκολλο Όγδοο

Έχουμε χρέος να οικειοποιηθούμε όλα τα όργανα που οι αντίπαλοί μας θα μπορούσαν να μεταχειρισθούν εναντίον μας. Θα χρειασθεί να βρούμε στις λεπτότητες της δικαστικής γλώσσας μία δικαιολογία για τις περιπτώσεις που θα υπάρξει ανάγκη να ανακοινώσουμε αποφάσεις, οι οποίες πιθανό να φανούν πάρα πολύ θρασείς και άδικες, γιατί ενδιαφέρει να εκφράζουμε τις αποφάσεις αυτές με λέξεις που να φαίνονται ότι είναι ηθικά γνωμικά πολύ υψηλά, έχοντας συγχρόνως νομικό χαρακτήρα.

Θα περιστοιχίσουμε την κυβέρνησή μας με έναν ολόκληρο κόσμο οικονομολόγων. Να γιατί οι οικονομολογικές επιστήμες είναι οι σπουδαιότερες για τη διαπαιδαγώγηση των Ιουδαίων.

Πρωτόκολλο Ένατο

Θα κυβερνήσουμε με χέρι σταθερό, διότι έχουμε να κάνουμε με συντρίμμια ενός κόσμου άλλοτε ισχυρού, σήμερα όμως υποταγμένου σε μας. Κρατούμε στα χέρια μας υπέρμετρες φιλοδοξίες, ένθερμες απληστίες, ανελέητες εκδικήσεις, μνησίκακες έχθρες.

Εμείς είμαστε εκείνοι από τους οποίους προέρχεται ο τρόμος, που έχει κυριεύσει το παν. Έχουμε στην υπηρεσία μας ανθρώπους όλων των αρχών, όλων των δογμάτων. Επανορθωτές της μοναρχίας, δημαγωγούς, κοινωνιστές, επαναστάτες, και κάθε είδους ουτοπιστές. Έχουμε αναθέσει σε όλο τον κόσμο από μία εργασία: Καθένας τους υποσκάπτει τα τελευταία λείψανα της εξουσίας, προσπαθεί να ανατρέψει οτιδήποτε μένει ακόμη όρθιο.

Ο λαός άρχισε να κραυγάζει ότι είναι αναγκαίο να λύσουμε το κοινωνικό ζήτημα με διεθνή συνεννόηση. Η διαίρεση του λαού σε κόμματα τους έχει φέρει όλους στην διάθεσή μας, διότι, για να υποστηρίξει κάποιος μια πάλη συναγωνισμού, χρειάζεται χρήμα, και το χρήμα βρίσκεται ολόκληρο στα χέρια μας.

Βάλαμε χέρι στη δικαιοσύνη, στις εκλογές, στον τύπο, στην ατομική ελευθερία και προπαντός στην εκπαίδευση και την ανατροφή, οι οποίες είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ελεύθερης ύπαρξης.

Έχουμε αποκτηνώσει και διαφθείρει τη Χριστιανική νεολαία με μια ανατροφή βασισμένη σε αρχές και θεωρίες ψεύτικες, όπως γνωρίζουμε, αλλά οι οποίες ήταν έμπνευση δική μας.

Σε λίγο οι οργανώσεις μας θα έχουν εγκατασταθεί σε όλες τις πρωτεύουσες, έτοιμες να ανατινάξουν οποιοδήποτε κρατικό συγκρότημα εναντίον μας.

Πρωτόκολλο Δέκατο

Επαναλαμβάνω σήμερα ό,τι ήδη είπα, και παρακαλώ να το θυμηθείτε, ότι δηλαδή ασφαλώς οι Κυβερνήσεις και οι λαοί δε βλέπουν παρά μόνο την εξωτερική επιφάνεια των πραγμάτων. Και πως θα μπορούσαν να διερευνήσουν την εσωτερική σημασία τους, αφού οι αντιπρόσωποί τους δε σκέφτονται τίποτε άλλο παρά να διασκεδάζουν;

Όταν θα πραγματοποιείται το πραξικόπημά μας, θα πούμε στις λαϊκές μάζες “όλα πήγαιναν απελπιστικά, όλοι οι άνθρωποι υπέφεραν πάνω από τις δυνάμεις τους. Συντρίβουμε λοιπόν και αφανίζουμε τα αίτια της δυστυχίας σας, δηλ. τις εθνότητες, τα σύνορα, τα διάφορα νομίσματα.

Αναμφίβολα σας αφήνουμε ελεύθερους να μας δηλώσετε υπακοή. Μπορείτε όμως με πλήρη επίγνωση και δικαιολογημένα να το κάνετε αυτό προτού να δοκιμάσετε αυτό που θα σας προσφέρουμε;” Τότε οι λαοί συνεπαρμένοι θα μας σηκώσουν θριαμβευτικά κυριευόμενοι από ενθουσιώδεις ελπίδες και πεποιθήσεις.

