ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ »ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ»

Λάβαμε σήμερα ένα σχόλιο δια το άρθρο μας »ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» http://entoytwnika.blogspot.com/2012/04/blog-post_21.html απο κάποιους ως φερομένους »Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ» όπως υπογράφουν οι ίδιοι εις το τέλος του σχόλιου-άρθρου.
Θα απαντήσουμε σε κάποια ζητήματα τα οποία έθιξαν και διεφώνησαν οι αγαπητοί αδερφοί.

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Γράφετε

«Εμείς έχουμε τη πίστη και τη Θεόθεν βεβαίωση διά των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας ότι χάριτι Θεού, καίτοι αμαρτωλοί, παραμένουμε στο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, μη δεχόμενοι κάθε νεωτερισμό και αίρεση ως υπαγόρευμα διαβόλου. Η Ιερά Μητρόπολη Γ.Ο.Χ. Θηβών, όπως και οι λοιπές Ιερές Μητροπόλεις της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησία και τα πιστά Ορθόδοξα μέλη ανά τον Κόσμο, ως εντός της Εκκλησίας Χριστού είναι οι συνεχιστές του δισχιλιετούς αγώνα της Ορθοδοξίας, όσο κι αν σας ξενίζει… Η γνήσια Ορθοδοξία και η Κανονική Αποστολική Διαδοχή είναι τα κριτήρια της Κανονικότητας μιας Εκκλησία. Τώρα, για εσάς, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια είναι».

Πολύ καλά κάνετε και συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Όμως όταν γράφετε ότι «Η Ιερά Μητρόπολη Γ.Ο.Χ. Θηβών, όπως και οι λοιπές Ιερές Μητροπόλεις της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησία και τα πιστά Ορθόδοξα μέλη ανά τον Κόσμο, ως εντός της Εκκλησίας Χριστού είναι οι συνεχιστές του δισχιλιετούς αγώνα της Ορθοδοξίας, όσο κι αν σας ξενίζει…» εννοείτε ότι ΕΣΕΙΣ ΜΟΝΟΝ είστε αυτοί (και όσοι ανήκουν εις την σύνοδό σας) όπου σηκώνουν εις τους ώμους τους 2000 χρόνων Ορθοδοξίας!!! Συγχωρέστε μας αλλά όντως μας ξενίζει, όπως πολύ σωστά διαγνώσατε, διότι όταν ομιλείς με διάφορες συνόδους των ΓΟΧ οι οποίοι ΟΛΟΙ λέγουν ακριβώς το ίδιο πράγμα που γράψατε και εσείς, δηλαδή ότι μόνο η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΣ είναι οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ συνεχιστές της Ορθοδοξίας, είναι δυνατόν να μην μας ξενίζει??

Και για εμάς αγαπητοί ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί όπως και για εσάς «Η γνήσια Ορθοδοξία και η Κανονική Αποστολική Διαδοχή είναι τα κριτήρια της Κανονικότητας μιας Εκκλησίας». Όντως! Ουδείς διαφωνεί επί τούτου!

Γράφετε

«Ως «Επίσημη- Κρατική Εκκλησία» ονομάζουμε την υπό του Ελληνικού Κράτους αναγνωριζόμενη και μισθοδοτούμενη τοιαύτη Θρησκευτική Κοινότητα του Νέου ημερολογίου. Με όλο το σεβασμό, θεωρούμε υποκριτική την αδυναμία σας να κατανοήσετε τί εννοούμε και πιστεύουμε, μένοντας στο «γράμμα και όχι στο πνεύμα» φαρισαϊκώς. Ή πάλι στις σοφιστείες για την αποκοπή των καινοτόμων από το Σώμα της Εκκλησίας το 1924».

Που είδατε εσείς ότι το Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει την Ελλαδική Εκκλησία ως «Θρησκευτική Κοινότητα του Νέου ημερολογίου»??? Τέτοιος τίτλος ουδέποτε υπήρξε!!! Το Ελληνικό Κράτος δια του Συντάγματός του, αναγνωρίζει την Ελλαδική Εκκλησία ως ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Άρθρο 3).
Με όλο το σεβασμό, θεωρούμε ως παραπλανητική την δικαιολογία σας δια την λανθασμένη διατύπωση που κάνατε! Εαν είσασταν συνεπείς, θα έπρεπε να την ονομάσετε όχι ως (επίσημη-κρατική) Εκκλησία της Ελλάδος (όπως γράψατε εις το πρώτο άρθρο σας), αλλά ως ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ εφ΄ όσον ακολουθείτε την γραμμή του Ματθαίου ο οποίος κήρυττε ότι η Ελλαδική Εκκλησία στερείται Μυστηρίων!!! Διότι ΕΚΚΛΗΣΙΑ άνευ Μυστηρίων είναι αδύνατον να υπάρξει!!!
Βέβαια κάνατε μια διόρθωση εις το παρόν άρθρο, βάζοντας σε εισαγωγικά το «Επίσημη-Κρατική Εκκλησία» εν αντιθέσει προς το πρώτο άρθρο που απλά τον τίτλο τον βάλατε σε παρένθεση και το ΕΚΚΛΗΣΙΑ άνευ παρενθέσεως!!!
Ας το προσπεράσουμε όμως δια να μην μας κατηγορείτε ως μένοντας εις το «γράμμα και όχι στο πνεύμα», εαν και αυτήν την συμβουλή που μας δώσατε θα έπρεπε να την κρατήσετε δια τον εαυτό σας σκεπτόμενοι πολύ καλά τούτον τον λόγο όταν θα αναλύσετε τα περί Μυστηρίων του Χριστού!

Γράφετε

«Εάν μελετήσετε αγαπητέ κ. Συντάκτη την Εκκλησιαστική πορεία επί δύο χιλιάδες δεν θα βρείτε «αρμονία» αλλά πόλεμο αιρέσεων και διωγμούς για τους λογικό Ποίμνιο του Χριστού. Δεν ευαγγελίζονται οι Γ.Ο.Χ. «αρμονία» αλλά «Αλήθεια αποκεκαλυμένη»: την Εκκλησία του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Χριστού».

Αγαπητοί, ο ίδιος ο Χριστός είναι η αληθινή ειρήνη, και μέσω της ειρήνης ταύτης επέρχεται και η αρμονία εις τις ψυχές μας.
Οι αιρέσεις είναι αποτελέσμα άκρατου εγωισμού και υπερηφάνειας του ανθρώπου. Με τήν υπερηφάνεια σκοτίζεται ο νούς του ανθρώπου καί στή συνέχεια παρασύρετε στό ψεύδος, πού οι χειρότερες εκφράσεις του είναι ή αίρεση καί ή πλάνη.
Ολοι οι αιρετικοί καί οι ψευδοδιδάσκαλοι πέφτουν στην πλάνη, αφού προηγουμένως παγιδευθούν σέ μιάν ενδόμυχη έπαρση. Τό λόγο τους γιά τόν Θεό τόν στηρίζουν πάνω στή δική τους λογική καί φαντασία, μέ αποτέλεσμα νά διδάσκουν μιά στοχαστική, σατανική «θεολογία».
Αυτοί είναι οι «ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται», πού, όπως προείπε ό Χριστός, κινούνται ανάμεσά μας «εν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ είσι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. 24:24, 7:15). Αυτοί είναι οι «ψευδάδελφοι» και «ψευδαπόστολοι, έργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις άποστόλους Χριστού» (Β’ Κορ. 11:26,13), γιά τό κατάντημα και την απώλεια των οποίων έκλαιγε ό απόστολος Παύλος (Φιλιπ. 3:18-19).
Δεν φταίει ο Δεσπότης Χριστός επειδή δεν υπάρχει αρμονία, αλλά εμείς οι άνθρωποι δια το κατάντημά μας!!! Ο Κύριος εντέλλεται «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται»

Γράφετε

«Καμία εμπάθεια δεν έχουμε με τους Φλωριναίους (χώρο στον οποίο ανήκετε ή έχετε ιδιαίτερη αδυναμία προφανώς) αλλά τις κακοδοξίες που πρεσβεύουν και εφαρμόζουν. Αγαπάμε κάθε άνθρωπο, αλλά και πάλι, χάριν της αγάπης, μισούμε την αίρεση και το ψεύδος. Μας κατηγορείτε για «βαρύτατους χαρακτηρισμούς». Αποδείξτε ότι είναι ψευδείς και άρα σας συκοφαντούμε αδίκως ειδάλλως, ως στρουθοκάμηλος, υποκριτικά εκπλήσσεστε για όντως γεγονότα».

Βεβαίως και τρέφουμε συμπάθεια εις τον Ομολογητή πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη!
Εδω και αρκετά χρόνια άλλοι προσπάθησαν να σας αποδείξουν ότι τον συκοφαντείτε αδίκως αλλά εις μάτην! Ζητάτε απο εμάς να κάνουμε το ίδιο; Διατί; Δια να μας μπλέξετε εις έναν πόλεμο μακροχρόνιο; Όχι αγαπητοί μου! Δεν θα σας πούμε ψεύτες, αλλά θα σας πούμε ότι σας κοροιδέψανε αυτοί που σας διδάξαν αυτά που γράφετε. Διότι θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος εδίδαξε με το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ, το οποίο ήταν εξορίες, συκοφαντίες, διωγμοί! Και θα σας παραθέσω την μνημειώδη απάντησή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν αυτός του εζήτησε παραπλανητικώς να τον «ελευθερώση» απο την εξορία του, παραχωρώντας του μάλιστα και θέση εις τας Μητροπόλεις του Οικουμενικού θρόνου! Μάλιστα όταν ο Αθηναγόρας εδιάβασε την επιστολή-απάντηση του πρ. Φλωρίνης, παρήγγειλε εις γνωστούς του να μεταβούν εις τον τόπο της εξορίας του με το μήνυμα ότι του παρέχει και Μητροπολιτική έδρα!!! λαμβάνοντας όμως δια άλλην μια φορά μνημειώδη απάντηση λέγοντας «ου χρώνται Σαμαρείται τοίς Ιουδαίοις»! Όταν το άκουσαν αυτό οι απεσταλμένοι του Αθηναγόρα του είπαν «Ε, όχι κι έτσι Σεβασμιώτατε»! Και αυτός απάντησε «Αυτή είναι η απάντησίς μου»!!! (βλ. Άπαντα πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, σελ. 497).

Τι να σας αποδείξουμε λοιπόν αγαπητοί μου??? Και μόνο τούτη η απάντηση είναι αρκετή δια να δείξει το ποιόν του ανδρός!!!

Μας λέτε ότι

«Γράφετε: «Και βεβαίως και το δικό μας ιστολόγιο αυτή την συμβουλή δίνει εις τον αγαπητό αδελφό κ. Σαββόπουλο! Όχι όμως δια να δει το δήθεν χάος που λέγουν αλλά την ορθή εκκλησιολογική θέση των ΓΟΧ»! Ποιων «ΓΟΧ»; Των κκ. Καλλινίκου Σαραντόπουλου- Μακαρίου Καββακίδη; Των «Ενισταμένων» του κ. Κυπριανού; Μήπως των καλόβολων Αυξεντιακών που εξυπηρετούν επισήμως και Νεοημερολογίτες της Διασποράς; Ποια ορθή … «εκκλησιολογική» θέση σας εκφράζει;»!

Ποιών ΓΟΧ? Αυτών που ηκολουθούν και κρατούν την πατερική γραμμή και εκκλησιολογία την οποία ηκολούθησε και εκράτησε και ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης! Αυτών και μόνων!
Επίσης νομίζετε ότι σας τιμά αυτό που γράφετε? Εννοώ ότι αναφέρετε με ειρωνικώ τω τρόπω διάφορες συνόδους των ΓΟΧ οι οποίες ευρίσκονται χωρισμένες μεταξύ τους?? Αυτό ομοιάζει με την πολεμική τακτική των νεοημερολογιτών οι οποίοι όταν θέλουν να κατηγορήσουν τους ΓΟΧ αναφέρουν τις διασπάσεις μεταξύ τους. Όμως και εσείς ΓΟΧ δεν είσθε???
Δεν σας τιμά λοιπόν ο λόγος σας· μάλλον το αντίθετο!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ »ΑΝΩΝΥΜΟ» ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ »ΠΡΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ» κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΘΗΒΩΝ»

Αναγνώσαμε τα σχόλια ενος ανωνύμου επισκέπτη της σελίδος μας, και θα θέλαμε να δώσουμε κάποια απάντηση όπως επίσης να κάνουμε κάποιες διευκρινίσεις και ερωτήσεις εις τον ίδιο.

Γράφει ο ίδιος

«Ο ΚΗΦΑΣ, Ο ΑΠΟΛΛΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ, ΗΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΑΠΛΩΣ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΤΕ ΕΔΕΙΚΝΥΟΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΕΚΑΣΤΟΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΞ ΑΥΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΑΛΛΟΙ ΕΠΙΣΤΕΥΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ ΕΙΤΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ, ΕΙΤΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ, ΕΙΤΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ, ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑΝ ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
ΞΑΝΑΤΟΝΙΖΩ ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟΙ ΟΛΟΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ.
ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΑΜΑΘΩΣ ΕΙΤΕ ΕΜΠΑΘΩΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ».