Από τότε που έχουμε εισαγάγει στον οργανισμό του Κράτους το δηλητήριο της φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύσταση έχει μεταβληθεί! Τα Κράτη πάσχουν από θανάσιμη ασθένεια: την αποσύνθεση του αίματος. Δε μένει πια παρά να περιμένουμε το τέλος της αγωνίας τους.

Από τη φιλελευθερία γεννήθηκαν οι συνταγματικές Κυβερνήσεις, οι οποίες αντικατέστησαν για τους Χριστιανούς την σωτήρια μοναρχία, και το Σύνταγμα, όπως ξέρετε καλά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διδασκαλία διαφωνιών, διχονοιών, συζητήσεων, διχογνωμιών, ολέθριων προστριβών των κομμάτων.

Στο προσεχές μέλλον θα δημιουργήσουμε την ευθύνη των προέδρων.

Τότε θα διαπράξουμε τα γεγονότα χωρίς να στενοχωρηθούμε για όσα ενδιαφέρεται το απρόσωπο δημιούργημά μας και θα δώσει λόγο, τι μας ενδιαφέρει αν οι τάξεις εκείνων που αποβλέπουν στην εξουσία γίνονται αραιότερες, αν λόγω έλλειψης προέδρων συμβαίνουν αναταραχές ικανές να παραλύσουν την χώρα;… Για να πετύχουμε το αποτέλεσμα αυτό, θα συντελέσουμε στην εκλογή προέδρων, οι οποίοι έχουν στο παρελθόν τους κρυμμένη κάποια ηθική πληγή, κάποιον “Παναμά”. Ο φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυμία που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που ανέβηκε στην εξουσία να διατηρήσει τα προνόμιά του, τις ωφέλειες και τις τιμές, οι οποίες ανήκουν στη θέση του, θα καταστήσουν τους Προέδρους τυφλούς εκτελεστές των διαταγών μας.

Η Βουλή θα καλύψει, θα υπερασπίσει, θα εκλέξει τους Προέδρους, αλλά εμείς θα της αποσύρουμε το δικαίωμα να προτείνει νόμους ή να τους μεταβάλλει. Το δικαίωμα αυτό θα απονεμηθεί στον υπεύθυνο Πρόεδρο, ο οποίος θα είναι ένα παιχνιδάκι μέσα στα χέρια μας.

Έτσι θα προχωρήσουμε στην κατάργηση κάθε συνταγματικότητας, όταν θα έχει έλθει ο χρόνος να συγκεντρώσουμε όλες τις κυβερνήσεις κάτω από τη Μοναρχία μας.

Η αναγνώριση της Μοναρχίας μας μπορεί πιθανόν να επέλθει πριν την κατάργηση του Συντάγματος, αν οι λαοί, αγανακτισμένοι από τις ταραχές και την ανικανότητα των κυβερνητών τους, αναφωνήσουν: “Διώξτε τους και δώστε μας γενικό βασιλιά που να μπορεί να μας ενώσει και να καταστρέψει τα αίτια των διαφωνιών μας, τα σύνορα των εθνών, τις θρησκείες, τους υπολογισμούς των Κρατών. Βασιλιά που να μας εξασφαλίσει την ειρήνη και την ανάκαμψη, τις οποίες δε μπορούμε να απολαύσουμε με τους κυβερνήτες μας και τους αντιπροσώπους μας”.

πρέπει να διαταράζουμε διαρκώς σε όλες τις χώρες τις σχέσεις του λαού και της κυβερνήσεως, να κουράζουμε όλο τον κόσμο με το χωρισμό, την έχθρα, το μίσος και με το μαρτύριο της πείνας, του εμβολιασμού των ασθενειών, της αθλιότητας, για να μη βλέπουν έτσι οι Χριστιανοί άλλη σωτηρία παρά την προσφυγή στην πλήρη και ολοκληρωτική ηγεμονία μας.

Πρωτόκολλο Ενδέκατο

Οι Χριστιανοί είναι κοπάδι πρόβατα και εμείς είμαστε γι’ αυτούς λύκοι. Και ξέρετε τι συμβαίνει στα πρόβατα όταν οι λύκοι μπουν μέσα στη μάντρα τους.

Τούτο χρησίμευσε για βάση στη διοργάνωση από μας του μυστικού μασονισμού που δε γνωρίζει ο κόσμος και τους σκοπούς του οποίου ούτε καν υποπτεύονται οι ηλίθιοι Χριστιανοί, που προσελκύονται από μας στην ορατή στρατιά των στοών, για να παραπλανήσουμε τα βλέμματα των αδελφών τους.

Πρωτόκολλο Δωδέκατο

Απέναντι στον Τύπο θα ενεργούμε με τον εξής τρόπο. Ποιο ρόλο παίζει τώρα ο Τύπος; Χρησιμεύει για να αναφλέγει τα πάθη ή να συντηρεί τους εγωισμούς των κομμάτων. Είναι μάταιος, άδικος, ψεύτης και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν καθόλου σε τι χρησιμεύει. Θα του φορέσουμε σαμάρι και θα του βάλουμε γερά χαλινάρια, θα κάνουμε το ίδιο και για τα άλλα έντυπα, γιατί σε τι θα μας χρησίμευε να απαλλαγούμε από τον τύπο, αν επρόκειτο να χρησιμεύσουμε για στόχος των φυλλαδίων και των βιβλίων;

Θα απαιτούμε εγγύηση για την ίδρυση εφημερίδων ή τυπογραφείων. Έτσι θα προφυλάσσεται η Κυβέρνησή μας από κάθε επίθεση εκ μέρους του τύπου.