Ο σχολιάστης λησμόνησε να αναφέρει ότι οι εν λόγω διαμάχες δεν ήταν απλές διαφωνίες, αλλά διαφωνίες εως λόγο ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ μεταξύ τους!!!
«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α Κορ. 1,10).
Το σχίσμα, είτε γίνεται δια ζητήματα πίστεως, είτε δια ευκολοιάσιμα ζητήματα, παραμένει ΣΧΙΣΜΑ. Και το τι σημαίνει σχίσμα όλοι το γνωρίζουμε.
Το ίδιο επίσης συμβαίνει και εις την περίπτωση του σχίσματος περί των τριών Ιεραρχών, που μάλιστα χρειάστηκε η ίδια η παρέμβαση-προτροπή των τριών ιεραρχών, δια να παύσει ο σάλος των τριών παρατάξεων που είχαν δημιουργηθεί. Φανταστείτε πόση μεγάλη έκταση είχε λάβει το ζήτημα δια να επέμβουν θαυματουργικώς οι τρείς ιεράρχες!

Όλοι επίσης θυμόμασθε τον ερημίτη Θεόκτιστο.
Οι πιστοί διαχωρίσθηκαν σε δυο παρατάξεις. Αυτοί οι οποίοι τον δέχοντας ως άγιο και αυτοί οι οποίοι τον ονόμαζαν ως πλάνο και γόη. Χρειάστηκε να επενέβη ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης ώστε να λύση το ζήτημα αυτό.

Γράφει ο αγαπητός φίλος

«ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΜΙΛΗΣΕ ΠΕΡΙ »ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ» ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕΣΟΤΗΣ Π.Χ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΗ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ. ΟΛΙΓΟΝ ΕΓΚΥΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.
ΤΩΡΑ, Ο ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΟΡΟΣ »ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ», ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΠΗΔΑΛΙΟ, ΕΚ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΦΑΜΑΡΤΟΥΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΙ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ».

Το παράδειγμα της »εγκυμονούσης γυνής» θα το θεωρήσουμε ως ατυχές, διότι όπως έγραψε και ο ίδιος ο αδελφός «ΕΙΣ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΟΤΗΣ», και όχι εις το ατυχές παράδειγμα που αναφέρει. Όμως δια να το αναλύσουμε και τούτον τον λόγον, υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει αγαπητέ αδελφέ και ΟΛΙΓΟΝ (μηνών) έγκυος. Επί παραδείγματι υπάρχει, ενός, δύο, τριών, τεσσάρων, πέντε κ.λπ μηνών έγκυος.

Δια τον ‘δυνάμει και ενεργεία» όρο όπου υπάρχει και η σχετική αναφορά και εις το πηδάλιο του αγίου Νικοδήμου, ο αδερφός λησμονεί δια άλλη μια φορά ότι βεβαίως ομιλεί ο άγιος και δια ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ λέγοντας ο ίδιος

«Αυτοί οι ίδιοι θείοι Απόστολοι φανερά εξηγούσι τον εαυτό τους με τον μς΄ Κανόνα τους, επειδή δεν λέγουσι πως ήδη ευθύς ενεργεία ευρίσκεται καθηρημένος, όποιος Επίσκοπος η Πρεσβύτερος δεχθή το των αιρετικών βάπτισμα, αλλά καθαιρείσθαι προστάζομεν, ήγουν να παρασταθή εις κρίσιν, και εαν αποδειχθή πως τούτο έκαμε, τότε ας γυμνωθή με την εδική σας απόφασιν απο την ιερωσύνην, τούτο προστάσσομεν» (Σημείωσις εις τον Γ΄ Αποστολικό Κανόνα σελ. 4-5).

»Εφάμαρτη πράξη» κληρικού είναι η αποδοχή του βαπτίσματος (που αναφέρει ο ίδιος ο άγιος) των αιρετικών αγαπητέ αδερφέ όπως λέγεις, ή ευθεία παράβαση ως προς την πίστη απο τον επίσκοπο ή τον πρεσβύτερο που το αποδέχονται;; Είναι πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι επίσκοποι ή οι πρεσβύτεροι σφάλλουν περί την πίστη και καθίστανται δυνάμει αιρετικοί και για να τους επιβληθούν τα σχετικά επιτίμια πρέπει να συνέλθη Σύνοδος.

Ερωτάς εαν ομίλησε ποτέ κανένας άγιος περί »δυνάμει και ενεργείας» και σου απαντώ ότι βεβαίως και ομίλησαν δια μέσω των ΠΡΑΞΕΩΝ τους! Πολλάκις εις το ιστολόγιο έχουν δημοσιευθεί σχετικά παραδείγματα, όμως δυστυχώς τα ερμηνεύετε ως ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ συνοψίζοντας και το σχετικό απόσπασμα του αγίου Νικοδήμου όπου ο ίδιος όντως λέγει ότι η Εκκλησία λιγοστές φορές εφαρμόζει την οικονομία δια διάφορους λόγους, και πολύ σωστά λέγει. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ όμως αποφασίζει πότε θα εφαρμόσει την οικονομία ΣΥΝΟΔΙΚΑ, και όχι με αποφάσεις μεμονωμένων ατόμων!!!

Γράφεις

«ΟΣΟ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΞΕΦΡΑΖΕ Ο ΚΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΟΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ (ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΙΣΤΗ ΟΙ ΦΛΩΡΙΝΑΙΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ), ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΝΤΑΙ».

Πολύ σωστά γράφεις ότι ΑΚΡΙΒΕΙΑ εξέφρασε και εφάρμοσε δυστυχώς μόνος του ο Ματθαίος δίχως την έγκριση της Συνόδου εις την οποία ανήκε!

Επίσης μας καλείτε να πλάγιο τρόπο να αποδεχθούμε την εκκλησιολογία του Ματθαίου διότι αλλιώς τα ‘‘σχίσματα θα διαιωνίζονται». Και σας ερωτώ. Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησιολογία του Ματθαίου είναι ορθή. Μήπως τα σχίσματα έπαψαν να διαιωνίζονται; Ερωτώ διότι οι Ματθαικές παρατάξεις είναι τέσσερις, εαν ενθυμούμαι καλώς. Ποια διαφωνία έχουν οι Ματθαικοί μεταξύ τους και διασπάζονται σε μερίδες, απο την στιγμή που όλοι αποδέχονται την Ματθαική εκκλησιολογία;; Διατί δεν έπαψαν τα σχίσματα να διαιωνίζονται για τους αποδεχομένους την Ματθαική εκκλησιολογία;;

Και συνεχίζετε λέγοντας

«ΛΟΙΠΟΝ, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1937, ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΑΣΦΑΛΩΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΧΛΕΥΑΣΤΙΚΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΩΝ »ΜΑΤΘΑΪΚΩΝ» (Ο ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙ).
ΕΤΣΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ, ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΜΕΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΘΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΝΤΑΙ».

Τι σημαίνει αγαπητέ η φράση που λέγει ότι η συνέχεια της Εκκλησίας της Ελλάδος βρίσκεται «ΚΑΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ»;;;; Τι εκκλησιολογία είναι αυτή;; Σε ποιά απο τις τέσσερις Ματθαικές παρατάξεις μπορείτε να μας πείτε; Μάλιστα προτρέπετε τον κόσμο λέγοντας «Ο ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙ»!! Μα αυτό που μας βάζετε είναι »σπαζοκεφαλιά»!! Πείτε μας εσείς ποιά είναι! Κρυφό το κρατάτε;; Ομιλούμε για την ΕΚΚΛΗΣΙΑ αγαπητέ αδερφέ που είναι απαραίτητη δια την σωτηρία της ψυχής μας, και εσείς μας λέτε να ψάξουμε να την βρούμε κάπου μέσα στον χώρο;;; Μήπως ομίλησε κανένας άγιος εις την εκκλησιαστική ιστορία με γρίφους όπως εσείς;; Ουδέποτε άγιος της Εκκλησίας, αλλά ούτε και ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός απέκρυψε το τι εστί Εκκλησία, που αυτή ευρίσκεται, και πως αναγνωρίζεται! Ούτε ποτέ ομίλησε κανείς δια μια Εκκλησία η οποία »χάθηκε» ή την »χάσαμε» και πρέπει να ψάξουμε να την βρούμε!!!
Δια τα σχίσματα και τις διαιρέσεις μην επαναλαμβάνομαι και σας κουράζω, έγραψα άνωθεν.

«ΤΟ ΖΗΣΑΜΕ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ (ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ) ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ.
ΑΛΛΟΙ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΙ, ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΜΑΧΟΙ, Ο ΚΑΘ’ ΕΝΑΣ ΚΡΑΤΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΚΑΙ, ΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΚΑΘΑΙΡΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΟΛΟΥΘΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΕΤΣΙ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΤΙΣ »ΣΥΝΟΔΙΚΕΣ» ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ».

Δηλαδή μας λέτε ότι αυτοί που ανήκουν εις το νέο, αυτοί που ανήκουν εις το παλαιό είναι όλοι κακόδοξοι. Δεν βρήκατε καμία αλήθεια παρά μόνο εις την μία απο τις τέσσερις Ματθαικές παρατάξεις που ανήκετε, υποθέτω. Και σας ερωτώ. Εκεί όπου ανήκετε δεν είναι αλληλοκαθαιρεμένοι ή αλληλοαφορισμένοι με τους άλλους;;

Δεν θα συνεχίσω άλλο αγαπητέ αδερφέ εως ότου λάβω τις απαντήσεις εις αυτά που ερώτησα.
Συγχώρα με, δεν κάνω τον δάσκαλο απλώς συνδιαλέγομαι έπάνω εις αυτά τα οποία έθεσες.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ»

Προ ημερών το ιστολόγιο »ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» είχε δημοσιεύσει μια ανάρτηση υπο τον τίτλο »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ». Εις το άρθρο αυτό απάντησε η »ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ» . Το δικό μας ιστολόγιο ταυτίζεται με αρκετές απο τις θέσεις του άρθρου »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ (http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/02/blog-post_24.html).

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΕΔΩ http://churchgoc.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΧ ΕΔΩ http://entoytwnika.blogspot.com/2012/04/blog-post_8873.html

Θα σχολιάσουμε όμως κάποιες θέσεις των ΓΟΧ Θηβών και Λεβαδείας εις τας οποίες διαφωνούμε.

Γράφουν

«Η αναφορά στον τίτλο περί «παλαιού και νέου χώρου» δεν είναι καθόλου εύστοχος καθώς παρουσιάζει, βεβαίως καλοπροαίρετα αλλά όχι εκκλησιολογικά ορθά, την Εκκλησία να διαθέτει δύο «χώρους» του «Παλαιού» εορτολογίου (Γ.Ο.Χ.) και να μία πιο πρόσφατη «επέκταση», το «Νέο χώρο», τον Νεοημερολογιτισμό (τον πρόδρομο και το θεμέλιο του Οικουμενισμού εξ’ «ορθοδόξων»). Η Εκκλησία όμως, κατά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία είναι ΜΙΑ και δεν μερίζεται σε «χώρους», παρατάξεις, στρατόπεδα κλπ. Παρακαλώ ας το έχουμε αυτό στο νου μας κάθε φορά που απαγγέλουμε το «Σύμβολο της Πίστεως» μας όσο κι αν είναι επώδυνο σήμερα αλλά και δεν πρέπει αυτό να μας αποθαρρύνει ότι είναι άλυτα τα πνευματικά ζητήματα που μας ταλανίζουν αλλά να έχουμε αδιάσειστη την πίστη μας προς τον Παντοδύναμο Θεό, «τον θέλοντα πάντας σωθήναι».

Εδω λοιπόν αναφέρουν ότι οι προσδιορισμοί παλαιό – νέο δεν είναι εύστοχοι αλλά εμφανίζονται ώς να υπάρχουν δυο διαφορετικοί χώροι. Αδυνατούμε όμως να εννοήσουμε διατί ενοχλούνται εφ΄ όσον οι ίδιοι έχουν δημοσιεύσει εις το ιστολόγιό τους ενα άρθρο υπό τον τίτλο »ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ: ΤΟ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ- ORTHODOX APOLOGETICS: THE FLORINITE SCHISM», όπου και εκεί αναφέρονται οι προσδιορισμοί »Νεοημερολογιτισμός», »Παλαιοημερολογίτες»κ.λπ. Δεν νομίζουμε να τους ενόχλησαν οι προσδιορισμοί του εν λόγω κειμένου και μάλλον, απ΄ ότι αντιλαμβανόμαστε, πρέπει να το ασπάζονται και πλήρως.

Επίσης το ίδιο συμβαίνει και εις το άρθρο που δημοσιεύεται εις το ιστολόγιό τους υπό τον τίτλο »ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΚΟΠΗ «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ» ΤΩΝ «ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ» ΦΛΩΡΙΝΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ». Εκεί πάλι αναφέρονται οι προσδιορισμοί »Νεοημερολογιτισμός», και μάλιστα ομιλούν και για «παλαιοημερολογίτικη ουνία»!!!! Το άρθρο ομιλεί δια «τρείς κύριες ομάδες των Φλωριναίων», για «Φλωρινικό σχίσμα» και γενικώς δια να μην σας κουράζουμε επαναλαμβάνουν αυτά που οι ίδιοι παραπονέθηκαν δια το άρθρο »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ»!!!
Ούτε όμως πάλι τους ενόχλησαν οι εν λόγω προσδιορισμοί, αλλά τους χρησιμοποιούν οι ίδιοι δια να καταδείξουν την πλάνη των «Νεοημερολογιτών» «Παλαιοημερολογιτών» και άλλων «ομάδων» όπως αναφέρει το άρθρο.