Είναι αλήθεια ότι οι εφημερίδες των κομμάτων θα μπορούσαν να αντέξουν στις χρηματικές απώλειες. Θα τις απαγορεύσουμε αμέσως μετά τη δεύτερη επίθεση εναντίον μας. Κανείς δε θα θίξει χωρίς τιμωρία την αίγλη του κυβερνητικού μας αλάθητου.

Σας παρακαλώ να σημειώσετε ότι ανάμεσα σ’ εκείνους που θα μας επιτίθενται θα υπάρχουν και όργανα δημιουργημένα από μας, αλλά αυτά θα προσβάλλουν αποκλειστικά ορισμένα σημεία, των οποίων εμείς θέλουμε τη μεταβολή.

Τίποτα δε θα δημοσιεύεται στο κοινό χωρίς τον έλεγχό μας. Το αποτέλεσμα αυτό κατορθώθηκε πια στις μέρες μας από το γεγονός ότι όλες οι ειδήσεις συλλέγονται από πάρα πολλά πρακτορεία, τα οποία τις συγκεντρώνουν από όλα τα μέρη του κόσμου. Τα πρακτορεία αυτά θα είναι τότε εξ ολοκλήρου δικά μας και δε θα δημοσιεύουν τίποτε άλλο παρά αυτό που θα τα διατάζουμε.

Αν από τώρα μπορέσαμε να κυριαρχήσουμε στις σκέψεις των Χριστιανικών κοινωνιών σε τέτοιο βαθμό, ώστε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται τα παγκόσμια γεγονότα μέσα από τους χρωματιστούς φακούς των γυαλιών τα οποία βάζουμε μπροστά στα μάτια τους, αν από τώρα σε κανένα Κράτος δεν υπάρχουν συρτάρια που να μας κρύβουν τα ανόητα λεγόμενα από τους Χριστιανούς μυστικά του Κράτους, τι θα γίνει, όταν εμείς θα είμαστε οι αναγνωρισμένοι Κυρίαρχοι του σύμπαντος στο πρόσωπο του παγκόσμιου Βασιλιά μας;

Όλοι εκείνοι που ονομάζουμε φιλελεύθερους είναι αναρχικοί, αν όχι έμπρακτα, τουλάχιστον ως προς τη σκέψη. Ο καθένας τους επιδιώκει τις φαντασιοπληξίες της ελευθερίας και καταλήγει στην αναρχία, διαμαρτύρεται απλά γιατί του αρέσει να διαμαρτύρεται.

Αν βρεθούν πρόσωπα που θα θέλουν να γράψουν εναντίον μας, δε θα βρεθεί κανείς για να εκτυπώσει τα γραπτά τους. Πριν δεχτεί να τυπώσει ένα κείμενο ο εκδότης ή ο τυπογράφος, θα υποχρεώνεται να πηγαίνει στις αρχές, για να πετύχει την έγκριση γι’ αυτό. Μ’ αυτό τον τρόπο θα γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις παγίδες που μας στήνουν και θα τις καταστρέφουμε, δίνοντας εκ των προτέρων εξηγήσεις για την εξεταζόμενη υπόθεση.

Στην τρίτη γραμμή θα βάλουμε την υποτιθέμενη αντιπολίτευσή μας. Ένα ελάχιστο όργανο θα είναι ο αντίποδας των ιδεών μας. Οι αντίπαλοί μας θα θεωρήσουν τον ψευτοαντίπαλό μας αυτόν για σύμμαχό τους και θα μας αποκαλύψουν το παιχνίδι τους.

Από τώρα πλέον, τουλάχιστον στο γαλλικό Τύπο, υπάρχει μία μασονική αλληλεγγύη. Όλα τα όργανα του Τύπου είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με το επαγγελματικό μυστικό. Όπως με τους αρχαίους μάντεις, κανένα μέλος δεν προδίδει το μυστικό των πληροφοριών του, αν δεν πάρει διαταγή γι’ αυτό.

Πρέπει να γίνει πιστευτό ότι το νέο καθεστώς έχει τόσο καλά ικανοποιήσει όλο τον κόσμο, ώστε και τα εγκλήματα ακόμη εξαφανίσθηκαν. Οι περιπτώσεις εκδήλωσης της εγκληματικότητας πρέπει να είναι γνωστές μόνο στα θύματά της και τους τυχόν μάρτυρές τους.