Επίσης μπορούν να μας πούν οι ίδιοι, ποιά είναι η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εφ΄ όσον κατά τους ιδίους δεν είναι ούτε οι διάφορες παλαιοημερολογίτικες παρατάξεις – σχίσματα, ούτε οι Νεοημερολογίτες (αυτονόητο)!
Είναι τελικά αυτοί οι ίδιοι; Είναι η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ η οποία εις τους ώμους της σηκώνει ως νέος Άτλας 2.000 χρόνια Ορθοδοξίας;;

Γράφουν

«Όντως εφέτος συμπληρώνονται 88 χρόνια του χωρισμού της (επισήμου- κρατικής) Εκκλησίας της Ελλάδος όχι με διαίρεση του αδιαίρετου Σώματος του Χριστού (της Εκκλησίας) σε «παλαιοημερολογίτες» και «Νεοημερολογίτες» αλλά με διαίρεση της εν λόγω Εκκλησίας από τον κορμό της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Και συνεχίζεται ο κακόδοξος εκκλησιολογικός διαχωρισμός σε «ακαινοτόμητο» και «καινοτομούν» πλήρωμα» παρουσιάζοντας την Εκκλησία να αποτελείται και από Ορθόδοξο Ποίμνιο και από κακόδοξο! Πράγμα πρωτοφανές και μάλιστα για σχεδόν για έναν αιώνα και ακόμη για καταδικασμένη προ αιώνων Καινοτομία! Βεβαίως η εν λόγω τοποθέτηση μας θυμίζει την κακόδοξη ψευδοεκκκλησιολογική θέση των Φλωρινικών «Ενισταμένων» που ανακάλυψαν μόλις περί τα μέσα του 1980 μη πειθόμενη στην δισχιλιετή διδασκαλία των Αγίων Πατέρων».

Εδω τι βλέπουμε ότι αναφέρουν; «Όντως εφέτος συμπληρώνονται 88 χρόνια του χωρισμού της (επισήμου- κρατικής) Εκκλησίας της Ελλάδος όχι με διαίρεση του αδιαίρετου Σώματος του Χριστού (της Εκκλησίας) σε «παλαιοημερολογίτες» και «Νεοημερολογίτες» αλλά με διαίρεση της εν λόγω Εκκλησίας από τον κορμό της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».

Ποιά είναι αγαπητοί μου η (επίσημη-κρατική) και μάλιστα ΕΚΚΛΗΣΙΑ της Ελλάδος;;; Επίσης ποιά είναι η διαίρεση της εν λόγω ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ απο τον κορμό της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;; Δηλαδή την σχισματική (τότε) και σήμερα αιρετική επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος την αναγνωρίζετε ως ΕΚΚΛΗΣΙΑ η οποία διαιρέθηκε απο την ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;; Σας ενοχλεί ο προσδιορισμός «παλαιοημερολογίτες» – «νεοημερολογίτες» και δεν σας ενοχλεί που αναγνωρίζετε (πάντα βάση των λεγομένων και θέσεών σας) την Επίσημη Εκκλησία ως ΕΚΚΛΗΣΙΑ;;;; Εαν καταλάβαμε λάθος, παρακαλώ να μας το διευκρινίσετε, εαν όμως είναι έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς, τότε θα το θεωρήσουμε ώς ορθογραφικό λάθος σας, δεν εξηγείται αλλιώς!

Γράφουν

«Το αν δημιουργήθηκαν οι διάφορες παλαιοημερολογιτικές παρατάξεις δεν είναι ευθύνη της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. αλλά καταρχήν των Καινοτόμων διότι εν έτει 1937 αποσχισθέντες εξέφρασαν νεοημερολογιτικές δοξασίες περί «δυνάμει κι ουχί ενεργεία» σχίσματος και των Μυστηρίων, και βεβαίως όφειλαν να επιστρέψουν στον Χώρο σας ενώ τα πρόσφατα σχίσματα (1995 και 2002) που τραυμάτισαν το Σώμα της Εκκλησίας είχαν ξεκάθαρα τις αιρετικές παρεκκλίσεις παρμένες από Νέο- «θεολογίες» Καινοτόμων «θεολόγων» της Κρατικής Εκκλησίας».

Βεβαίως όταν λέγουν ότι δεν είναι ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΧ, αναφέρονται εις την δική τους σύνοδο, και εξαπολύουν μια επίθεση κατά των Φλωριναίων δια τις ερμηνείες περί Μυστηρίων «δυνάμει και ενεργεία» κ.λπ. Και καλά αγαπητοί. Κατ΄ εσάς πάντα οι Φλωριναίοι είναι λάθος και μάλιστα έχουν και «κακόδοξες» δοξασίες κατ΄ εσάς (όπως έχουμε δεί ότι γράφετε εις τα άρθρα σας). Με τους Ματθαικούς όμως διατί είστε χωρισμένοι απο την στιγμή που έχετε ίδιες δοξασίες; Ποιά παράταξη απο τους Ματθαικούς είναι η ορθή;; Ας αφήσουμε τους «κακοδόξους» Φλωριναίους εις την άκρη. Πείτε μας. Ποιά παράταξη Ματθαική είναι η ορθή; Και ποιά δεν είναι και γιατί;

Το άρθρο »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» θέτει τρείς όρους δια να συμφωνηθούν απο τις δυο πλευρές.

1. Ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και μάλιστα παναίρεση, αφού νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις.

2. Ότι η αλλαγή του εορτολογίου έγινε ως πρώτο βήμα για την ενότητα των Ορθοδόξων με τους ετεροδόξους, ενώ ταυτόχρονα διέρρηξε την ενότητα των Ορθοδόξων

3. Ότι την Εκκλησία δεν εκφράζουν οι προσωπικές γνώμες κάποιων επισκόπων, ιερέων, μοναχών ή λαϊκών, αλλά η γνώμη των Πατέρων σε συμφωνία, όπως φαίνεται μέσα από τους Ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική Ιστορία.

Δια τον πρώτο και τον δεύτερο όρο, η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ συμφωνεί απολύτως και αναφέρει τα εξής

«Για την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων ας μην αμφιβάλει κατ’ ελάχιστον ότι όχι μόνο αποδέχεται τους άνω όρους αλλά και έμπρακτα τους τηρεί απαρασάλευτα κατά τη διηνεκή διδασκαλία της Εκκλησίας, έχοντας καταδικάσει εν Αγίω Πνεύματι τις κακοδοξίες του οικουμενισμού και εφαρμόζοντας τις αποφάσεις Πανορθοδόξων Συνόδων περί του παπικού ημερολογίου, ενώ από την αρχή του Ιερού Αγώνος κατήγγειλε τον σκοπό της αλλαγής του εορτολογίου δηλαδή την προώθηση του κρυφού ως τότε Οικουμενισμού. Οι Καινοτόμοι όμως, δέσμιοι άλλων…, θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν τους ως άνω όρους»;

Συμφωνούμε και εμείς μαζί τους και πολύ σωστό το ερώτημα που θέτουν.

Στον τρίτο όρο όμως συμφωνούν διαφωνώντας λέγοντας « Κι εδώ θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Πιστεύουμε, όμως, ότι ο αγαπητός κ Σαββόπουλος θα απογοητευθεί από την ορθόδοξη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων (Αγ. Βασίλειος ο Μέγας κλπ.) διότι προσπαθεί έμμεσα να κατηγορήσει τους Γ.Ο.Χ. και ιδιαίτερα τον Άγιο Πατέρα Ματθαίο τον νέο Ομολογητή ότι τους παρερμήνευσε με την εφαρμογή της ακρίβειας ενώ έπρεπε, κατά την αντίληψη κάποιων όπως του πρ. Φλωρίνης, να αποδεχτή μια μεσοβέζικη λύση που θα μπορεί, ουνιτικώ τω τρόπω, να την τραβάει πότε προς τα εδώ και πότε προς τα εκεί, γινόμενος σε όλους αρεστός, πλην του Θεού…».

Άρα απ΄ ότι αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα εως τώρα είναι η διαφωνία μεταξύ Ματθαίου και πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη που ήταν η αιτία και της πρώτης διασπάσεως μεταξύ τους. Εως τώρα λοιπόν αντιλαμβανόμαστε την πρώτη διαφωνία και συνεχίζουμε.

Το κείμενο προτείνει επίσης και κάποια βήματα που έχουν ως εξής

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους»

Βήμα 2ο: «Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος»)

Βήμα 3ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως.

Αυτά είναι τα τρία βήματα που προτείνει το άρθρο »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ».

Εις το πρώτο βήμα οι ΓΟΧ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ δεικνύουν την απίστευτη εμμονή και εμπάθεια κατά των Φλωριναίων και αναφέρουν βαρυτάτους χαρακτηρισμούς! Διά τούτο τον λόγο δεν αντιγράφουμε και την απάντησή τους. Όποιος θέλει να την αναγνώσει ας μεταβεί εις την σελίδα τους. Η δική μας σελίδα δεν θα μολυνθεί με τέτοιες αποτρόπαιες φράσεις!
Το πρώτο βήμα δια τους εν λόγω ΓΟΧ είναι ήδη ληχθέν και είναι αδύνατον να συζητηθεί!!!

Δια το δεύτερο βήμα αναφέρουν τα εξής

«Εδώ δεν μπορούμε παρά να στεναχωρήσουμε τον αγαπητό θεολόγο και να τον εγκαλέσουμε για Παλαιοημερολογητικό Οικουμενισμό. Ουδέποτε θα δεχθούμε τέτοια βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και της Εκκλησίας του Χριστού ότι δήθεν δηλαδή οι Γ.Ο.Χ. αποτελούν Παράταξη ή παρατάξεις εντός της Κρατικής Καινοτόμου Εκκλησίας. Από την αρχή του Ιερού Αγώνος στεντορία τη φωνή διεκήρυξαν την ορθόδοξη εκκλησιολογία και δεν υπέκυψαν σε διωγμούς, εκβιασμούς και δελεασμούς για να εξουνιτισθεί το Ορθόδοξο Πλήρωμα και να μπορέσουν να τους «μαντρώσουν» εντός της Παναιρέσεως και της Κακοδοξίας. Αυτός υπήρξε κι ο λόγος του Σχίσματος του 1937. Ως εκ τούτου όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι ο κ. Σαββόπουλος κι ο κάθε ομοίως σκεπτόμενος ας μην απευθύνεται στους Γ.Ο.Χ. αλλά στις παλαιοημερογητικές παρατάξεις αυτού που ψευδώς αναγορεύει σε «ομολογητή» (!) και το πλέον εξωφρενικό είναι το ότι μιλάει «για κρυστάλλινη εκκλησιολογία του Φλωρίνης» (!!!). Εδώ κι αν είναι απορεί κανείς πως θεολόγος εθελοτυφλεί και βλέπει «κρυστάλλινη» την θολή και σχιζοφρενική «εκκλησιολογία» του πρώην Φλωρίνης. Όποιος γνωρίζει την ελληνική γλώσσα και μελετήσει τις έγγραφες θέσεις και δηλώσεις του πρ. Φλωρίνης μπορεί να κατανοήσει για το πόσο «κρυστάλλινη»… εκκλησιολογία πρόκειται. Αλλά ας απευθυνθεί ο κ. Σαββόπουλος και στις διάδοχες παρατάξεις του Χρυσ/μου Καβουρίδη για να διαπιστώσει το χάος στην κατανόηση της εκκλησιολογίας του αποθανόντος λόγω της δίκην Πυθίας τοποθέτησης του στο θέμα αυτό».

Το κείμενο δεν λέγει ότι οι ΓΟΧ είναι «παρατάξεις εντός της Κρατικής Καινοτόμου Εκκλησίας» όπως κακώς αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, αλλά όπως γράφει ο ίδιος ο Συντάκτης του άρθρου »ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» ότι « εμείς δεν μιλάμε για κλάδους ή για συνόδους που εννούμενες θα δημιουργήσουν την δήθεν ανύπαρκτη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά για την αναγκαιότητα ενώσεως εκείνων των συνόδων και τμημάτων του σώματος της Εκκλησίας, που ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας και συναποτελούν το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα, για του οποίου την ενότητα αγωνιζόμαστε».

Δυστυχώς όμως οι εν λόγω ΓΟΧ συνεχίζουν την επίθεση με ασεβείς χαρακτηρισμούς κατά των Φλωριναίων και του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου και έτσι είναι αδύνατον να συνεχισθεί ένας διάλογος. Θα κρατήσουμε όμως τον τελευταίο λόγο τους που αναφέρει «ας απευθυνθεί ο κ. Σαββόπουλος και στις διάδοχες παρατάξεις του Χρυσ/μου Καβουρίδη για να διαπιστώσει το χάος στην κατανόηση της εκκλησιολογίας του αποθανόντος λόγω της δίκην Πυθίας τοποθέτησης του στο θέμα αυτό».

Και βεβαίως και το δικό μας ιστολόγιο αυτή την συμβουλή δίνει εις τον αγαπητό αδελφό κ. Σαββόπουλο! Όχι όμως δια να δεί το δήθεν χάος που λέγουν αλλά την ορθή εκκλησιολογική θέση των ΓΟΧ!
Όμως επαναλαμβάνουμε λέγοντας εις τους ΓΟΧ θηβών και λεβαδείας, εφ΄ όσον υπάρχει δήθεν χάος εις τους Φλωριναίους, εις αυτούς υπάρχει αρμονία;;;; Τότε ας μας πούν διατί οι Ματθαικοί είναι χωρισμένοι μεταξύ τους;;;;

Δια το τρίτο βήμα αναφέρουν τα εξής

«Και πάλι θα εγείρουμε αντιρρήσεις στην υποτιθέμενη σύγκλιση «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» αν αυτή αφορά σε εξέταση και της αλλαγής του εορτολογίου όπως την έθετε ο πρώην Φλωρίνης δηλαδή να αποφανθούν οι Καινοτόμοι εάν είναι σχισματικοί και αν πρέπει να εφαρμοσθεί πανορθοδόξως το προ αιώνων καταδικασθέν παπικό ημερολόγιο.
Μάλιστα θέτει και ένα όρο: «Αν η μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν συμφωνήσει με τις προηγούμενες Οικουμενικές και δεν επικυρώσει τις, ως 8η του Μεγάλου Φωτίου (879-880 μ.Χ.) και ως 9η του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1341-1343), Συνόδους, και δεν καταδικάσει τον Οικουμενισμό, θα πρόκειται για ληστρική ψευδοσύνοδο και η Εκκλησία θα πάψει να υπάρχει διοικητικά με την μορφή που την ξέρουμε».
Εδώ ο κ. Σαββόπουλος απαιτεί την επικύρωση δύο Πανορθοδόξων Συνόδων που καταδίκασαν τον Παπισμό και διάφορες λατινικές Κακοδοξίες για να αποδομηθεί ο Οικουμενισμός. Αξίζει όμως ιδιαιτέρας προσοχής η θέση του ότι «η Εκκλησία θα πάψει να υπάρχει διοικητικά με την μορφή που την ξέρουμε». Εδώ τίθεται και πάλι το εκκλησιολογικό αδιέξοδο στο οποίο περιέρχεται η ένσταση κατά του Οικουμενισμού διότι ο αγώνας, κατά τον Θείο Απόστολο Παύλο, είναι καλός όταν γίνεται καλώς και νομίμως, εντός δηλαδή της Εκκλησίας. Έτσι ο κ. Σαββόπουλος μας καλεί να ενωθούμε με τα ερείπια που ο ανεμοστρόβιλος του Οικουμενισμού θα σκορπίσει στις Καινοτομούσες Εκκλησίες. Μα οι Γ.Ο.Χ. μάτωσαν από το 1924 για την συγκρότηση Κανονικής και Ορθοδόξου Συνόδου και Ιεραρχίας, για την συνέχιση της Αποστολικής Διαδοχής και Πίστης ώστε ασφαλώς εντός της Αληθινής Κιβωτού της Εκκλησίας να βρίσκει ο άνθρωπος πνευματική Σωτηρία. Γιατί να φτάνουμε από το ένα άκρο (Σχίσμα) στο άλλο (προτεσταντικού τύπου αποσύνθεση του Πληρώματος);!
Εν κατακλείδι. Επιθυμητός κι ευλογημένος ο διάλογος και πράγματι οι Γ.Ο.Χ. επιθυμούν την θεραπεία του σχίσματος του 1924 όπως και κάθε σχίσματος αλλά εν τη Εκκλησία και βάση την δισχιλιετή διδασκαλία Της και όχι με εξουνιτισμό και «κουκούλωμα». Και συμφωνούμε με τον αγαπητό θεολόγο ότι η Πίστη είναι δυνατή να μας δώσει τέτοια θαύματα διότι όντως σύντομα, όπως καταδεικνύουν τα γεγονότα, και διωγμό θα αναβιώσουμε και η μαρτυρική μας Εκκλησία ήδη πορεύεται στην έρημο για να γλιτώσει από την πνευματική ερήμωση των αιρέσεων και των κακοδοξιών».

Ζήτημα ημερολογίου σήμερα δεν υπάρχει! Ήδη οι περισσότεροι αναφέρουν συνεχώς ότι ΚΑΚΩΣ άλλαξε το ημερολόγιο και όλοι πια αποδέχονται την σχέση του με την εισαγωγή του Οικουμενισμού εν Ελλάδι. Σήμερα τίθεται ζήτημα ΑΙΡΕΣΕΩΣ και όχι ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ όπως ήταν το ζήτημα του εορτολογίου-ημερολογίου.
Συμφωνούμε με την απάντηση των ΓΟΧ θηβών και λεβαδείας ως προς το τρίτο βήμα.

Επίσης τούτο το βήμα που αναφέρει το άρθρο είναι ολίγο εως πολύ δύσκολο να γίνει διότι σήμερα όλες οι Τοπικές Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία δυστυχώς έχουν διαβρωθεί απο τον Οικουμενισμό.

ΠΡΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ» κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΘΗΒΩΝ

Χριστός Ανέστη!

Στο ιστολόγιο της «Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος» του Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσοστόμου Τζανή (πρόκειται για μία από τις τέσσερις ματθαιϊκές παρατάξεις της Ελλάδος. Για τις παρατάξεις(1) γενικά, και στα πλαίσια του πρώτου βήματος στον χώρο του παλαιού εορτολογίου, που αναφέρω και στο άρθρο «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ», θα γράψω αναλυτικά σε άλλο άρθρο), αναρτήθηκε απάντηση στο ημέτερο άρθρο «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ«.
Διαβάζοντας την απάντηση των αγαπητών αδελφών, που προς τιμήν τους δεν έμειναν αδιάφοροι στην έκκληση για ενότητα, αλλά απάντησαν έστω και διαφωνώντας, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:

1. Περί του εκκλησιολογικού χάσματος και της δυνατότητος άρσεώς του

Δυστυχώς, από τα γραφόμενα των αδελφών, παρατηρώ να υφίσταται το ίδιο εκκλησιολογικό χάσμα που υπήρχε και στα πρώτα χρόνια μετά το εορτολογικό σχίσμα, όπως φάνηκε και εκφράστηκε μέσα από τις απόψεις αφενός μεν, του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, αφετέρου, του Βρεσθένης Ματθαίου. Όσο λοιπόν υπάρχει αυτό το χάσμα δεν μπορεί να υπάρξει και ενότητα.
Ωστόσο το πρωταρχικό ζήτημα είναι να υπάρχει η θέληση για την εν αληθεία ενότητα. Επομένως, αν οι αγαπητοί αδελφοί θεωρούν ότι μόνο η παράταξή τους αποτελεί την Γνησία Εκκλησία και ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι «ουνίτες» ή «σχισματοαιρετικοί», τότε δεν χρειάζεται να δηλώνουν ότι είναι επιθυμητός και ευλογημένος ο διάλογος, αν ως τέτοιο εννοούν την υπό την ηγεσία της παράταξής τους ενότητα ή αν θεωρούν αλάθητο τον πνευματικό τους πατέρα Βρεσθένης Ματθαίο και όλα όσα εξέφρασε. Αν όμως επιθυμούν πραγματικά τον διάλογο, καλό θα είναι κινούμενοι προς αυτή την κατεύθυνση να εκδώσει η Σύνοδός τους μία εγκύκλιο που να περιέχει εκείνα τα σημεία που θεωρούν ως κοινή βάση για μία ενδεχόμενη ενότητα και πάνω στα οποία θα μπορούσε να γίνει διάλογος με τις άλλες παρατάξεις.

2. Περί του δήθεν «παλαιοημερολογιτικού οικουμενισμού»

Ο όρος «παλαιοημερολογιτικός οικουμενισμός» πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, και χρησιμοποιήθηκε από ματθαιϊκούς θεολόγους (Γκουτζίδης, Κοντογιάννης), που πολέμησαν τους ποθούντας την ένωση μεταξύ των μόνο δύο τότε παρατάξεων, ήτοι των φλωρινικών του αρχιεπ. Αυξεντίου και των ματθαιϊκών του αρχιεπ. Ανδρέου, και συγκεκριμένα τους π. Βασίλειο Σακκά, π. Καλλιόπιο Γιαννακόπουλο (μετέπειτα Πενταπόλεως), μοναχό Βίκτωρ Ματθαίου, Κωνσταντίνο Σαραντόπουλο (νυν Αρχιεπίσκοπο Καλλινίκο) και άλλων, οι οποίοι εργάστηκαν ποικιλοτρόπως για την ποθούμενη ενότητα, η οποία όμως απέτυχε (μέσα στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας και με προϋπόθεση την ενότητα μετά των «φλωρινικών», απέκτησαν, από τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, κανονικότητα οι υφ’ ενός χειροτονίες των «ματθαιϊκών» με την χειροθεσία του 1971).
Ο «παλαιοημερολογιτικός οικουμενισμός» λοιπόν, υποτίθεται πως εκφράζει την άποψη ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δεν υφίσταται, όσο υπάρχουν σχίσματα, παρατάξεις και «χώροι» και ότι μόνο με την ένωση αυτών θα μπορεί να υπάρχει. Αυτή η βλάσφημη κατηγορία και εκτός πραγματικότητος χαρακτηρισμός, προσάχθηκε σε όλους όσους, στο παρελθόν ή σήμερα, ήθελαν και θέλουν την ενότητα των Ορθοδόξων. Όμως φανερώνεται ότι ο φανταχτερός αυτός όρος, είναι στην πραγματικότητα μια φούσκα, αφού εμείς ποτέ δεν υποστηρίξαμε ότι δεν υπάρχει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία (αφού αυτήν ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως), λόγω σχισμάτων. Σε αυτό το πλανεμένο συμπέρασμα πέφτουν όσοι συγχέουν την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού (που περιλαμβάνει και την «παράταξη» του Απολλώ και την «παράταξη» του Κηφά ή όπως θα δούμε παρακάτω, σε άλλη χρονική περίοδο και διαφορετικό τόπο, και την «παράταξη» του Μελετίου και την «παράταξη» του Παυλίνου), με την διοικητική έννοια της Εκκλησίας, ήτοι «Εκκλησία της Ελλάδος», «Εκκλησία της Σερβίας» κ.ο.κ. Θέτουν πολλοί λοιπόν το παραπλανητικό ερώτημα: «και ποια είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στην Ελλάδα;», λες και αυτή περιορίζεται από τις εκάστοτε ιδιαίτερες χρονικές και τοπικές συνθήκες ή λες και η κάθε φατρία που αυτοαποκαλείται Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, σημαίνει ότι είναι κιόλας.
Άρα εμείς δεν μιλάμε για κλάδους ή για συνόδους που εννούμενες θα δημιουργήσουν την δήθεν ανύπαρκτη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά για την αναγκαιότητα ενώσεως εκείνων των συνόδων και τμημάτων του σώματος της Εκκλησίας, που ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας και συναποτελούν το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα, για του οποίου την ενότητα αγωνιζόμαστε.
Επομένως, η έγκληση για δήθεν «παλαιοημερολογιτικό οικουμενισμό», πέφτει στο κενό.

3. Οι Πατέρες για την ενότητα των Ορθοδόξων

Αξίζει να μελετήσει κανείς τα κείμενα των Καππαδόκων Πατέρων Μεγάλου Βασιλείου και Γρηγορίου του Θεολόγου για το λεγόμενο «Αντιοχειανό σχίσμα»(2), που είχε διχάσει τότε τους Ορθοδόξους. Εκεί μπορεί να αντλήσει κανείς πολλά διδάγματα για το ζήτημα που μας απασχολεί, χωρίς φυσικά να κατηγορήσει κανείς τους Πατέρες για «οικουμενισμό». Παραθέτω μερικά αποσπάσματα, δίνοντας έμφαση σε μερικά σημεία (περισσότερα στην Ελληνική Πατρολογία του Migne, τόμ.29-32 έργα Μεγάλου Βασιλείου και τομ. 35-38 έργα Γρηγορίου Θεολόγου).



Από τις επιστολές του Μεγάλου Βασιλείου:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 65, «ΑΤΑΡΒΙΩ»

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 67, «ΑΘΑΝΑΣΙΩ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ»

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 70, ΑΝΕΠΙΓΡΑΦΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 90, ΤΟΙΣ ΑΓΙΩΤΑΤΟΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙΣ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΔΥΣΕΙ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 258, ΕΠΙΦΑΝΙΩ ΕΠΙΣΚΟΠΩ

 

Από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο:

ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ Β΄, ΛΕΧΘΕΙΣ, ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΕΙ, ΕΠΙ ΤΗ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΤΩ ΛΑΩ ΦΙΛΟΝΕΙΚΙΑ, ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΙΝΩΝ ΔΙΕΝΕΧΘΕΝΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ

Κλείνοντας την μικρή αυτή απάντηση, εύχομαι στους αδελφούς πνευματική και σωματική υγεία, φωτισμό και κάθε αγαθό παρά Κυρίου του Θεού μας, ευχόμενος την κατά Θεόν ενότητα, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αν ακολουθήσουμε όλοι μας το του Ναζιανζηνού «ηττηθώμεν, ίνα νικήσωμεν»!

(1)Ο όρος «παράταξη» χρησιμοποιείται για να δηλώσει το «Μέρος» ή «Τμήμα» του Σώματος της Εκκλησίας.

(2)Στην τοπική εκκλησία της Αντιοχείας, υπήρχαν τότε δύο «παρατάξεις» με δύο ορθοδόξους επισκόπους στην ίδια επισκοπή, τον Άγιο Μελέτιο, τον οποίο δεχόντουσαν οι Εκκλησίες της Ανατολής (και οι πατέρες Μέγας Βασίλειος και Γρηγόριος Θεολόγος) και τον Παυλίνο, τον οποίο δεχόντουσαν οι Εκκλησίες της Αιγύπτου και της Δύσης (και ο Μέγας Αθανάσιος).

ΠΗΓΗ »ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ »ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ΄΄

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΘΕΜΑ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Π. ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

View this document on Scribd

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΨΑΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (Μια άγνωστη πτυχή της ζωής του)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ »ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΔΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ!