Πρωτόκολλο Δέκατο Τρίτο

Ο Τύπος άλλωστε θα τραβάει αμέσως την προσοχή πάνω σε νέα ζητήματα (έχουμε, όπως γνωρίζετε, συνηθίσει τους ανθρώπους να ζητούν πάντοτε το νέο). Κάποιοι ηλίθιοι, που θα φαντάζονται τους εαυτούς τους όργανα του πεπρωμένου, θα ασχοληθούν με τα νέα αυτά ζητήματα, χωρίς να αντιληφθούν ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτε από εκείνα που θέλουν να συζητήσουν.

Και για να μην κατορθώνουν τίποτε με τη σκέψη, θα τους αποτρέπουμε απ’ αυτή με διασκεδάσεις, με παιχνίδια, τέρψεις, πάθη, οίκους ανοχής…

Λίγο μετά θα προτείνουμε μέσω του Τύπου διαγωνισμούς τέχνης, αθλητισμού κλπ. Το ενδιαφέρον γι’ αυτά θ’ απομακρύνει οριστικά το πνεύμα τους από ζητήματα, για τα οποία θα αναγκαζόμασταν να παλέψουμε εναντίον τους.

Χάνοντας λίγο-λίγο τη συνήθεια να σκέπτονται με δική τους πρωτοβουλία, θα καταλήξουν να μιλάνε για συνταύτιση των ιδεών μας, διότι θα είμαστε οι μόνοι που θα προτείνουμε νέες κατευθύνσεις της σκέψης μέσω τέτοιων προσώπων, που να μη θεωρούνται συνεργάτες μας.

Ο ρόλος των Φιλελεύθερων ουτοπιστών θα λήξει οριστικά όταν το πολίτευμά μας θα αναγνωριστεί. Μέχρι τότε θα μας προσφέρουν καλές υπηρεσίες, γιατί υποτάξαμε αυτούς τους βλακοχριστιανούς με πλήρη επιτυχία με τη λέξη “πρόοδος” και δεν υπάρχει ούτε ένας μεταξύ τους, ο οποίος να βλέπει ότι κάτω απ’ αυτή τη λέξη κρύβεται πλάνη σε όλες τις περιπτώσεις που δεν πρόκειται για υλικές εφευρέσεις, αφού η αλήθεια είναι μία και μόνη και δε μπορεί να έχει πρόοδο.

Πρωτόκολλο Δέκατο Τέταρτο

Όταν θα έρθει η βασιλεία μας δε θ’ αναγνωρίσουμε την ύπαρξη άλλης θρησκείας εκτός απ’ αυτή του ενός θεού μας, με τον οποίο είναι συνδεδεμένη η μοίρα μας, γιατί είμαστε ο εκλεκτός λαός και μέσω του οποίου η ίδια μοίρα είναι ενωμένη με τα πεπρωμένα του κόσμου. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να καταστρέψουμε κάθε πίστη.

Θα διεγείρουμε τόσο μεγάλη απέχθεια απέναντι σ’ αυτά, ώστε οι λαοί θα προτιμούν την ησυχία της δουλείας από τα δικαιώματα της διαβόητης ελευθερίας, η οποία τόσο τους βασάνισε, η οποία τους αφαίρεσε τα μέσα της επιβίωσης, η οποία τους παρέδωσε για εκμετάλλευση σε συμμορία τυχοδιωκτών που δε γνώριζαν τι έκαναν…

Πρωτόκολλο Δέκατο Πέμπτο

Όταν τέλος αρχίσουμε να βασιλεύουμε μετά από πραξικοπήματα οργανωμένα παντού την ίδια μέρα, ύστερα από την οριστική ομολογία της μηδαμινότητας όλων των υφισταμένων Κυβερνήσεων (και θα περάσει πολύς καιρός ακόμη, ίσως αιώνας ολόκληρος, μέχρι τη στιγμή εκείνη), θα προσπαθήσουμε να μην υπάρχουν συνομωσίες εναντίον μας.

Κάθε νέα δημιουργία οποιασδήποτε μυστικής οργάνωσης θα τιμωρείται επίσης με θάνατο.

Με τον ίδιο τρόπο θα μεταχειρισθούμε και τους Χριστιανούς Μασόνους που γνωρίζουν περισσότερα απ’ όσα πρέπει.

Στις Χριστιανικές κοινωνίες που έχουμε σπείρει τόσο βαθιές ρίζες διαφωνιών και διαμαρτυριών, δεν είναι δυνατό ν’ αποκατασταθεί η τάξη παρά μόνο με αμείλικτα μέτρα, που να μαρτυρούν άκαμπτη εξουσία. Είναι ανώφελο να δίνεται προσοχή στα θύματα που πέφτουν για χάρη του μελλοντικού καλού.

Αλλά για όσο καιρό θα περιμένουμε την ανακήρυξή μας, θα δημιουργούμε και θα πολλαπλασιάζουμε τις μασονικές στοές σε κάθε χώρα της οικουμένης. Θα προσελκύουμε σ’ αυτές όλους εκείνους που είναι ή μπορούν να γίνουν υπέροχοι πράκτορές μας. Οι στοές αυτές θ’ αποτελούν το σπουδαιότερο γραφείο πληροφοριών μας και το όργανό μας που θα έχει τη μεγαλύτερη επιρροή.