Ο Τάκης Καλογερόπουλος στο «Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής» (2001) γράφει για τα τελευταία χρόνια του Κωνσταντίνου Ψάχου: «Όμως κατόπιν, ο σοφός και μουσικότατος αυτός Έλληνας αφέθηκε στάσιμος επί σειρά ετών στον ίδιο βαθμό και πέθανε (τυφλός και λησμονημένος) χωρίς ποτέ είτε να προαχθεί τιμητικά σε Διευθυντή είτε να προσληφθεί ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο σε ειδικά θεσπισμένη γι’ αυτόν έδρα εθνομουσικολογίας (παρά τις σχετικές επίμονες προσπάθειες του Μ. Καλομοίρη) είτε τέλος (όπως θα εξυπακουόταν σε όποια ευνομούμενη Πολιτεία) να εκλεγεί Ακαδημαϊκός, ως ελάχιστη ηθική ανταμοιβή για την κολοσσιαία εθνική του προσφορά, από την οποία ακόμα αντλούμε φως και ελπίδα».

Ίσως ένας λόγος που ο Ψάχος αδικήθηκε και αφέθηκε στάσιμος τα τελευταία χρόνια της ζωής του να ήταν η στάση του απέναντι στην αντικανονική ημερολογιακή αλλαγή που προέβη η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1924, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Πλαστήρα.

Δεν γνωρίζω, από τη μέχρι στιγμής έρευνά μου, αν μετά την αλλαγή παρέμεινε με το παλαιό ημερολόγιο, αλλά τα στοιχεία που αποκόμισα, βασιζόμενος στον τύπο της εποχής, δείχνουν ότι ήταν τουλάχιστον φίλα προσκείμενος στον αγώνα των παλαιοημερολογιτών.

Αφορμή για την έρευνα στάθηκε μία επιστολή του Ψάχου που δημοσιεύει ο καθηγητής θεολόγος –κοινωνιολόγος Δρ. Γεώργιος Μουστάκης στο βιβλίο του «Το ογδοντάχρονο μαρτυρικό συναξάριο παλαιοημερολογιτών 1924-2004» (2004), την οποία παραθέτω αυτούσια.

Η παραπάνω επιστολή μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Στα δεκαπέντε περίπου χρόνια που ασχολούμαι με την έρευνα των πηγών και της ιστορίας της βυζαντινής μουσικής, ως ιεροψάλτης, δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου κάτι τόσο σημαντικό. Βέβαια με τον Ψάχο είχα ασχοληθεί ελάχιστα, κυρίως πάνω στην έρευνά μου για τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Ιάκωβο Ναυπλιώτη, και μάλιστα μουσικώς διαφωνούσα και διαφωνώ σε πολλά με τις θεωρίες του. Όμως, πέρα από τις τυχόν διαφωνίες κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρόκειται για μεγάλη μουσική προσωπικότητα και η εμπλοκή του σε ένα τέτοιο ζήτημα, χρήζει σοβαρής έρευνας.

Έτσι ανέτρεξα στον τύπο της εποχής. Στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ (22-7-1928) ανακάλυψα μία προκήρυξη υπέρ του παλαιού ημερολογίου την οποία υπογράφουν μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων (όπως ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης) και ο Κωνσταντίνος Ψάχος. Την παραθέτω και αυτή αυτούσια.

Η δράση όμως του αείμνηστου Ψάχου δε σταματά εκεί. Παίρνει μέρος σε δίκες παλαιοημερολογιτών ως μάρτυρας υπεράσπισης,

ενώ ταυτόχρονα ως ιδρυτικό στέλεχος αρθρογραφεί στο πρώτο επίσημο έντυπο των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος με τίτλο «Η Φωνή της Ορθοδοξίας»

προσφέροντας επιχειρήματα στο οπλοστάσιο των ακολουθούντων το παλαιό ημερολόγιο.

Σε επόμενο άρθρο μου ευελπιστώ να βρω και να ανεβάσω αυτούσια τα κείμενα που έγραψε ο Κωνσταντίνος Ψάχος στο εν λόγω περιοδικό. Για να προλάβω τους κακοπροαίρετους ο σκοπός της ενασχόλησής μου με το θέμα είναι η παρουσίαση των γεγονότων του εορτολογικού σχίσματος, του οποίου τα αποτελέσματα βιώνουμε σήμερα οι Ορθόδοξοι Έλληνες, μέσα από τη ζωή και το έργο μεγάλων προσωπικοτήτων, προς προβληματισμό όλων των υγειών δυνάμεων της Εκκλησίας μας είτε ακολουθούντων το παλαιό είτε το νέο ημερολόγιο. Είθε ο Κύριος να μας αξιώσει του θαύματος της εν αληθεία ενότητος. Γένοιτο!

ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ – Κ. ΨΑΧΟΥ

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΚΡΙΠ ΣΤΙΣ 12-1-1929)

ΠΗΓΗ »ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ

Είς τις ημέρες μας παρατηρείται ενα φαινόμενο το οποίο θα το ονομάζαμε ώς »παλαιοημερολογίτικη φοβία»! Εννοώ ότι στους κύκλους των αντιοικουμενιστών ενώ υπάρχει κάποιου είδους »αντίδραση» κατά του Οικουμενισμού, συνάμα όμως δημιουργείται πληθώρα κειμένων κατά των παλαιοημερολογιτών, λές και ο κίνδυνος είς τις ημέρες μας είναι οι παλαιοημερολογίτες, οι ολιγάριθμοι αγράμματοι (όπως χλευαστικώς τους ονομάζουν). Αναρωτιέμαι τι φοβούνται αυτοί οι »αντιπαλαιοημερολογίτες» απο κάποιους οι οποίοι είναι μετρημένοι είς τα δάκτυλα; (κατά την άποψή τους). Αναφέρομαι σε ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε τελευταία γράφοντας για άλλη μια φορά παλαιές απόψεις οι οποίες αποτελούν αναμασημένη τροφή, και ενώ ήδη έχουν απαντηθεί συνεχίζουν να δημοσιεύονται οι ίδιες αυτές παλαιές απόψεις. Θα λάβουν λοιπόν και τις ίδιες απαντήσεις αφού οι ίδιοι δημοσιεύουν και τις ίδιες παλαιές απόψεις.
Θεολόγος λοιπόν αναφέρει ότι

<< (Οι παλαιοημερολογίται) έσχισαν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου, οι οποίοι βρίσκονται ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας και ΕΚΤΟΣ της χάριτος>>.

Πρώτη ασυναρτησία λοιπόν. Εμείς απαντάμε και συνάμα ερωτούμε, πως γίνετε άραγε αυτοί οι οποίοι έμειναν ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ είς τάς παραδόσεις να σχίσουν τον χιτώνα του Κυρίου; Αυτοί που σχίζουν την Εκκλησία, είναι όσοι ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝ τα όρια που μας παρέδωσαν οι άγιοι πατέρες. Δηλαδή σχίσμα δημιουργούν όσοι πράττουν ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ και όχι όσοι μένουν ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΙ και ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ είς τα ζητήματα της πίστεως και των παραδόσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Και συνεχίζει λέγοντας

<<Μοιάζουν με τους εργάτες της Κιβωτού του Νώε οι οποίοι έκαναν ένα καλό, δούλεψαν σαν μαραγκοί για να χτιστεί η Κιβωτός και οι ίδιοι έμειναν έξω και πνίγηκαν από τον κατακλυσμό>>.

Δεύτερη ασυναρτησία. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε σε ποιό εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται εργάτες οι οποίοι δούλεψαν ώστε να χτιστεί η Κιβωτός, διότι είς την Π.Δ. ουδόλως αναφέρεται δημιουργία της Κιβωτού απο κάποιους εργάτες!!! Εκτός εάν ο έν λόγω θεολογός βλέπει πολλές αμερικάνικες ταινίες που εξιστορούν την ιστορία της Π.Δ.

<<Θα τους παρακαλέσουμε, λοιπόν, με την εν Χριστώ αγάπη, που μας συνδέει με κάθε ανθρώπινη ψυχή – πολλώ μάλλον με ανθρώπους που έχουν ζήλον ου κατ’ επίγνωσιν για την Ορθοδοξία-, να επιστρέψουν στην Εκκλησία (την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολικη Εκκλησία) επειδή εκτός των κόλπων Της η σωτηρία είναι αδύνατη. Είναι προς τιμήν τους ότι διακρίνουν τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού. Καταλογίζεται στο ενεργητικό τους η προσπάθεια να κατηχήσουν ορθόδοξα το λαό αλλά ας μην ξεχνούν ότι οι άνθρωποι σώζονται ΜΟΝΟΝ στην Εκκλησία>>.

Τρίτη ασυναρτησία. Γράφει περί επιστροφής των παλαιοημερολογιτών είς την Εκκλησία διότι έκτός των κόλπων της δεν υπάρχει σωτηρία. Οι άνθρωποι όντως σώζονται ΜΟΝΟΝ είς την Εκκλησία, αλλά στην Εκκλησία η οποία κρατάει ΑΝΟΘΕΥΤΗ, ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗ, και ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ την ορθόδοξο πίστη. Ο καθένας άς αναλογισθεί, κρατούν όντως ΑΝΟΘΕΥΤΗ, ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗ και ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ την ορθόδοξο πίστη όσοι προέρχονται έκ του νέου ημερολογίου; Και αναφέρω »έκ του νέου» έναντι των ανθρώπων »έκ του παλαιού».
Πως πραγματοποιείται αυτό όταν ήδη συμμετέχουν είς το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών (Αιρέσεων), όπου και αναφέρεται ότι απαραίτητη προυπόθεση συμμετοχής είς το Π.Σ.Ε. είναι η ΙΣΟΤΗΤΑ μεταξύ των Εκκλησιών=αιρέσεων; Είναι ίση η Ορθοδοξία έναντι των αιρέσεων; Δυστυχώς όμως όχι μόνο συμμετέχουν, αλλά τυγχάνει να είναι και ΙΔΡΥΤΙΚΑ μέλη!!!
Πως πραγματοποιείται ακόμη όταν έχει γίνει ΑΡΣΙΣ των αναθεμάτων κατά του Παπισμού επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, κατά παράβαση των Κανόνων της Εκκλησίας, χωρίς να υπάρξει αντίδρασις (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων); αλλά το αποδέχτηκαν σιωπηλώς <<άχρι καιρού>> όπως αναφέρουν και οι ίδιοι; Και εάν δεν την αποδέχονται, διατί δεν την ανακαλούν είς τις ημέρες μας;
Πως πραγματοποιείται ακόμη όταν οι ΚΕΦΑΛΕΣ της Εκκλησίας επί το πλείστον είναι φιλοοικουμενιστές και φιλοπαπικοί; Σε ποιά Εκκλησία θα »επιστρέψουν» οι του παλαιού; Μήπως να επιστρέψουν μνημονεύοντας τους οικουμενιστάς επισκόπους; Μα αυτό θα ήταν τραγική αντίφασις!!! Απο την μία να διαφωνείς με τους οικουμενιστάς και να γράφεις πληθώρα κειμένων εναντίον τους, και απο την άλλη να τους μνημονεύεις ώς ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!!! Δεν γνωρίζει ο έν λόγω θεολόγος ότι το μνημόσυνο αιρετικού επισκόπου εστί μολυσμός κατά τους λόγους του αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου; Πώς μνημονεύεις αιρετικό επίσκοπο αλλά συνάμα τον θεωρείς αιρετικό; Πως κοινωνείς μαζί του απο την στιγμή που εσύ ο ίδιος δεν τον αναγνωρίζεις;; και ζητάς και απο τους παλαιοημερολογίτας να κάνουν το ίδιο;

Συνεχίζει αναφέροντας περί της θείας Χάριτος και λέγει τα εξής

<<Αλλά μήπως έχουν (Χάριν) οι σχισματικοί; Ασφαλώς και δεν υπάρχει χάρις ή ιερωσύνη στον Παπισμό και στις άλλες αιρετικές ομολογίες αλλά ποια χάρη ή ιερωσύνη ή μυστήρια έχουν οι σχισματικοί οι οποίοι έσχισαν τον άρραφο χιτώνα της Εκκλησίας και μάλιστα για ένα τόσο ασήμαντο θέμα όπως είναι η διόρθωση του ημερολογίου; Το ακόμη χειρότερο: Ενώ οι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες είναι λαλίστατοι – και καλά κάνουν για τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού – δεν μας εξηγούν βάσει ποιας λογικής ή βάσει ποιας θεολογίας αποσιωπούν τις δικές τους βλασφημίες εναντίον του Αγίου Πνεύματος; Γιατί δεν αναφέρουν ότι δεν αναγνωρίζουν ιερωσύνη και μυστήρια στους Ορθόδοξους. Γιατί αποσιωπούν ότι θεωρούν το Αγιο Χρίσμα απλό λαδάκι (γι’ αυτό και αναμυρώνουν όσους προσχωρούν στις κάστες τους); Γιατί παρασιωπούν (ω! της βλασφημίας τους το μέγεθος!) ότι θεωρούν τον άρτο και τον οίνο της θείας Κοινωνίας που τελούν οι κληρικοί μας ως ψωμί και κραρί και όχι ως Σώμα και Αίμα Χριστού; Γιατί αποσιωπούν ότι δεν βρίσκονται σε κοινωνία με καμιά Ορθόδοξη Εκκλησία; Αρα ότι είναι εξίσου απαράδεκτοι όσο και οι αιρετικοί αφού και οι δύο βρίσκονται ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας!>>

Τέταρτη ασυναρτησία. Εκτός απο θεολόγος, ό έν λόγω κύριος έγινε απο μόνος του και σύνοδος!!

Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι την ‘Εκκλησίαν τού Χριστού ίδρυσαν επί της γης οι θείοι Απόστολοι εφοδιάσαντες και οπλίσαντες Αυτήν με την δύναμιν του Θεού και την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, την μεταδιδομένην εις τους πιστούς δια τών Αγίων Μυστηρίων. Συνεπώς μόνον ούτοι δικαιούνται να συστήσουν η να καταργήσουν ήτοι να κηρύξουν αιρετικήν, η σχισματικήν μιαν εκκλησίαν εκτρεπομένην της Ορθοδόξου πίστεως και να καταστήσωσιν άκυρον, ήτοι ανενέργητον την χάριν τού Χριστού και την άγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν των Μυστηρίων αυτής. Το δικαίωμα τούτο, ήτοι τού ίδρύειν και καταλύειν μίαν ‘Εκκλησίαν οι Θείοι ‘Απόστολοι μετέδωκαν εις τους μαθητάς αυτών, και ούτοι εις τους διαδόχους των, και ούτω δια τής αλληλoδιαδoχίας το δικαίωμα τούτο περιήλθεν εις την εξουσίαν τής Μίας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής ‘Εκκλησίας. Κατά την θεμελιώδη ταύτην τής ‘Ορθοδόξου Ανατολικής ‘Εκκλησίας αρχήν, μία ‘Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής άγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη συστηθή η αναγνωρισθή ύπο της καθόλου ‘Ορθοδόξου ‘Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την άγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, όταν Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθή αίρετικη ή Σχισματική ύπο της ΟΛΗΣ ‘Εκκλησίας, ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει ή Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πάς γράφει όπως εσύ ότι στερείται Μυστηρίων! Τελείς έργο Συνόδου αδερφέ μου;

Πότε τα μυστήρια τινός θεωρούνται άκυρα; Όταν αποκηρυχθή παρά της Ορθοδοξίας έν ομονοία. Επί τούτου η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος, διά του προέδρου ταύτης αγίου Ταρασίου, λέγει <<Εάν δέ συνοδική εκφώνησις γένηται>>, ήτοι συνοδική καταδικαστική απόφασις εναντίον της αιρέσεως, <<και ομόνοια των Εκκλησιών επί ορθοδοξία>> τότε <<ο τολμών απο των βεβήλων αιρετικών >> της αιρέσεως ταύτης <<χειροτονείσθαι>> τη καθαιρέσει υποπεσείται.
Κατάκρισις της αιρέσεως υπό των Εκκλησιών έν ομονοία <<επί ορθοδοξία>>, η καταδίκη αυτής υπό γενικής Συνόδου της Ορθοδοξίας πάλιν εν ομονοία <<επί ορθοδοξία>> καθιστά άκυρα τα μυστήρια ταύτης. Αλλά και δίκιο να είχες πάλι θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι τα δε μέχρι τελεσίδικης καταδίκης του (του ιερωμένου όπου πέφτει εις αίρεσιν ή σχίσμα) τελούμενα μυστήρια είναι ισχυρά, καθ ότι αυτός ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ενεργεί ταύτα, ακόμη και με αναξίους ήτοι <<εί καί αυτοί είεν ανάξιοι, διά το σωθήναι τον λαόν>> (Ιωάν. Χρυσοστόμου, PG. 62, 610).
Αυτό λέγει και η Ζ΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος με τον πρόεδρον της, τον πολύν Άγιον Ταράσιον, μετά από πολύ διεξοδική διερεύνηση του θέματος, προκειμένου περί του θείου Μυστηρίου της Ιερωσύνης και τονίζει τα εξής <<Τι λέγετε περί Ανατολίου (Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως); Ούχι έξαρχος (Πρόεδρος) της Αγίας τετάρτης (Οικουμενικής) Συνόδου εγεγόνει; Και ιδού υπό Διοσκόρου του Δυσεβούς εκεχειροτονήτο, παρόντος και Ευτυχούς (του αιρεσιάρχου). Και ημείς γούν δεχόμεθα τούς από αιρετικών χειροτονηθέντας, ως και Ανατόλιος εδέχθη (εγένετος δεκτός απο την Δ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον). Και αύθις αληθώς φωνή Θεού έστιν, οτι ούκ αποθανούνται τέκνα υπέρ πατέρων, άλλ έκαστος τη ιδία αμαρτία αποθανείται και ότι έκ του Θεού η χειροτονία>> (Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου, mansi, 12, 1042) τούτων.
Συνεπώς και τα τελούμενα δι αυτών θεία Μυστήρια, εφ όσον κατά τα άλλα τελούνται κανονικώς.
Και αυτά ισχύουν μέχρι της τελεσιδίκου κατακρίσεως και αναθεματισμού της κηρυττομένης αιρέσεως.
Έάν δέ συνοδική εκφώνησις γένηται ήτοι εκδοθή και ανακοινωθή απόφασις Οικουμενικής η Οικουμενικήν ισχύν εχούσης Συνόδου, κατακρίνουσα και αναθεματίζουσα την αίρεσιν και τούς αιρετικούς, τότε δεν έχουν θείαν Χάριν και Θεία Μυστήρια του Χριστού.

Περί Ιερωσύνης και λοιπών όπου γράφει, ό ίδιος ο ηγέτης των παλαιοημερολογιτών αναφέρει

<< Εις την ΠΡοκειμένην περίπτωσιν οί κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν’ αποκηρύξουν τον πρώτον εξερχόμενον των όρίων των παραδόσεων καΙ να διακόψωσι πασαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ’ αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης καΙ να καταγγείλωσιν αυτόν εις πανορθόδοξοιν Σύνοδον, μόνην άρμοδίαν να δικάση και να καταδικάση αυτόν και να κηρύξη αίρετικον η σχισματικόν. Τούτο επράξαμεν και ήμείς στοιχούντες τοίς θείοις και ίεροίς κανόσι και δη τώ 15ώ της ΑΒ’ Οικουμενικής. «Αν δε ήμείς απερχόμενοι εις εξορίαν (ονομάσαμεν τον αρχιεπίσκοπον ‘Αθηνων σχισματικόν και την Έκκλησίαν τής Έλλάδος σχισματικήν, την λέξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν ο υ χ ι ύπο την εννοιαν ύφ’ ην μεταχειρίζεται ταύτην η ‘Εκκλησία ϊνα σημάνη την απόσχισιν εκ της ‘Ορθοδόξου ‘Εκκλησίας και την συνεπεία ταύτης αποξένωσιν της χάριτος τού Χριστού και τών μυστηρίων, αλλ’ υπό την έννοιαν δτι ο αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνών δια της έορτολογικης καινοτομίας απέσχισεν έαυτον και την ακολουθούσαν αυτώ Ιεραρχίαν των λοιπών ορθοδόξων ‘Εκκλησιων εις τον έορτασμον των έορτων και την τήρησιν των νηστειών. H απόσχισς αϋτη του Μακαριωτάτου και της ακολουθούσης Αυτώ Iεραρχίας παρέχει εις ημάς το δικαίωμα να διατυπώσωμεν την προσωπικην και όλως ατομικην ημών γνώμην, ότι ο Μακαριώτατος και οι ακολουθούντες αυτώ αρχιερείς ως διασπάσαντες εν επιγνώσει την ένότητα της καθόλου ‘Ορθοδόξου ‘Εκκλησίας εις τον ταυτόχρονον έορτασμον τών έορτων και την ταυτόχρονον τήρησιν των νηστειων, κατέστησαν δ υ ν ά μ ε ι μόνον ουχι δε και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες ύπο τας αράς και τα αναθέματα ατινά εξετόξευσαν οι θείοι πατέρες των 7 ΟΙκ. Συνόδων εναντίον τών αθετούντων τας παραδόσεις και των μετακινούντων τα αιώνια όρια άτινα έθηκαν οι πατέρες ημών. ‘Αλλ’ ο Μακαριώτατος και οι ομόφρονες αυτώ αρχιερείς τότε μόνον θα καταστώσιν και ενεργεία έκπτωτοι της θείας χάριτος και αλλότριοι τού ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι κηρυχθώσι τοιούτοι και ενεργεία σχισματικοί ύπο πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης προς τούτο κατα τα θέσμια της Ορθοδόξου ‘Ανατολικης ‘Εκκλησίας. Τούτου ενεκα και οι θείοι ‘Απόστολοι και οι θεοφόροι πατέρες προμηθούμενοι της ψυχικής σωτηρίας των πιστών, των εξ αγνοίας και καλή τη πίστει ακολουθούντων την πλάνην του αρχηγού της ‘Εκκλησίας, δεν εξήρτησαν εκ της άποφάσεως του πρώτου, αλλ’ εκ της αποφάσεως πανορθοδόξου συνόδου το πνευματικόν συμφέρον των πιστών οίτινες, τότε μόνον καταδικάζονται εις την στέρησιν της Θείας Χάριτος των Μυστηρίων και τον πνευματικόν θάνατον, όταν και μετα την κήρυξιν τού αρχηγού ως αιρετικού η σχισματικού ύπο πανορθοδόξου συνόδου, εξακολουθώσι την μετ’ αυτού επικοινωνίαν, δεχόμενοι την ευλογίαν αυτού ως αληθούς και ‘Ορθοδόξου ποιμένος (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡ.ΦΛΩΡΙΝΗΣ Χρυσοστόμου προς τον Θεοφιλέστατον Έπίσκοπον Κυκλάδων κυρον Γερμανόν Βαρυκόπουλοv, είς άπάντησιν της άπο 20ης Όκτωβρίου 1937 Άνοικτης έπιστολης του δευτέρου. ‘Εν ‘Αθήναις τη 9η Νοεμβρίου 1937)>>.

Αυτά αναφέρει αδερφέ μου ο ίδιος ο ηγέτης των παλαιοημερολογιτών, αντίθετα με αυτά που αναφέρεις εσύ. Εκτός εάν αναφέρεσαι σε καποιους »υποτιθέμενους’ έκ του παλαιού» που ισχυρίζονται ότι είναι παλαιοημερολογίτες και οι οποίοι είναι φανατικοί και ακραίοι. Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα διότι η Σύνοδος των ΓΟΧ έχει αποφανθεί ποιές είναι οι Εκκλησίες της και ποιοί οι Ιερείς της. Καλύτερα θα ήταν να μας πείς βάση της ΕΠΙΣΗΜΟΥ συνόδου των ΓΟΧ ποιός (ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ) γράφει περί ΜΗ έγκυρης θείας Κοινωνίας κλπ. και όχι γράφοντας είς τον αέρα απαντώντας σε αθεολόγητα σχόλια κάποιου »αγνώστου» όπου θα ισχυρίζεται ότι είναι και παλαιοημερολογίτης!!!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

Οικουμενιστικά παραληρήματα »συντηρητικών ορθοδόξων»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Κ.ΚΩΣΤΑ Χ. ΝΑΥΠΛΙΩΤΗ

Κυκλοφόρησε ενα άρθρο το οποίο έχει ως τίτλο »ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΑΠΟΣΧΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ». Το κείμενο αυτό, δυστυχώς, θα το χαρακτηρίζαμε ως παραπλανητικό διότι λέγει την μισή αλήθεια και όχι ολόκληρη.
Συγκεκριμένα αναφέρει

«Οι παλαιοημερολογίτες ισχυρίζονται ότι απεκόπησαν από την Εκκλησία της Ελλάδος λόγω του ότι από το 1920 κηρύσσεται δήθεν η αίρεσις του Νεοημερολογιτικού Οικουμενισμού, εφόσον δια της πατριαρχικής Εγκυκλίου του 1920 «ομολογείται επίσημα πλέον και για πρώτη φορά ότι υπάρχουν και άλλες «εκκλησίες» εκτός της Ορθόδοξου».

Τούτο δεν είναι αληθές. Οι παλαιοημερολογίτες δεν διέκοψαν το μνημόσυνο διότι εκηρυσσόταν η αίρεσις του Οικουμενισμού, αλλά διότι το ημερολόγιο εχρησιμοποιήθη ως το ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ πρός την ποθητή Κοινωνία των Εκκλησιών, όπως ομολογούσαν και οι ίδιοι (βλ.τα άρθρα μας Η ΣΧΕΣΙΣ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ). Η γνωστή Εγκύκλιος του 1920 εις το 1ο άρθρο της ανέφερε ότι το ημερολόγιον πρέπει να χρησιμοποιηθή δια τον ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (εννοούσαν τις τότε δυτικές αιρέσεις) «δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών».