Όσοι συμμετέχουν στις μυστικές οργανώσεις είναι συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιώκτες και γενικά άνθρωποι ως επί το πλείστον κενοί, με τους οποίους δε θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε για την εκπλήρωση των σκοπών μας.

Είναι φυσικό να είμαστε εμείς, και όχι κάποιος άλλος, εκείνοι που θα καθοδηγούν τις υποθέσεις του μασονισμού, διότι γνωρίζουμε που βαδίζουμε, γνωρίζουμε τον τελικό σκοπό κάθε ενέργειας, ενώ οι Χριστιανοί δε γνωρίζουν τίποτα, ούτε καν το άμεσο αποτέλεσμα.

Θέλουν την συγκίνηση της επιτυχίας και των χειροκροτημάτων, τα οποία πάντοτε χορηγούμε άφθονα.

Δε μπορείτε να φανταστείτε πως γίνεται να φτάσουν και οι πιο συνετοί Χριστιανοί σε ασυνείδητη απλοϊκότητα, με τον όρο να είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, και συγχρόνως πόσο εύκολα απογοητεύονται από την παραμικρή αποτυχία, έστω και μόνο με την παρεμπόδιση των χειροκροτημάτων, καταλήγοντας κατόπιν σε δουλική υπακοή με το σκοπό νέων επιτυχιών…

Πόσο οξυδερκείς ήταν οι παλιοί σοφοί μας που έλεγαν ότι, για να πετύχει κάποιος ένα σκοπό, δεν πρέπει να διστάζει μπροστά στα μέσα ούτε και να υπολογίζει τον αριθμό των θυμάτων που θυσιάστηκαν. Ποτέ δεν υπολογίσαμε τα θύματα των κτηνών Χριστιανών και, μολονότι έχουμε θυσιάσει πολλούς δικούς μας, έχουμε δώσει στο λαό μας τέτοια δύναμη πάνω στη γη, που δε θα τολμούσε καν να ονειρευτεί άλλοτε.

Ο θάνατος είναι το αναπόφευκτο τέλος καθενός. Είναι προτιμότερο να επισπεύδουμε το τέλος εκείνων, οι οποίοι βάζουν εμπόδια στο έργο μας, παρά το τέλος το δικό μας, που δημιουργήσαμε αυτό το έργο.

Τα μέτρα αυτά εξολόθρευσαν από τον κόλπο του μασονισμού κάθε σπέρμα διαμαρτυρίας. Ενώ συγκρατούμε το λαό και τους πράκτορές μας σε πλήρη υπακοή.

Οι καταχρήσεις εξουσίας των κατώτερων υπαλλήλων θα τιμωρούνται τόσο αυστηρά, ώστε κανείς δε θα τολμήσει να μετρήσει τη δύναμή του.

Κάθε περίπτωση παρανομίας ή καταχρήσεως θα τιμωρείται παραδειγματικά. Η δωροδοκία και η αλληλέγγυα συνενοχή μεταξύ των υπαλλήλων της Διοικήσεως θα εξαφανιστούν μετά τα πρώτα παραδείγματα αυστηρότατης τιμωρίας. Η αίγλη της εξουσίας μας απαιτεί αποτελεσματικές τιμωρίες, δηλαδή σκληρές, για την ελάχιστη παράβαση των νόμων, γιατί κάθε παράβαση θίγει το γόητρο της ανώτερης αρχής.

Θα απομακρύνουμε το φιλελευθερισμό απ’ όλες τις σπουδαίες θέσεις της διοίκησής μας, από τις οποίες θα εξαρτάται η μόρφωση των υποτελών μας σύμφωνα με τον τρόπο που επιβάλλει η κοινωνική μας τάξη.

Θα καταργήσουμε το δικαίωμα της αναίρεσης, την οποία θα διατηρήσουμε μόνο εμείς οι κυβερνήτες, γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να σχηματίσει ο λαός την εντύπωση ότι είναι δυνατό να βγήκε κάποια άδικη απόφαση από τους δικαστές που διορίστηκαν από μας.

Αν ο Βασιλιάς του Ισραήλ βάλει πάνω στο ιερό κεφάλι του το στέμμα που θα του προσφέρει η Ευρώπη, θα γίνει ο Πατριάρχης του Κόσμου. Τα αναγκαία θύματα, τα οποία λόγω της χρησιμότητάς τους θα τα θυσιάσει, δε θα φτάσουν ποτέ στον αριθμό των θυμάτων που προσφέρθηκαν για πολλούς αιώνες στη μανία των μεγαλείων από την αντιζηλία των Χριστιανικών κυβερνήσεων.

Πρωτόκολλο Δέκατο Έκτο

Για το σκοπό να καταστρέψουμε κάθε ξένη για μας συγκεντρωτική δύναμη, θα καταργήσουμε τα Πανεπιστήμια, τα οποία αποτελούν τον πρώτο σταθμό του συγκεντρωτισμού, και θα ιδρύσουμε καινούργια με νέα μορφή.

Η κακή γνώση που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν για τα πολιτικά ζητήματα δημιουργεί ουτοπιστές και κακούς πολίτες. Μπορείτε και μόνοι σας να καταλάβετε σε ποια κατάσταση έφερε τους Χριστιανούς η γενική μόρφωσή τους. Αναγκασθήκαμε να εισαγάγουμε στη μόρφωσή τους όλες τις αρχές που τόσο καλά εξασθένησαν την κοινωνική τους τάξη. Όταν θα βρισκόμαστε όμως στην εξουσία, θ’ αποκλείσουμε από την εκπαίδευση οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει αναταραχές και από τη νεολαία θα δημιουργήσουμε παιδιά που θα υπακούουν στους Νόμους και θ’ αγαπούν τον κυβερνήτη τους σαν ένα στήριγμα και ελπίδα ειρήνης και ευτυχίας.

Θα διαγράψουμε από τη μνήμη των ανθρώπων όλα τα δυσάρεστα σε μας γεγονότα των περασμένων αιώνων, διατηρώντας απ’ αυτά μόνο εκείνα που ζωγραφίζουν τα σφάλματα των Χριστιανικών Κυβερνήσεων.

Θα καταργήσουμε κάθε ελεύθερη μόρφωση.

Το σύστημα της κατάπνιξης της σκέψης μπήκε ήδη σε εφαρμογή με τη μέθοδο που ονομάστηκε “διδασκαλία με εικόνες” και που θα μεταβάλλει τους Χριστιανούς σε υπάκουα ζώα που δε θα σκέπτονται και θ’ αναμένουν την παράσταση των πραγμάτων με εικόνες, για να τ’ αντιληφθούν…

Πρωτόκολλο Δέκατο Έβδομο

Η ελευθερία της συνειδήσεως έχει ήδη διακηρυχθεί παντού. Επομένως ελάχιστα χρόνια απομένουν ακόμη μέχρι την πλήρη κατάρρευση της Χριστιανικής Θρησκείας.

Ο βασιλιάς των Ιουδαίων θα είναι ο αληθινός Πάπας της Οικουμένης, ο Πατριάρχης της διεθνούς Εκκλησίας.

Το πολίτευμά μας θα είναι ενσάρκωση της Βασιλείας του Βισνού, ο οποίος θα είναι το σύμβολό μας. Με καθένα από τα εκατό χέρια μας θα κρατάμε και ένα ελατήριο της κοινωνικής μηχανής. Θα αντιλαμβανόμαστε τα πάντα χωρίς τη βοήθεια της επίσημης Αστυνομίας, η οποία, όπως την έχουμε διοργανώσει για τους Χριστιανούς, εμποδίζει σήμερα τις Κυβερνήσεις να βλέπουν.

Στο πρόγραμμα μας το ένα τρίτο των υπηκόων μας θα επιβλέπει τους άλλους από καθήκον, για να υπηρετήσουν το Κράτος με τη θέλησή τους. Δε θα θεωρείται τότε ατιμία να είναι κάποιος κατάσκοπος και καταδότης. Απεναντίας αυτό θα είναι αξιέπαινο, οι αβάσιμες όμως καταγγελίες θα τιμωρούνται σκληρά, για να μη γίνεται κατάχρηση αυτού του δικαιώματος.

Όποιος δεν αναφέρει ό,τι είδε και άκουσε γύρω από τα πολιτικά ζητήματά τους, θα θεωρείται εξίσου ένοχος συμμετοχής και απόκρυψης, σαν να αποδεικνυόταν ότι διέπραξε αυτά τα δύο εγκλήματα.

Όπως σήμερα οι αδελφοί μας είναι υποχρεωμένοι με δική τους ευθύνη να καταγγέλλουν στην κοινότητά τους τούς αποστάτες ή τα πρόσωπα που σχεδιάζουν κάτι εναντίον της κοινότητάς τους, έτσι και στο παγκόσμιο Κράτος μας οι υπήκοοί μας θα είναι υποχρεωμένοι πάντοτε να εξυπηρετούν το Κράτος σε κάθε περίπτωση.

Μια τέτοια οργάνωση θα εξαφανίσει τις καταχρήσεις της εξουσίας, τη διαφθορά και οτιδήποτε τα συμβούλιά μας και οι θεωρίες μας για πανανθρώπινα δικαιώματα εισήγαγαν στις συνήθειες των Χριστιανών… Πως αλλιώς όμως θα μπορούσαμε να πετύχουμε τον πολλαπλασιασμό των ανωμαλιών στη διοίκησή τους; Με ποια άλλα μέσα;… Μεταξύ των σπουδαιότερων απ’ αυτά είναι και τα όργανα στα οποία έχει ανατεθεί η διατήρηση και η αποκατάσταση της τάξης.

Πρωτόκολλο Δέκατο Όγδοο

Θα εξαναγκάσουμε τις Κυβερνήσεις ν’ αναγνωρίσουν την αδυναμία τους με τα φανερά μέτρα ασφαλείας που θα παίρνουν, και με τον τρόπο αυτό θα καταστρέφουμε το γόητρο της εξουσίας.