«Κατά τις πρώτες δεκαετίες του σχίσματος ο ηγέτης των Ζηλωτών πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος (και φυσικά και οι ίδιοι) υποστήριζε, ότι διατελεί εν ακοινωνησία προς την «καινοτομήσασαν ιεραρχίαν προσωρινώς δια κανονικούς λόγους» -το εορτολογικό ζήτημα- και ποτέ για δογματικούς λόγους. Μέχρι δε τον θάνατό του (1955) ωμιλούσε για την παρανομία της αντικαταστάσεως του Ιουλιανού ημερολογίου και ποτέ για διακήρυξι αιρέσεως Οικουμενισμού η θεωρίας των κλάδων (δια της Εγκυκλίου του 1920). Είναι αδύνατο να εκηρύσσετο αίρεσις επί τριάντα έτη και να μη το είχε αντιληφθή! »

Τούτο πάλι δεν είναι αληθές. Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος πολλάκις εις τα άρθρα του ετόνιζε την πλευρά της ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ του ημερολογίου. Συχνά αναφερόταν εις τις Συνόδους των ετών 1583, 1587, 1593 διότι το εχαρακτήρισαν ως αίρεσιν και καινοτομία της Πρεσβυτέρας Ρώμης (βλ. τα άρθρα μας »ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»). Επίσης να τονίσουμε ότι ο πρ. Φλωρίνης συνεχώς ανέφερε ότι η καινοτομία του ημερολογίου προσκρούει και εις αυτό το Σύμβολον της Πίστεως και συγκεκριμένα εις το άρθρο »ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ».
Έγραφε ο ίδιος «ό Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος απέκρυψε από την Σύνοδον της Ιεραρχίας την διαμαρτυρίαν, ην άπηύθυνεν εις Αυτόν ως έμπνευστήν και πρωτεργάτην της ημερολογιακής καινοτομίας, ό αείμνηστος Πατριάρχης ‘Αλεξαν)ρείας Φώτιος, χαρακτηρίσας αυτήν ως Δογματικώς και Κανονικώς άποκρουστέαν και άπόβλητον», «ό Μακαριώτατος και οι οπαδοί του έχωρίσθησαν, παρά την ρητήν άπαγόρευσιν των θείων και ιερών Κανόνων (56^ος της 6^ης Οικ., 19^ος της έν Γάγγρα και 17^ος της έν Λαοδικεία) διά της αποδοχής του νέου ήμερολογίου άπό τους Όρθοδόξους και συνεορτάζουσι μετά των έτεροδόξων τάς έορτάς του Αγίου Δωδεκαημέρου και πάσας τάς ακίνητους τοιαύτας των Αγίων Άποστόλων και της Θεομήτορος»(ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ).
Ακόμη έγραφε ο ίδιος «Νύν προβαίνομεν εις τό νά άποδείξωμεν ότι τό Εκκλησιαστικόν ήμερολόγιον έχει άμεσον μέν σχέσιν μέ τάς παραδόσεις καί τήν θείαν λατρείαν, έμμεσον δέ τοιαύτην καί μέ τό Δόγμα τής μιας Αγίας, Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας καί τόν Πασχάλιον Κανόνα τής Εκκλησίας.
Έκκλησιαστικήν παράδοσιν βεβαίως άποκαλούμεν πάσαν άγραφον διδασκαλίαν ην παρελάβομεν παρά τών Πατέρων τής Εκκλησίας, ήτις διά μέσου τών αιώνων έτηρήθη ύπό πασών τών όρθοδόξων Εκκλησιών αλώβητος καί αναλλοίωτος, άποκτήσασα ούτω δύναμιν καί ισχύν νόμου έν τή συνειδήσει τών Εκκλησιών καί τών Χριστιανών. Ούτω καί ή καθιέρωσις τού Ιουλιανού ήμερολογίου έπί τή βάσει τής εαρινής ισημερίας τού οποίου συνετάχθη καί ο Πασχαλιάς Κανών ύπό τής Αης Οικουμενικής Συνόδου, ώς καί ό σεβασμός τούτου ύπό τών 7 Οικουμενικών Συνόδων καί τής αιωνοβίου πράξεως τής Εκκλησίας, απετέλεσε μίαν Έκκλησιαστικήν παράδοσιν ην έσεβάσθησαν και διετήρησαν άναλλοίωτον καθ’ όλους τους διαρρεύσαντας αιώνας άπασαι αί ορθόδοξοι Έκκλησίαι. Τούτου ένεκα ή άθέτησις καί παραβίασις του Ιουλιανού εορτολογίου είναι άθέτησις καί παραβίασις μιας Εκκλησιαστικής παραδόσεως καί επομένως υπόκεινται οί άθετούντες αυτήν εις τό ανάθεμα τής Ζης Οικουμενικής Συνόδου, ορίζουσα έν τή 8η Αυτής πράξει τά εξής: «είτις παράδοσιν έκκλησιαστικήν έγγραφον ή άγραφον άθετεί ανάθεμα» καί άλλαχού «Μή καινοτομίαν καί άφαίρεσιν ποιείσθαι τής ευσεβώς εν ημιν κεκρατηκυίας συνήθειας. Τά γάρ παραδοθέντα έν τή Καθολική Εκκλησία ούτε προσθήκην ούτε μείωσιν επιδέχεται. Μεγίστη γάρ τόν προστιθέντα ή αφαιρούνται τιμωρία δεσμοί· έπικατάρατος γάρ φησίν ός μετατίθησιν όρια Πατέρων αυτού». (Ζη Οικ. Σύνοδος πράξις 8η). Τό ημερολόγιον έχει σχέσιν καί προς τόν ύπό τής Αης Οικουμενικής Συνόδου καθιερωθέντα Πασχάλιον Κανόνα, διότι όπως ούτος συνταχθή ελήφθη ώς βάσις καθώς καί ανωτέρω ελέχθη ή ισημερία τού Ιουλιανού ημερολογίου, έφ ω καί πάσα μεταβολή τού Ιουλιανού εορτολογίου θίγει κατ ανάγκην καί τόν ένιαύσιον κύκλον τών εορτών τών Ευαγγελικών καί Αποστολικών περικοπών καί τόν καθορισμόν τών νηστειών, καί δή τής τών Αγίων Αποστόλων, ήτις ενίοτε εξαφανίζεται τελείως μέ τήν έφαρμογήν τού νέου ημερολογίου. Ό καθορισμός δέ πάντων τούτων έγένετο ύπό τών Πατέρων τής Εκκλησίας έπί τή βάσει τού Πασχαλίου Κανόνος, όστις όσω καί αν δέν θίγεται βεβαίως εις τήν έορτήν τού Πάσχα καί τών έξ» αυτού εξαρτωμένων κινητών εορτών, αίτινες εορτάζονται καί ύπό τών νεοημερολογιτών κατά τό Ίουλιανόν ήμερολόγιον, ούχ’ ήττον σαλεύεται εις αυτήν τήν βάσιν του διότι αί νεοημερολογιακαί Εκκλησίαι, εκτός του ότι αναγκάζονται νά έχωσι δυο ημερολόγια, ήτοι τό παλαιόν διά τό Πάσχα καί τάς κινητάς έορτάς, καί τό νέον διά τάς ακίνητους έορτάς, έορτάζουσι καί τό άγιον Πάσχα ουχί άπαξ τό έτος, ώς ορίζει ή Αη Οικουμενική Σύνοδος καί ό Πασχάλιος Κανών, άλλ’ άπαξ εις έν έτος και 13 ημέρας, αφού αύται γεννώσι τον Χριστόν 13 ημέρας ενωρίτερον ημών καί τόν άνιστώσι μαζί μέ ημάς. Καί ούτω μετά πάροδον αιώνων, αύξανομένης της όιαφορας των ημερών αμφοτέρων τών ημερολογίων θά έλθη καιρός, καθ΄ όν αί καινοτομήσασαι Έκκλησίαι θά έορτάζωσι συγχρόνως Χριστούγεννα καί Πάσχα.
Τό ήμερολόγιον έχει άμεσον σχέσιν καί μέ τήν θείαν λατρείαν διότι, εκτός τής συγχύσεως, ην προκαλεί ή αλλαγή τούτου εις τήν τάξιν τής θείας λατρείας και τού Τυπικού τής Εκκλησίας, διά τής καταργήσεως ιερών ύμνων καί ιερών ακολουθιών, χωρίζει τάς ορθοδόξους Εκκλησίας εις τάς ημέρας τών εορτών καί τών νηστειών καί κάμνει τινάς έξ αυτών νά συνεορτάζωσι καί νά νηστεύωσιν ουχί μετά των άλλων άλλά μετά των Δυτικών Εκκλησιών των κακοδόξων, και Αιρετικών, παρά τήν παράδοσιν τής Μιας, Αγίας, Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας καί τους Ιερούς Κανόνας (156 τής ΣΤ. Οικουμενικής καί τόν 19ον τής έν Γάγγρα), (Ν Γ Άποστολ. Κανών 52, 56 καί 79ος τής ΣΤης Οικ. 37 καί 59 τής έν Λαοδικεία 50 καί 64 τής έν Καρθαγένη). Καί μάλιστα ό 56ος τής ΣΤης Οικ. καί ό 19ος τής έν Γάγγρα ρητώς παραγγέλλουσιν έπί ποινή καθαιρέσεως αφορισμού καί αναθέματος όπως έπικρατή ή αυτή τάξις εις όλας τάς Εκκλησίας, ίνα έορτάζωσι καί νηστεύωσιν όλαι ομού τάς ιδίας ημέρας. Ιδού λοιπόν ή σχέσις τού ημερολογίου καί προς τους ιερούς Κανόνας. Τό έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον όπερ, τό σοβαρώτατον πάντων έχει σχέσιν έμμεσον καί προς αυτό τό Δόγμα τής μιας, Αγίας, Καθολικής καί Αποστολικής Εκκλησίας συνεπεία τής μονομερούς τούτου μεταβολής.
Βεβαίως ή ένότης τού Δόγματος τούτου έγκειται κατ ούσίαν καί βάσιν εις τό ενιαίον τών Δογμάτων τής πίστεως καί τής θείας λατρείας. ‘Αλλ’ ή πίστις καί ή θεία λατρεία δέν είναι μόνον γνώσις καί θεωρία, άλλα καί βίωσις καί πράξις, καί έκδήλωσις. Δι’ ό καί, έφ’ όσον ή κατά θεωρίαν καί γνώσιν μία καί ή αυτή πίστις, καί λατρεία βιούται καί έκδηλούται ύπό τών χριστιανών ουχί κατά τόν αυτόν χρόνον καί τρόπον, άλλ’ έτεροχρόνως καί άνομοιομόρφως ή ιδιότης τού ενιαίου τού Δόγματος μεριζομένου κατά χρόνον καί τρόπον δέν διασώζεται πλέον.
Διότι πώς δύνανται λογικώς καί ορθώς νά άνήκωσιν εις μίαν καί τήν αυτήν Έκκλησίαν οι έχοντες μέν τήν αυτήν πίστιν καί τήν αυτήν θείαν λατρείαν, άλλα μή βιούντες ταύτην καί έκδηλούντες ταυτοχρόνως καί όμοιομόρφως τινών έξ αυτών έορταζόντων καί πανηγυριζόντων διανυόντων εισέτι τό στάδιον τής μετανοίας καί τής νηστείας όπως μετά 13 ημέρας έορτάσωσι τάς έορτάς ταύτας;
Ούτος ακριβώς καί ό κυριώτερος λόγος, δι’ όν οί Πατέρες τής Εκκλησίας, ώρισαν καί διά τών θείων καί ιερών Κανόνων καί έθέσπισαν όπως πάσα μεταβολή καί τροποποίησις ενός θεσμού γενικής Εκκλησιαστικής σημασίας καί εννοίας, μή γίνηται μονομερώς άλλα συγχρόνως ύφ’ όλων τών Έκκλησιών συνερχομένων εις Σύνοδον. Καί τούτο ίνα μή διασπάται ή ένότης αυτών καί ό σύνδεσμος τής ειρήνης τών Χριστιανών» («Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας»).
Ορίστε λοιπόν η απόδειξις δια τους ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ όπου ομιλούσε ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος.

Επίσης δια το ζήτημα του Οικουμενισμού (της τότε ονομαζομένης ΠΟΘΗΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ), ανέφερε ο ίδιος «Οι εμπνευσταί και πρωτεργάται τούτου στερούμενοι δυστυχώς βαθέως ορθοδόξου πνεύματος, εγένεντο εν γνώσει ή ανεπιγνώστως όργανα ξένων επιθυμιών και σκοπών, δι ων επιδιώκεται η διάσπασις της ενότητος των Ορθοδόξων Εκκλησιών και της Ελληνικής ιδεολογίας απο της Ορθοδοξίας.
Η ιδέα της εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου και εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία ως δήθεν τελειοτέρου, συνεζητήθη προ τινών ετών και εις το Εκκλησιαστικόν Συνέδριον, όπερ συνεκάλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος και όπερ κακώς απεκλήθη πανορθόδοξον, διότι δεν αντεπροσωπεύθησαν εν αυτώ παρά μόνον τρείς αυτοκεφάλοι ορθόδοξοι Εκκλησίαι….
Εκείνο όπερ καθιστά ύποπτον την σύγκλησιν του Εκκλησιαστικού τούτου Συνεδρίου είναι ότι παρεκάθισαν εν αυτώ και δύο Κληρικοί ετεροδόξου Εκκλησίας, καθ΄άς έχομεν εξωδίκους πληροφορίας (διότι οι ίδιοι οι γράφοντες δεν εσυμμετείχαν εις αυτό. Μην λησμονούμε ότι ο ΤΥΠΟΣ εκείνης της εποχής δεν είχε την σύγχρονη μορφή που έχει σήμερα εννοώντας την τόσο μεγάλη δυνατότητα όγκου πληροφοριών)…. Έπειτα πως δύναται η εκκλησιαστική αύτη καινοτομία να μην αποτελή λόγον Σχίσματος αφού πραγματικώς αποσχίζει τας καινοτομησάσας Εκκλησίας των άλλων και κάμνει αυτάς να εορτάζωσιν και να νηστεύσωσιν, ουχί μετά των Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά μετά των ετεροδόξων και αιρετικών Δυτικών Εκκλησιών;Τοιαύτα όντως κατετόλμησαν ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, οι δύο ούτοι Λούθηροι της ορθοδόξου Εκκλησίας, οίτινες υπο το πρόσχημα του συγχρονισμού δεν εδειλίασαν ουδ΄ απερρίγησαν να καταπατήσωσιν αποφάσεις πανορθοδόξων Συνόδων και Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας, ίνα προσεγγίσωσι πρός τας Εκκλησίας της Δύσεως δια της ημερολογιακής καινοτομίας επί διασπάσει της Ορθοδοξίας και επ΄ αθετήσει της αιωνοβίου πράξεως της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» (Πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου «Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας»).
Απ’ ότι βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες ο πρ. Φλωρίνης ομιλεί ΞΕΚΑΘΑΡΑ δια ποιόν λόγο έγινε η αλλάγη του εορτολογίου. Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων;;

«Μερικοί Ζηλωταί προφασίζονται, ότι οι Οικουμενισταί κράτησαν εσκεμμένα κρυφή την Εγκύκλιο αυτή επί δεκαετίες. Αυτό φυσικά δεν αληθεύει, διότι η Εγκύκλιος εξεδόθη αμέσως σε ειδικό τεύχος και μάλιστα σε πολλές γλώσσες. Αλλά και αν ακόμη ο ανωτέρω ισχυρισμός ήταν αληθινός, τότε πως είναι δυνατόν να κατηγορούμαστε ως αιρετικοί λόγω μιας Εγκυκλίου, την οποία επί δεκαετίες αγνοούσαμε;»

Αυτό δεν είναι ψεύδος. Η »Εγκύκλιος του 1920» δεν εδημοσιεύθη εις τους πάντες (εννοούμε τον λαό) αλλά ούτε εις όλους τους Ιεράρχες. Οι ίδιοι οι Ιεράρχες δεν εγνώριζαν καν δια το θέμα του εορτολογίου. Αναφέρει ο Δημητριάδος Γερμανός «Εζήτησα τρίς να κατατεθώσι τα έγγραφα των Πατριαρχείων και δεν κατετέθησαν, δια τούτο ουδέ αναγνώσθησαν, ίνα διαφωτισθώ εγώ και η Ιεραρχία».
Εννοεί ότι τέσσερα έτη μετά την εορτολογική καινοτομία του 1924, η Σύνοδος της Ιεραρχίας δεν εγνώριζεν επισήμως τας απαντήσεις των Πατριαρχείων επ΄ αυτής! ( Ε.Ε.Ι., 3, 1533, 1534).
Επίσης να τονίσουμε ότι ουδέποτε η Επίσημη Εκκλησία εχαρακτηρίσθη ως αιρετική, όπως κακώς αναφέρει ο αρθρογράφος, αλλά ως ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ λόγω της αλλαγής του εορτολογίου. Το εορτολόγιο ήταν το ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ της Εγκυκλίου του 1920.

«Αν πράγματι οι παλαιοημερολογίτες θεωρούσαν ΑΙΡΕΤΙΚΗ την Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε να θεωρούσαν ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ και τις υπόλοιπες Εκκλησίες που έρχονταν σε κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος. Αντιθέτως όμως σύμφωνα με το Β’ Διάγγελμα της Συνόδου των Γ.Ο.Χ. κατά το 1935αναγνωρίζουν τα Πατριαρχεία …Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Σερβίας, Πολωνίας, αλλά και το Άγιο Όρος, και Όρος Σινά (!!!) σαν ΟΜΟΔΟΞΑ τους!».

Δεν την θεωρούσαν ΆΙΡΕΤΙΚΗ αλλά ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ όπως προαναφέραμε άνωθεν. Δεν θα μπορούσαν να θεωρήσουν ως ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΕΣ (τότε) τις υπόλοιπες Εκκλησίες-Πατριαρχεία, διότι δεν είχαν χρησιμοποιήσει ούτε αποδεχθεί το νέον ημερολόγιον, μάλιστα ήταν και αντίθετες σε αυτό! Μάλιστα ο πρ. Φλωρίνης βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία μαζί τους δια το ζήτημα του εορτολογίου (βλ. ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ). Εις το Άγιον Όρος έγινε ολόκληρος σάλος!!! Οί Άγιορείται Πατέρες, δέν απεδέχθησαν τήν ήμερολογιακήν καινοτομίαν εις τό σύνολό των (19), πλήν (1) της Βατοπαιδίου, «προς άποτροπήν της οποίας -γράφει ό Μαρώνειας- άλλοι μεν πρόθυμοι είναι, άλλοι δέ καί εύχονται τήν εύκαιρίαν ίνα μαρτυρήσωσιν». (Βλ. Ήμερ. Αγίου «Ορους 1931, Περί έξαρχικής άποστολής Μαρωνείας Ανθίμου σελίς 4).
«Συνεπεία τής τοιαύτης έν Άγίω «Ορει κρατούσης γνώμης καί πεποιθήσεως, ή Ιερά Κοινότης εις ούδεμίαν μέχρι τούδε (σ.σ. 18-3-1927) προέβη ένέργειαν έξ άφορμής τών περί ημερολογίου Πατριαρχικών έγκυκλίων. Έτήρει δέ σιγήν εις όλα τά Πατριαρχικά γράμματα, φρονούσα οτι η αυστηρώς ουδέτερα αύτη στάσις έν τω ήμερολογιακώ ζητήματι… καί χαρακτηρίζει ώς άψογον·».
Έν Άγίω «Ορει «… ή γενομένη διόρθωσις τού ημερολογίου έξακολουθεί νά θεωρήται ύπό τών πλείστων έν ταίς Ίεραίς Μοναίς εξαιρέσει τής Ίερας Μονής Βατοπαιδίου καί ταίς έξαρτήμασιν αυτών ώς καινοτομία, οι δέ συμμορφούμενοι προς τήν σχετικήν άπόφασιν τής Μ. Εκκλησίας, χαρακτηρίζωνται ώς αιρετικοί. Εντεύθεν καί έπαυσε πλέον ή θρησκευτική έπικοινωνία μετά τής Ίεράς Μονής Βατοπαιδίου. Εντεύθεν καί πολλοί άποφεύγουσι νά παραλάβωσι τά έπί τή βάσει αιτήσεως αυτών εκδιδόμενα έγγραφα παρά τής Ιεράς Κοινότητος, ίνα μή βάλωσι μετάνοιαν είς τόν Πρωτεπιστάτην αυτής Προηγούμενον Άνδριανόν, όντα Βατοπαιδινόν. Εντεύθεν καί έπαυσεν ήδη άπό ενός έτους, προσκαλούμένος εις Ίεροπραξίας ύπό τών πλείστων Ιερών Μονών, ό έν τώ «Αθω πρώην Μοσχονησίων, ίερουργήσας έν τή Ιερά Μονή τού Βατοπαιδίου». (Βλ. αυτόθι ώς άνω σελ. 34-35).
Τήν ώς άνω περιγραφομένην πατερικωτάτην στάσιν, τήν οποίαν ήκολούθησε τό σύνολον τών Αγιορειτών Πατέρων τό έτος 1924, κατά τήν άψευδεστάτην είδησιν τού Μαρωνείας Ανθίμου, ακολουθεί καί σήμερον ή Ιερά Μονή Έσφιγμένου καί τό ζηλωτικόν λείμμα άπό τού έτους 1924. Τήν καλήν ταύτην ένστασιν καί όμόνοιαν, έλυσε ό πονηρός έξαρχος «Ανθιμος μέ διάφορα επιχειρήματα, περιοδεύων τάς Ιεράς Μονάς καί τά εξαρτήματα ώς επισκέπτης! Έφοβείτο νά είπη οτι ήτο Πατριαρχικός έξαρχος διότι… θά έκινδύνευε εις αποδοκιμασίαν.
Ίσχυρίσθη τούτος οτι πρόκειται νά συγκληθή Οικουμενική Σύνοδος καί θά έξετασθή άπό αυτήν ή παραδοχή του ή ή άπόρριψίς του (του ημερολογίου). -Διά νά έκπροσωπηθήτε όμως- τους είπε -εις τήν μέλλουσαν Οικουμενικήν Σύνοδον τού έτους 1929 καί νά είπητε τήν γνωμην Σας, είναι ανάγκη νά δεχθήτε τό μνημόσυνον τού Πατριάρχου καί τήν κοίνωνίαν του. Τούτο τό επιχείρημα ύπτίωσε τους δοξομανείς Άγιορείτας καί έδέχθησαν καί έχοροστάτησεν έν Καρυαίς, ειδικώτερον εις τήν Ίεράν Μονήν Φιλόθεου, όπου εκλήθησαν ίερείς καί διάκονοι έξ άλλων Μονών.
Μετά ταύτα, αί Ί. Μοναί, επανέλαβαν τό μνημόσυνον καί τήν Κοινωνίαν μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/πόλεως, μέ τήν δήλωσιν εις έγγραφόν των «οτι θέλουν συμμορφωθή προς τήν άπόφασιν τής Οικουμενικής Συνόδου»… (η οποία δεν έγινε ποτέ!!) Δέν έφαντάζοντο τότε οί Πατέρες οτι αί Έκκλησίαι πού δέν άπεδέχθησαν τήν άλλαγήν σύ τώ χρόνω θά άλοτριώνοντο τής Όρθοδοξίας!

ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ «Πρὸς Μητροπολίτην τῆς ἐν καινοτομίᾳ ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελλάδος»

Εν Πάρῳ
τῇ 6/19ῃ ᾿Ιουνίου 1968

«᾿Εγὼ δὲν ἔπαυσα ἀπ᾿ ἀρχῆς νὰ διαμαρτύρωμαι εἰς Πατριάρχας, ᾿Αρχιερεῖς, Βασιλεῖς, Πρωθυπουργούς, καὶ νὰ λέγω καὶ νὰ γράφω ὅτι, ἐπειδὴ κακῶς ἐγένετο ἡ εἰσαγωγὴ εἰς τὴν᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος τοῦ Νέου Παπικοῦ ῾Εορτολογίου, διότι καταργεῖ ἐνίοτε καὶ Νηστείαν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, ἔφερεν ἀνωμαλίαν εἰς τὴν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔσχισεν Αὐτήν, κατεδικάσθη δὶς ὑπὸ ᾿Ορθοδόξων ῾Αγίων Συνόδων, δέον νὰ ἐκβληθῇ καὶ νὰ εἰσαχθῇ τὸ Παλαιόν, τὸ ᾿Ορθόδοξον. ᾿Αλλ᾿ αἱ διαμαρτυρίαι μου ἐγένοντο εἰς ὦτα κωφῶν.
᾿Ηναγκάσθην τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν [᾿Ιούνιος 1968] , ὅτε ἀνῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν κορυφὴν τῶν ῾Αγίων Πάντων καὶ τοῦ Προφήτου ᾿Ηλιοὺ [καὶ ἐγονυπέτησα] ἔμπροσθεν τῆς πανσέπτου εἰκόνος αὐτῶν, μετὰ δακρύων ἐζήτησα παρ᾿ αὐτῶν, νά μοι ἀποκαλύψουν, ποῖον ῾Εορτολόγιον ὀφείλω κἀγὼ ὁ ἐλάχιστος καὶ οἱ ἀδελφοί μου τὰ πνευματικά μου τέκνα, καὶ πάντες οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἀκολουθῶμεν…
Πρὶν ἔτι τελειώσω τὴν οἰκτρὰν ταπεινήν μου δέησιν, ἤκουσα φωνῆς ἔνδοθέν μοι λεγούσης, τὸ Παλαιὸν ῾Εορτολόγιον νὰ ἀκολουθήσετε, τὸ ὁποῖον σᾶς παρέδωκαν οἱ τὰς ῾Επτὰ ῾Αγίας Οἰκουμενικὰς Συνόδους συγκροτήσαντες καὶ τὴν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν στηρίξαντες θεοφόροι Πατέρες, καὶ οὐχὶ τὸ Νέον τῶν Παπῶν τῆς Δύσεως, τῶν τὴν Μίαν ῾Αγίαν Καθολικὴν καὶ ᾿Αποστολικὴν ᾿Εκκλησίαν σχισάντων καὶ τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς Παραδόσεις καταφρονησάντων.
Τοιαύτην συγκίνησιν, τοιαύτην χαράν, τοιαύτην ἐλπίδα, τοιαύτην ἀνδρείαν καὶ μεγαλοψυχίαν ἠσθάνθην τὴν στιγμὴν ἐκείνην, οἵαν σπανίας στιγμὰς ἠσθάνθην εἰς ὅλην μου τὴν ζωὴν ἐν ὥρᾳ προσευχῆς. ᾿Απὸ τὴν στιγμὴν ἐκείνην, ἑσπέραν τῶν ῾Αγίων Πάντων, τὸ Παπικὸν ῾Εορτολόγιον,… ὡς ξένον καὶ ἀλλότριον καὶ ὡς ἀντικανονικῶς, κακῶς καὶ παρανόμως εἰσαχθέν, οὐδέποτε ἐδέχθην…
᾿Απὸ τὴν ἱερὰν ἐκείνην στιγμὴν ἀστραπιαίως ᾤχετο (ἔχει φύγει, ἐκλείψει) ἐκ τοῦ νοός μου, τῆς διανοίας, τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας μου, τὸ Νέον ῾Εορτολόγιον καὶ ἀκολουθῶ τὸ Πάτριον ᾿Ορθόδοξον ῾Εορτολόγιον, τὸ Παλαιόν, ἐν ᾧ ἐγεννήθην, ἐβαπτίσθην, ηὐξήθην, γέγονα ἀνήρ, πρεσβύτης… καὶ θὰ τελ ευτήσω, εὐχαριστῶν, ὑμνῶν, δοξάζων, εὐλογῶν τὸν παντοδύναμον Θεόν, ῞Οστις οὐκ ἀφῆκέ με πεσεῖν εἰς πλάνην, ἢ ἐκκλίνειν ἀριστερὰ ἢ δεξιά, ἀλλὰ τὴν μέσην καὶ βασιλικὴν καὶ τὴν τῆς μετανοίας καὶ τῶν θείων Πατέρων ὁδόν»

(Φιλοθέου Ζερβάκου «Πρὸς Μητροπολίτην τῆς ἐν καινοτομίᾳ ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελλάδος», Αθήναι 1985. (Ο Μητροπολίτης προς τον οποίον απευθυνόταν η Επιστολή ήταν ο Αυγουστίνος Καντιώτης)