Η κυβέρνησή μας θα φρουρείται από σχεδόν αόρατη φρουρά γιατί δεν παραδεχόμαστε ούτε καν τη σκέψη ότι μπορεί να υπάρχει εναντίον της κάποια δύναμη, εναντίον της οποίας να μην είναι σε θέση να παλέψει, ώστε να είναι υποχρεωμένη να κρύβεται.

Πρωτόκολλο Δέκατο Ένατο

Οι επαναστάσεις δεν είναι δυνατό να χαρακτηριστούν αλλιώς εκτός από γάβγισμα μικρού σκυλιού εναντίον ενός ελέφαντα. Για μια καλά διοργανωμένη Κυβέρνηση, όχι από άποψη αστυνομικής, αλλά κοινωνικής οργάνωσης, το μικρό σκυλί γαβγίζει εναντίον του ελέφαντα, γιατί αγνοεί την ξεχωριστή του θέση και αξία. Αρκεί κάποιος να αποδείξει μ’ ένα καλό παράδειγμα την αξία της μιας ή της άλλης, για να πάψουν τα σκυλάκια να γαβγίζουν και να συνηθίσουν να κουνάνε την ουρά τους μόλις εμφανίζεται ο ελέφαντας.

Για να αφαιρέσουμε το γόητρο της ανδρείας από το πολιτικό έγκλημα, θα τους καθίζουμε στο εδώλιο των κατηγορουμένων δίπλα με τους κλέφτες, τους δολοφόνους και τους κάθε λογής φτηνούς και ταπεινούς εγκληματίες.

Τότε η κοινή γνώμη θα συγχύσει στη σκέψη της αυτή την κατηγορία των εγκληματιών με τον εξευτελισμό των άλλων και θα τους αντιμετωπίσει με την ίδια περιφρόνηση. Είμαστε διατεθειμένοι (και ελπίζω ότι το έχουμε κατορθώσει) να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να καταπολεμήσουν τις επαναστάσεις μ’ αυτό τον τρόπο.

Γι’ αυτό το σκοπό, μέσω του τύπου, των λόγων μας που δημοσιεύονται και των ωραίων εγχειριδίων της ιστορίας έχουμε διαφημίσει το μαρτύριο που προτίμησαν δήθεν οι επαναστάτες για το κοινό καλό. Αυτή η διαφήμιση αύξησε τις τάξεις των φιλελευθέρων και έριξε χιλιάδες Χριστιανούς στις τάξεις του κοπαδιού μας.

Πρωτόκολλο Εικοστό

Μια προοδευτική φορολογία θα δώσει πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από τη σημερινή αναλογική φορολογία, η οποία μας είναι χρήσιμη μόνο για να διεγείρουμε αναταραχές και δυσαρέσκειες μεταξύ των Χριστιανών.

Προκαλέσαμε στους Χριστιανούς οικονομικές κρίσεις με μοναδικό σκοπό ν’ αποσύρουμε το χρυσό από την κυκλοφορία.

Τεράστια κεφάλαια έμειναν στάσιμα, αποσύροντας και το χρήμα των Κρατών, που υποχρεώνονταν έτσι ν’ απευθύνονται στα ίδια αυτά κεφάλαια, για να βρουν χρήματα. Τα δάνεια αυτά επιβάρυναν τα οικονομικά των Κρατών με την πληρωμή τόκων. Τα υποδούλωσαν στο κεφάλαιο. Η συγκέντρωση της βιομηχανίας στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι κατέστρεψαν τη μικρή βιομηχανία, απορρόφησε όλες τις δυνάμεις του λαού και συγχρόνως του Κράτους.

Όσο καιρό τα δάνεια παρέμειναν εσωτερικά, οι Χριστιανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να μεταβιβάζουν το χρήμα από την τσέπη του φτωχού στις τσέπες του πλούσιου. Όταν όμως εξαγοράσαμε τα πρόσωπα που χρειάζονταν για να μεταφέρουμε τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των Χριστιανών διοχετεύθηκαν στα ταμεία μας και όλοι οι Χριστιανοί άρχισαν να μας πληρώνουν φόρο υποτέλειας.

Πόσο φανερή είναι η απουσία της κρίσης από τα καθαρά ζωώδη μυαλά των Χριστιανών! Δανείζονταν από μας με τόκο και χωρίς να σκέπτονται ότι θα χρειαζόταν ν’ αφαιρέσουν το χρήμα αυτό επιβαρυμένο με τους επιπλέον τόκους από τα ταμεία του Κράτους για να μας εξοφλήσουν! Υπήρχε τίποτε απλούστερο από το να παίρνουν το χρήμα που είχαν ανάγκη από τους φορολογουμένους τους;

Πρωτόκολλο Εικοστό Πρώτο

Επωφεληθήκαμε τη διαφθορά των διοικητών και την αμέλεια των κυβερνητών, για να εισπράξουμε ποσά διπλάσια, τριπλάσια και ακόμη μεγαλύτερα, δανείζοντας στις κυβερνήσεις των Χριστιανών χρήμα που δεν ήταν καθόλου αναγκαίο στο Κράτος.

Θα καταργήσουμε επίσης όλα τα χρηματιστήρια, γιατί δεν επιτρέπουμε να κλονιστεί το γόητρο της δυνάμεώς μας με την αυξομείωση των τιμών των αξιών μας.

Πρωτόκολλο Εικοστό Δεύτερο

Έχουμε στα χέρια μας τη μεγαλύτερη δύναμη της σημερινής εποχής, το χρυσό.

Μήπως δεν αποδείξαμε με τον τόσο μεγάλο πλούτο ότι το κακό που αναγκαστήκαμε να διαπράξουμε για τόσους αιώνες χρησίμευσε επιτέλους στο αληθινό καλό, να τακτοποιήσουμε δηλαδή τα πάντα; Ορίστε η σύγχυση του ορισμού του καλού και του κακού. Η τάξη θ’ αποκατασταθεί κάπως με τη βία, αλλά επιτέλους θ’ αποκατασταθεί.

Θα εξηγήσουμε συγχρόνως ότι η ελευθερία δεν έγκειται στην ακολασία και το δικαίωμα της ισχύος.

Το κράτος μας θα είναι ένδοξο, γιατί θα είναι ισχυρό, θα διοικεί και θα διευθύνει και δε θα ρυμουλκείται από αρχηγούς κομμάτων και ρήτορες, που απαγγέλλουν ανόητες λέξεις, τις οποίες ονομάζουν μεγάλες αρχές αλλά στην πραγματικότητα είναι ουτοπίες.

Πρωτόκολλο Εικοστό Τρίτο

Για να συνηθίσουν οι Λαοί την υπακοή, πρέπει να τους εξασκήσουμε στη μετριοφροσύνη και, επομένως, να ελαττώσουμε την παραγωγή των ειδών πολυτελείας. Μ’ αυτό το μέτρο θα βελτιώσουμε τα διεφθαρμένα ήθη ανταγωνιζόμενοι την πολυτέλεια. Θα επανιδρύσουμε τη μικρή βιομηχανία, η οποία θα μειώσει τα ιδιωτικά κεφάλαια των εργοστασιαρχών.

Η απεργία είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα για την κυβέρνηση. Για μας ο ρόλος της θα τελειώσει, αμέσως μόλις η εξουσία έρθει στα χέρια μας. Το μεθύσι θ’ απαγορευτεί επίσης με νόμους και θα τιμωρείται σαν έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, αφού οι άνθρωποι που κατακυριεύονται απ’ αυτό κάτω από την επίδραση του οινοπνεύματος μεταμορφώνονται σε κτήνη.

Ο άρχοντας αυτός θα πάρει τη θέση των κυβερνήσεων που υπάρχουν σήμερα, οι οποίες σέρνουν την ύπαρξη τους ανάμεσα στις απογοητευμένες εξαιτίας μας κοινωνίες, που απαρνήθηκαν ακόμη και αυτή τη δύναμη του Θεού και στους κόλπους τους υψώνεται από παντού η φωτιά της αναρχίας, ενώ αυτός πρέπει πριν από οτιδήποτε άλλο να κατασβέσεις αυτή την αχόρταγη φλόγα. Αυτή είναι η αιτία, για την οποία θα υποχρεωθεί να καταδικάσει σε θάνατο αυτές τις κοινωνίες, ακόμη και αν πρέπει να τις πνίξει στο αίμα τους, για ν’ αναστήσει με τη μορφή στρατιάς που οργανώθηκε σωστά και αγωνίζεται ευσυνείδητα εναντίον κάθε μολύνσεως ικανής να μολύνει το κρατικό σώμα.

Οι δυνάμεις αυτές ήδη θριαμβεύουν, λεηλατούν και προβαίνουν σε κάθε είδους βιαιοπραγίες με το πρόσχημα της ελευθερίας και του δικαίου. Αυτές κατέστρεψαν κάθε τάξη στην κοινωνία, για να υψώσουν πάνω στα ερείπιά τους το θρόνο του Βασιλιά του Ισραήλ. Τότε θα χρειαστεί να τους απομακρύνουμε από το δρόμο του, στον οποίο δεν πρέπει να υπάρχει ούτε το ελάχιστο εμπόδιο.

Πρωτόκολλο Εικοστό Τέταρτο

Και για να γνωρίζει και να αγαπά ο λαός το Βασιλιά του, είναι αναγκαίο αυτός να συνεννοείται με τους υπηκόους του στις δημόσιες πλατείες. Αυτό επιφέρει την αναγκαία ένωση των δύο δυνάμεων, τις οποίες έχουμε χωρίσει σήμερα με τον τρόμο.

Αυτή η τρομοκρατία μας ήταν κάθε φορά απαραίτητη, για να πέσουν οι δύο αυτές δυνάμεις χωρισμένες κάτω από την επιρροή μας.

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΝΕΑ